Our secret

41 - Verraad

'Wees eens stil!' siste ik naar Aurora. 'Rustig.' antwoordde Aurora terug. We slopen naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Waarom? We gingen Ginny ondervragen, maar aangezien we niet alleen door de school mochten lopen, moesten we stil zijn. Ik wilde het per se vandaag doen, aangezien we nou lang genoeg hebben gewacht. Afgelopen weken hebben we het niet kunnen doen, Madeline was nou al een paar weken versteend en de regels werden daardoor nog serieuzer genomen, dus we konden Ginny onmogelijk ondervragen.

'Mogen wij wel mee naar binnen?' vroeg Lyra.
'Ach joh, met een Huffelpuf hebben ze geen probleem, Zwadderich is een ander verhaal, maar het komt wel goed, hopelijk.' grijnsde Aurora. We kwamen aan bij de dikke dame. 'Knorhaan!' zei Aurora en het schilderij maakte een ingang.
'Knorhaan? Serieus?' vroeg ik lachend.
'Oh hou je mond.' zei Aurora terwijl we door liepen. We kregen wat rare blikken van andere Griffoendor leerlingen, maar niemand zei dat we weg moesten, dus dat deden we ook niet. We zochten door de kamer tot we Ginny tegenkwamen.
'Hey Gin, wil je even meekomen?' vroeg ik zo vertrouwelijk mogelijk. Ze keek ons even raar aan, maar knikte toen.

We liepen weer terug naar mijn slaapkamer. Ik deed de deur op slot. Ik had toen straks alle benodigdheden klaargezet, oftewel de schildmantel en de gluiposcoop. De hele weg hadden we geen een woord uitgewisseld, dus Ginny wist niet wat er gaande was.
'Jongens kunnen jullie me nou vertellen wat er aan de hand is, het is nu niet meer grappig.' zeurde Ginny. Ik wisselde een duistere blik met Aurora en Lyra. Ik pakte de schildmantel en legde die over ons drie heen, de gluiposcoop verstopte ik onder de mantel.
'Beste Ginny,' zei ik met een lieve glimlach. 'Wat voor wezen is het monster?' Ginny keek me met grote ogen aan,
'H-hoe moet i-ik dat w-weten?' stotterde ze.
'Ginny, het spel is over, we weten al bijna vanaf het begin van het schooljaar dat jij de dader bent, dus geef het nou maar gewoon toe.' beet Lyra haar toe.
'Ginny luister, we willen gewoon het beste voor de school en de leerlingen, dus vertel alsjeblieft gewoon eerlijk dat jij de dader bent en wat het monster is.' probeerde ik rustig. Ginny keek naar beneden, maar ik zag hoe haar hand langzaam naar haar stok gleed. Snel pakte ik mijn toverstok, 'Expelliarmus!' riep ik en Ginny's toverstok vloog uit haar handen. Aurora ving het op en gaf het aan mij.
'Oké, jij weet waarschijnlijk niet hoe belangrijk dit is. Je zegt het nu, of we zoeken een andere manier om het uit je te krijgen.' zei ik boos. Aurora en Lyra keken mij bang aan en als ik eerlijk ben schrok ik ook een beetje van wat ik zei. Ginny die nu doodsbang was keek me met grote ogen aan.
'Ginny, alsjeblieft, vertel het ons!' smeekte Aurora bijna.
'H-het is e-een s-slang.' zei Ginny zacht.
'Ja dat dacht ik al.' zei ik, 'wat voor soort slang?'
'E-een b-b-basilisk.' stotterde Ginny. 'Een basilisk?' mompelde ik. Ze sprak blijkbaar de waarheid, want de Gluiposcoop maakte geen een enkel geluidje.
'Oké, en ben jij de erfgenaam van Zwadderich?' vroeg ik door. Ginny schudde haar hoofd.
'Nee? Wie dan wel?' vroeg Aurora. 'Marten.' antwoordde ze. Een steek ging even door mijn litteken heen. 'Bedoel je Marten Vilijn?' vroeg Aurora. Ginny knikte.
'Wat voor rol speel jij dan in dit verhaal?' vroeg Lyra verward.
'Niks.' antwoordde Ginny. De Gluiposcoop begon te fluiten.
'En nu de waarheid.' zei ik, mijn litteken begon te branden.
'En anders?' daagde Ginny me uit. 'Dan niks, maar je kan ons vertrouwen.' zei ik. Ze twijfelde even, 'Ik schreef met bloed op de muur en ik laat de basilisk door de school heen sluipen.'
'Waarom zou je dat doen?' vroeg Aurora verbaasd.
'Ik heb er niet echt een keuze in!' antwoordde Ginny.
'Hoezo geen keuze?' vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen.
'Nou het is dit of ik wordt vermoord.' Mijn mond viel open. Waarom Ginny, waarom had zij zulke ongeluk?
'Maar jullie mogen niks zeggen, want anders wordt ik alsnog vermoordt!' zei Ginny en nog even en ze zou gaan huilen.
'Is goed.' zei ik met een gemaakte glimlach. Ik pakte mijn toverstok, 'Paralitis!' riep ik en een rode lichtflits schoot naar Ginny toe en ze raakte bewusteloos.
'Waarom doe je dat?' vroeg Lyra verbaasd.
'We kunnen haar nu niet weg laten lopen, maar we moeten wel even zonder haar praten, dus dit was mijn beste oplossing!' ratelde ik.
'We moeten haar wel aangeven!' zei Lyra. Ik en Aurora waren het met haar eens.
'Maar wat als ze dan echt vermoord wordt, dan hebben wij dat op op onze geweten!' zei ik.
'Ja maar, met de bescherming van Perkamentus kan hij haar niks aandoen, toch?' vroeg Aurora.
'Ik weet het niet.' antwoordde ik.
'We zeggen het eerst tegen mijn vader.' stelde ik voor. Ik wist niet waarom, maar hij voelde op het moment het vertrouwdst aan. Aurora en Lyra knikte instemmend.