မင္းေဖေဖငါက...Gayမဟုတ္ဘူး!! [Completed]

အခန္း(၂၀)

[Zawgyi]

{ဘက္စံုေတာ္တဲ့သားသားေလး}

ခဏအၾကာ၌ လင္းမိုျပန္ေရာက္လာ၏။ လင္းမိုက သူ႔ဆရာတူညီေလးကို ၾကည့္ကာေမးသည္။

"ေရွာင္ရွင္း။ ဗိုက္ဆာေနၿပီလား?"

"မ..မဆာပါဘူး။"

သြမ့္ရံုရွင္း ရွက္သြားခ်င္ေယာင္ေဆာင္္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။ သြမ့္ရံုရွင္းလက္ရွိပံုစံသည္ကား ညီေလးေၾကာင့္ အစ္ကိုႀကီးဒုကၡခံစရာမလိုပါဘူးဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။

ငါ့သားသားေလးက ဘာလို႔အရမ္းသိတတ္ေနရတာလဲ!? ေဖေဖႀကီး သားသားေလးကို မိန္းမ မေပးစားခ်င္ေတာ့ဘူး..!

လင္းမိုက သူ႔ေရွ႕က နား႐ြက္ေတြနီရဲေနၿပီး ေခါင္းကိုအတင္းငံု႔ထားတဲ့ ဆရာတူညီေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ဆရာတူညီငယ္ေလးက ဗိုက္ဆာတယ္လို႔ေျပာရမွာ ရွက္ေန၏။ သူတို႔ အတူတူရွိလာတာပဲၾကာၿပီဟာကို ရွက္ေနေသးတာ။ သြမ့္ရံုရွင္း၏ပံုစံကိုၾကည့္ရင္း လင္းမိုစခ်င္လာသည္။

"တကယ္လား? အဲ့ဒါဆိုလည္း...။"

လင္းမိုမွာ စကားေတာင္ဆံုးေအာင္ မေျပာလိုက္ရေပ။ သြမ့္ရံုရွင္းဆီက "ဂီြ"ဟူသည့္အသံႀကီးထြက္လာ၏။ လင္းမို မရယ္္ဘဲမေနနိုင္ေတာ့။ ေစာေစာက ေခါင္းငံု႔ထားတယ္ဆိုရင္ အခုေတာ့ သူ႔ဆရာတူညီငယ္ေလးပံုစံက ရွက္လြန္းလို႔ ေျမႀကီးထဲဝင္ေတာ့မယ့္အတိုင္း။ သူ သြမ့္ရံုရွင္းေခါင္းကို ဖြဖြေလးပုတ္လိုက္သည္။

"ဗိုက္ဆာေနရင္ ဗိုက္ဆာတယ္ေပါ့။ ဒါေလးေျပာရမွာကို ဘာလို႔ရွက္ေနတာလဲ?"

ဒါေပမယ့္ ဒီဆရာတူညီငယ္ေလး ရွက္ေနပံုကို သူအသည္းယားလြန္းလို႔ ငံုထားလိုက္ခ်င္၏။ တကယ္ပါပဲ...ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ လုပ္ျပေနရင္ စစ္ထ်န္းေတာင္ကိုေရာက္တဲ့အခါ သူ႔အစ္ကိုႀကီးေတြနဲ႔မေတြ႕ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ယုတ္စြအဆံုး ဆရာနဲ႔ေတာင္လည္းေပးမေတြ႕ခ်င္ေတာ့။ မေတာ္လို႔ အကုန္လံုးက ညီငယ္ေလးကိုဝိုင္းခ်စ္ၾကၿပီး သူ႔ဆီကလုသြားရင္ ဘယ့္နွယ္လုပ္မလဲ?

စစ္ထ်န္းေတာင္ကို ျပန္ေရာက္ရင္ သူဂူေအာင္းၿပီး တရားက်င့္ရေတာ့မွာကိုေတြးမိၿပီး လင္းမိုစိတ္ညစ္သြားသည္။ နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ဆဲြေနရံုေပါ့။ ဒီအတိုင္း ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ အတူတူပိုရွိေနခ်င္တဲ့ အတၱေသးေသးေလးေၾကာင့္ပါ။