မင္းေဖေဖငါက...Gayမဟုတ္ဘူး!! [Completed]

အခန္း(၁၀)

[Zawgyi]

{ကြၽန္ေတာ္ မေတာ္ဘူးလား?}

သြမ့္ရံုရွင္း အသံၾကားရာေျပးဝင္သြားမွ လင္းမိုလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာေလသည္။ ေခတၱမ်ွ ေတြေဝေနၿပီးေနာက္တြင္ ေဘးနားမွ ဓားကိုေကာက္ကိုင္ကာ သြမ့္ရံုရွင္းထြက္သြားရာေနာက္သို႔ လိုက္သြားေတာ့သည္။

သြမ့္ရံုရွင္းေရာက္သြားခ်ိန္မွာ မိစၦာသားရဲႀကီးက ေျမေပၚတြင္လဲက်ေနေသာ မိန္းကေလးကို သတ္ရန္ျပင္ေနၿပီျဖစ္သည္။

"ရပ္လိုက္စမ္း!! လူသားေတြရဲ႕ နယ္ေျမထဲကိုလာၿပီး မင္းစိတ္ႀကိဳက္သတ္ျဖတ္ေနတာကို ငါခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး။"

အား...ဒီလိုေလတစ္လံုးမိုးတစ္လံုးနဲ႔ ေတာ္ကီပြားလိုက္ရတဲ့ဖီးလင္းက ေသာက္ရမ္းမိုက္တယ္ဟ!

သူ႔အသံေၾကာင့္ မိစၦာသားရဲႀကီး၏ အာရံုက သြမ့္ရံုရွင္းထံေရာက္လာေလသည္။ မိစၦာေကာင္ႀကီးက တစ္ခ်က္ဟိန္းလိုက္ၿပီး သြမ့္ရံုရွင္းထံသို႔ တဟုန္ထိုးေျပးဝင္လာသည္။ သူလည္း အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဴ ၿပီး အတတ္နိုင္ဆံုးကာကြယ္ရန္ျပင္လိုက္သည္။

"ေျပးေတာ့။ ရွင္ သူ႔ကို မနိုင္နိုင္ဘူး။"

လဲက်ေနေသာအမ်ိဳးသမီးေလးက လွမ္းေအာ္သည္။ သြမ့္ရံုရွင္းလည္း သည္ေကာင္ႀကီးက သူကိုင္တြယ္နိုင္သည့္အဆင့္ထက္ေက်ာ္ေနမွန္း သိသည္။ ဒါေပမယ့္ မတတ္နိုင္။ မိန္းမလွေလးကိုကယ္ရင္း ေသရတာဆိုေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူရဲေကာင္းဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ေလးေတာ့ ရသြားတာေပါ့။

"ေသပါေစ။ ဒုကၡေရာက္ေနတာကိုေတြ႕ေနမွေတာ့ ဒီအတိုင္းမထားခဲ့နိုင္ဘူး။"

သြမ့္ရံုရွင္း ခိုင္မာစြာျပန္ေျပာလိုက္ကာ မိစၦာေကာင္ႀကီးကို ရင္ဆိုင္ရန္အသင့္ျပင္လိုက္သည္။ စုေမလ်န္သည္ကား မနိုင္,နိုင္မွန္းသိတာေတာင္ ဇြတ္အတင္းတိုက္ခိုက္ရန္ႀကိဳးစားေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသားငယ္ကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုသူ၏အျဖဴ ေရာင္ဝတ္စံုအနားစက ေလထဲတြင္တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္ေန၏။ အခိုင္အမာဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားဟန္မ်က္နွာထားက ေလာကရွိဘယ္အရာကမွ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ယိုင္နဲ႔မသြားေစႏုိင္သည့္ဟန္။ သူမ တတ္စြမ္းသမ်ွကူညီခ်င္ပါေသာ္လည္း ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ရထားၿပီျဖစ္၍ အရမ္းႀကီးလႈပ္ရွား၍မရ။