မင္းေဖေဖငါက...Gayမဟုတ္ဘူး!! [Completed]

အခန္း(၂၉)

[Zawgyi]

{အသြင္ေျပာင္းမိစၦာတို႔နွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း}

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္လင္းလို႔ သြမ့္ရံုရွင္းနိုးလာေတာ့ လင္းမိုက ဘယ္ကိုသြားၿပီး ဖမ္းလာမွန္းမသိသည့္ ေတာၾကက္တစ္ေကာင္ ကင္ၿပီးၿပီ။ အနံ႔က နွာေခါင္းဝကို လာေရာက္က်ီစယ္္တာေၾကာင့္ ဗိုက္က ပိုဆာလာသလိုရွိ၏။ နႈတ္ခမ္းသပ္၊ ဗိုက္ေလးပြတ္ကာ သူ႔အနားေရာက္လာေသာ ဆရာတူညီငယ္ကိုၾကည့္ၿပီး လင္းမိုရယ္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကက္ကင္ဆီလွမ္းေနတဲ့လက္ကို တုတ္နဲ႔ရိုက္ခ်လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။

"ဘာလုပ္တာလဲ? မ်က္နွာေတာင္ မသစ္ရေသးဘဲ။ သြား..ဟိုဘက္နားမွာ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုရွိတယ္။ မ်က္နွာသစ္ ၊ သန္႔ရွင္းၿပီးမွ လာခဲ့ ညစ္ပတ္တံုးေလး။"

သြမ့္ရံုရွင္း လင္းမိုကို မေက်မနပ္နွင့္မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ၾကက္ကင္ကို သံေယာဇဥ္မျပတ္နိုင္စြာလွည့္ၾကည့္ရင္း လင္းမိုညႊန္ျပရာဘက္သို႔ သြားရေခ်သည္။ သြမ့္ရံုရွင္း ခပ္ျမန္ျမန္မ်က္နွာသစ္သန႔္စင္ၿပီိး လင္းမိုရွိရာဆီ ဒေရာေသာပါးေျပးလာခဲ့သည္။ ဗိုက္ဆာလွၿပီကိုး...။

လင္းမို ေပးသည့္ ၾကက္ေပါင္ကို အားရပါးရကိုက္ရင္း လင္းမိုကို အကဲခတ္မိေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက သူစားေနတာကို ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ေနသျဖင့္ နင္ေတာင္နင္သြားရသည္။ သူနင္သြားေတာ့ လင္းမိုက ေက်ာကိုထုေပးရင္း ေရတစ္ခြက္ကမ္းေပးလာသည္။

"ေရာ႕..ေရေသာက္လိုက္။ ျဖည္းျဖည္းစားပါ။ ေရွာင္ရွင္းဆီက ဘယ္သူမွလုမစားဘူး။ ဘယ္လိုေတာင္ နင္ေအာင္စားရတာလဲ?"

ေရကို အငမ္းမရေသာက္ရင္းမွ လင္းမိုက္ုိ သြမ့္ရံုရွင္းမ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ တစ္ခုခု မေက်မနပ္ျဖစ္တိုင္း လင္းမိုကိုမ်က္ေစာင္းထိုးတတ္သည္မွာ သြမ့္ရံုရွင္းအတြက္ အက်င့္လိုျဖစ္ေနေခ်သည္။ သည္မ်က္ေစာင္းက လင္းမိုကို ကလိကလိျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာ သူမသိ။

"လင္းေကာက...ကြၽန္ေတာ္စားေနတာကို ၾကည့္ေနတာကိုးဗ်။ ခင္ဗ်ားမစားဘူးလား?"

ကိုက္လက္စ ၾကက္ေပါင္ကို သူ႔ေရွ႕ထိုးေပးေတာ့ လင္းမိုက ရယ္သည္။