မင္းေဖေဖငါက...Gayမဟုတ္ဘူး!! [Completed]

အခန္း(၉)

[Zawgyi]

{သူရဲေကာင္းဇာတ္လိုက္}

"ဆရာ!! ညီငါးကို ညီသံုးနဲ႔အတူတူ ထည့္လႊတ္လိုက္တယ္ဆို။"

က်င္းခန္နွင့္ဟန္ယီြေမာ့တို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မင္းေမး၊ ငါေမးနဲ႔တြန္းထိုးေနၾကၿပီးမွ သူတို႔ဆရာစိတ္ရႈပ္လာမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုထုိင္ကာ စာဖတ္ေနေသာဆရာျဖစ္သူကို က်င္းခန္ အရဲစြန္႔ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"အင္း။ ဘာျပသနာရွိလို႔လဲ။"

ယဲြ႕ယြမ္ရွီးကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းသာျပန္ေျဖလာသည္။

"ညီငါးက က်င့္ႀကံဆင့္အရမ္းမွ မျမင့္ေသးတာ။ ညီသံုး သြားနွိမ္နွင္းတဲ့ မိစၦာေကာင္ေတြက အဆင့္ျမင့္တယ္။ ျဖစ္ပါ့မလား။"

က်င္းခန္ တကယ္စိတ္ပူမိသည္။ လင္းမိုက က်င့္ႀကံဆင့္ျမင့္သည္။ သူတို႔ထက္ေတာင္သာခ်င္သာနိုင္သည္မို႔ ကိစၥမရွိ။ ဒါေပမယ့္ ညီငါးက စစ္ထ်န္းေတာင္ကိုေရာက္လာတာ ၾကာမွမၾကာေသးတာ။ မိစၦာနွိမ္နွင္းတဲ့အေတြ႕အႀကံဳဆိုလို႔ ဟိုတစ္ခါ ေရမိစၦာေတြကိုနွိမ္နွင္းဖူးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳေလးပဲရွိတာ။ အလယ္အလတ္အဆင့္ေလာက္ပဲရွိတဲ့ေကာင္ေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတာေတာင္ ေသမလိုျဖစ္သြားေသး။ ၾကားရသေလာက္ သူတို႔သြားနွိမ္နွင္းတဲ့ေပ့ဝူၿမိဳ႕ကမိစၦာက အေတာ္ေလးအင္အားႀကီးတယ္ဆိုပဲ။

"စိတ္ခ်ပါ။ လင္းမိုက သူေသခ်ာကာကြယ္ပါ့မယ္လို႔ေျပာထားၿပီးသားပဲ။"

ဆရာျဖစ္သူရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ဟန္ယီြေမာ့နွင့္ က်င္းခန္ အတြန္႔မတက္ရဲေတာ့။ ေနာက္မွ တိတ္တိတ္ေလးခိုးထြက္ၿပီး ျပန္သြားေခၚဖို႔ သူတို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။

"ဒါဆို တပည့္တို႔ကို ခြင့္ျပဳပါဦး။"

"အင္း။"

လင္းမိုကို သူလြန္ခဲ့ေသာဆယ္နွစ္က ၿမိဳ႕ပ်က္တစ္ခုဆီမွာေတြ႕ခဲ့ရျခင္း။ အငတ္ေဘးဆိုက္ကာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ေသာလင္းၿမိဳ႕မွာ မေကြၽးေမြးနိုင္ေတာ့၍ သူ႔ကိုစြန္႔ပစ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာမိခင္ကို ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနခဲ့ေသာလင္းမို။ သူေရာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ သည္ကေလးမွာ အသက္ယဲ့ယဲ့သာရွိေတာ့သည္။ လင္းမိုကိုကယ္တင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သူ႔တပည့္လုပ္မလားေမးေတာ့ လ်င္ျမန္စြာပင္ေခါင္းၿငိမ့္လက္ခံခဲ့သည္။