Our secret

03 - Laatste dag vakantie

Het was bijna zover, nog één dag en dan zou het nieuwe schooljaar beginnen. De volgende dag zou iedereen naar Zweinstein komen, en zou ik eindelijk gewoon als een normale leerling door de school heen kunnen lopen waar alle leerlingen bij zijn.

Ik werd al best laat wakker. Ik rekte mezelf uit.
'Hey Noxy' zei ik opgewonden toen ze op mijn bed sprong. Ze gaf me een zacht kopje. Een glimlach verscheen op mijn gezicht, het was bijna zover. Ik kon mijn blijdschap bijna niet meer inhouden. Ik stapte uit bed een deed een zwarte joggingsbroek met een zwarte trui aan, gewoon iets simpels. Ik had best wel erg honger gekregen. Ik maakte een lage staart in mijn net geborstelde haar en liep opgewekt richting de grote zaal. De meeste leraren waren er al, dus ik nam snel naast mijn vader plaats. 'Goedemorgen Olivia' zei Perkamentus en hij schonk me een kleine glimlach.
'Oh, goedmorgen Professor' antwoordde ik terug. Er lag al van alles wat klaar op de tafel, ik pakte wat worstjes en croissantjes van een plankje en begon het lekker op te smikkelen.

Na wat voelde als een kwartier waren we allemaal klaar met ontbijten.
'Ik ga even weg' zei ik en ik stond op, niemand schonk wat te merken aangezien ze druk in gesprek waren, dus sloop ik zachtjes weg. Rustig liep ik naar mijn slaapkamer. Ik was wel toe aan een douche. Ik deed mijn kleding uit en stapte de douche in. Niet veel later stond ik weer aangekleed en wel in de badkamer. Ik droogde mijn haar met een föhn en liep de badkamer weer uit. Ik liep naar mijn stapel schoolboeken en begon ze geïnteresseerd door te lezen.

Ik besloot om in de late middag een wandeling door het kasteel te maken, aangezien ik me toch best wel verveelde en het gewoon altijd leuk is om te doen, toen ik onderweg Albus perkamentus tegenkwam.
'Goedemiddag, professor Perkamentus' zei ik op vrolijke toon 'Hallo Olivia, ik was net naar je op zoek' zei hij glimlachend. 'Ik zou het waarderen als je er vanavond weer bij bent met de vergadering.'
'Is goed hoor, maar waarom als ik vragen mag, studenten zijn niet welkom tijdens vergaderingen toch?" Vroeg ik lachend, maar verbaasd tegelijk. Het was niet nieuw dat ik bij een vergadering zou zijn, maar dat was omdat de vergaderingen altijd in de woonkamer werden gehouden en ik dus erbij mocht blijven, als ik wilde. Ik mocht altijd weg als ik dat wilde, maar gevraagd worden om erbij te zijn, dat was wel degelijk iets nieuws. 'Oh, niks bijzonders, het begint rond zeven uur in de woonkamer. Tot vanavond!' hij liep snel weer weg. Ik zei nog snel,
'tot vanavond' maar dat hoorde hij waarschijnlijk niet meer.

Verbaasd liep ik weer verder, tot ik uiteindelijk weer bij mijn woonkamer terecht kwam. De woonkamer is ruime kamer, met een enorme haard en een aantal zachte banken, aan de zijkant staat een lange tafel met veel stoelen. De woonkamer is voorzien van een mini keukentje, een kleine biblotheek en een toiletruimte. De woonkamer heeft de kleuren van alle afdelingen.

Ik liep de kamer in en plofde op de bank bij het haard neer (mijn favoriete plekje), waarna ik vrijwel direct met een boek in mijn handen in slaap viel. Voor ik het wist werd ik alweer gewekt door mijn vader die me kwam halen voor het eten. Snel stond ik op, deed mijn haar goed en liep samen met mijn vader richting de grote zaal.

Nadat ik klaar was met eten liep ik naar de bezemkast en pakte mijn bezem, ik vloog een beetje rond over het terrein, tijdens het vliegen word mijn hoofd altijd leeg en hoef ik me nergens zorgen over te maken. Tenzij het een wedstrijd is, dan ben ik enorm fanatiek, ik had een keer tijdens een vakantie meegedaan aan een jeugdwedstrijd zwerkbal, je had me toen moeten zien. Ik kwam thuis met een gebroken hand, maar dat zijn details.
Toen het begon te schemeren stoppte ik weer met vliegen, s'avonds mag ik van mijn vader niet buiten zijn, het is dan 'te gevaarlijk.' Onzin als je het mij vraagt, wat zou er zo gevaarlijk moeten zijn?
Ik liep nog even snel naar de bezemkast om mijn bezem op te bergen, en liep daarna terug naar de woonkamer voor de vergadering waar ik al sinds een paar uur nieuwsgierig op aan het wachten was.

Ik kwam om kwart voor zeven aan, maar verscheidene leraren zaten al met een boterbeer in hun handen aan de lange tafel. Ik pakte wat pompoensap uit de koelkast en liep snel naar mijn vader toe waarbij ik naast hem plaats nam. Rond zeven uur was iedereen er eindelijk en kon de vergadering beginnen. Ze bespraken veel dingen waar ik niks mee te maken had, dus ik lette ook niet heel erg op. Het was echt veel saaier dan ik had verwacht, normaal luisterde ik naar de docenten die aan het roddelen waren over studenten, maar dit keer kwam dat niet van pas. Na wat voor mijn gevoel een eeuwigheid duurde hoorde ik opeens mijn naam.
'Olivia, ik wil het graag over morgen hebben' zei Perkamentus en snel keek ik op. 'We willen het plan even doornemen hoe jij morgen mee kan doen als een normale leerling' vervolgde hij. Verbaasd keek ik de oude man aan, hoe moeilijk kon het zijn om mee te doen als wat hun noemen een 'normale leerling'. Na ongeveer vijf minuten was hij klaar met uitleggen, het kwam er uiteindelijk op neer dat ik me buiten moest verschuilen tussen de bomen om daarna ongezien bij de groep te vormen, makkelijker kan niet, toch?

Na de vergadering gingen de meeste leraren naar hun eigen kantoor toe. Ik stond ook op, ik liep naar mijn vader die plaats had genomen op een van de banken.
'Papa wilt u misschien een potje tovenaarsschaken spelen met mij?' vroeg ik weer met mijn liefste stemmetje.
'Voor deze ene keer dan' antwoordde mijn vader en blij haalde ik het schaakbord met schaakstukken tevoorschijn, toverschakken was zeg maar één van mijn lievelingsspelen. Net nadat het potje afgelopen was (wat ik natuurlijk gewonnen had), kwam Anderling binnen.
'Ah Olivia nog niet aan het slapen zie ik? Je kan beter nu naar bed gaan morgen wordt een drukke dag" zei ze. Zuchtend deed ik wat mij verteld werd en wenste ik haar en mijn vader welterusten. Snel liep ik mijn slaapkamer in en draaide de deur op slot. Ik liep naar mijn badkamer, poetste me tanden, deed mijn pyjama aan en ging in bed liggen. Het kostte me de grootste moeite om in slaap te vallen, maar toen het uiteindelijk toch lukte viel ik met een glimlach in slaap, ik had zoveel zin in de volgende dag.