မင္းေဖေဖငါက...Gayမဟုတ္ဘူး!! [Completed]

အခန္း(၄၆)

[Zawgyi]

စုေမလ်န္ သူမဆရာခူးခိုင္းထားသည့္ ေဆးပင္ခူးရန္ထြက္လာလိုက္သည္။ ရဗားပါးေဆးပင္ျဖစ္ကာ ေတာနက္ထဲတြင္သာေပါက္သည္မို႔ ေတာနက္သည္ထက္နက္ေအာင္တိုးဝင္လိုက္သည္။ မၾကာပါ...သူမဆရာလိုခ်င္ေသာ နွင္းပုလဲေဆးပင္အား ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုတြင္ေပါက္ေရာက္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေလေပၚပ်ံတက္ကာ ခူးလိုက္သည္။

ေဆးပင္ကိုရၿပီး ျပန္မည္ျပဳေတာ့မွ သူမ လမ္းေပ်ာက္ကာ တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနေတာ့၏။ စိတ္မွန္းနွင့္ေလ်ွာက္သြားေနရင္းမွ ရုတ္တရက္ ျပင္းထန္လြန္းလွေသာမိစၦာနံ႔ကို သူမအာရံုခံလိုက္မိတာေၾကာင့္ မ်က္ခံုးတို႔တြန္႔ခ်ိဳးသြား၏။

'ထူးဆန္းတယ္။ အစြမ္းထက္တဲ့ မိစၦာအားလံုးနီးပါး တိုက္ပဲြထဲမွာေသသြားၿပီမဟုတ္ဘူးလား? က်န္တဲ့မိစၦာေတြကိုလည္း နယ္နမိတ္စည္းထဲပို႔ၿပီး ခ်ိတ္ပိတ္ထားၿပီေလ။ ဘာလို႔ လူသတ္ေငြ႕အရမ္းျပင္းလြန္းတဲ့မိစၦာနံ႔ရွိေနရတာလဲ?'

သူမ ေတြးရင္း မိစၦာနံ႔ေနာက္လိုက္လာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အနွီမိစၦာနံ႔မွာ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။ သူမ သတိႀကီးစြာထားရင္း ေရွ႕သို႔ေလ်ွာက္သြားရာ ဂူေပါက္တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိစၦာမွာ ဂူထဲတြင္ရွိရမည္ဟုေတြးရင္း ဝင္သြားလိုက္ေသာ္လည္း သူမေတြ႕လိုက္ရသည္က လဲက်ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကိုသာ။ ထိုလူ႔အနီးတြင္ ပ်ံ႕ႀကဲေနေသာေဆးပင္မ်ားနွင့္ ေတာင္းတစ္လံုးရွိေန၏။

သူမ ထိုသူ႔အနီးသို႔တျဖည္းျဖည္းခ်ဥ္းကပ္သြားေသာ္လည္း ထိုလူကေတာ့ တုတ္တုတ္မွမလႈပ္ပါေခ်။ လူတစ္ေယာက္ဆုိတာ ေသခ်ာၿပီဆိုေတာ့မွ သူမထိုသူ႔နွာေခါင္းဝနား လက္ထားကာ အသက္ရွဴ ၊မရွဴ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အသက္ရွဴ ေနေသးသျဖင့္ သူမ လူစိမ္းကိုလႈပ္နႈိးလိုက္သည္။

"ေဟး...ဒီမွာ..ရွင္ သတိထားပါဦး။"

ပါးကိုခပ္ဖြဖြပုတ္ကာနႈ္ိးလိုက္ေသာ္လည္း လူစိမ္းမွာနိုးမလာ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုၿပီး ထားခဲ့ရန္ျပင္ေသာ္လည္း လူတစ္ေယာက္ေျပာခဲ့ေသာစကားကိုသတိရသြားသျဖင့္ ျပန္လွည့္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး အနားတြင္ပ်ံ႕ႀကဲေနေသာ ေတာင္းနွင့္ေဆးပင္မ်ားကို ေကာက္ယူကာစုလိုက္သည္။