Our secret

16 - Het geheim houden

Ik sloot de deur achter me. Daar stonden we dan na het grote nieuws. Voor ik het zelf door had, had ik mijn armen om Harry heen geslagen.
'Dat was me wel een gesprek zeg.' zuchtte ik.
'We zijn er in ieder geval achter gekomen dat we broer en zus zijn.' zei Harry met een waterige glimlach.
'Dit had ik me nooit kunnen voorstellen.'
'Hoe laat is het eigenlijk?' vroeg Aurora na een tijdje. Ik keek op mijn horloge.
'Het is drie uur.'
'Oh shit, dan moet ik maar gaan, ik heb nog huiswerk te doen. Zie jullie later!'
'Doei' zei ik en Aurora liep weg.
'Kom op, laten we weer naar het meer gaan, daar is het rustig.' stelde Ginny voor en wij stemde in.

We kwamen bij het meer aan en zoals Ginny al had voorspeld, was het rustig. We gingen weer bij het bankje zitten en legde het kleedje weer neer. Ik ging samen met Ginny en Harry op het kleedje liggen en Ron en Hermelien en Lyra zaten op het bankje.
'Ik ben zo blij voor jullie!' zei Hermelien plotseling.
'Wie had dat ooit gedacht.' zei Harry met nog steeds een grote glimlach op zijn gezicht.
'Jullie lijken echt totaal niet op elkaar, behalve dat jullie beide groene ogen hebben.' zei Lyra die ons allebei goed bekeek.
'Nu je het zegt. Liv, jij lijkt echt sprekend op ma.' zei Harry.
'Ik vraag me af hoe ze eruit zien." zei ik terwijl ik naar de wolken keek.
'Ik kan je wel een keer een foto laten zien.' antwoordde Harry vrolijk. Glimlachend keek ik hem aan en legde mijn hoofd op zijn schouder.
'Ik wil dat niemand er nog van af weet.' zei ik zacht.
'Waarvan af?' vroeg Harry verbaasd. 'Dat we broer en zus zijn.' antwoordde ik alsof hij dom was. Iedereen was ermee akkoord gegaan dat we het geheim zouden houden. Ik had gewoon het gevoel dat dat het juiste was, waarom zouden we anders als baby's gescheiden worden? Rustig zaten we te kletsen met elkaar, ik nog steeds met mijn hoofd op Harry's schouder. De rust duurde niet lang toen we achter ons opeens een stem hoorde.
'Zozo, je hebt eindelijk een vriendinnetje zie ik, Potter.' ik keek achterom en zoals ik al had verwacht stond Draco daar.
'Wat wil je, Malfidus?' vroeg Harry geïrriteerd.
'Ik ben hier niet voor jou, Potter.' antwoordde Draco.
'Draco, waarom ben je hier?' vroeg ik geërgerd.
'Ik kom hier voor Lyra.' zei hij en hij liep naar het witharige meisje toe.
'Wat?' vroeg Lyra.
'Ik moest je van professor Banning halen, iets met nablijven.'
'Shit.' fluisterde ze. 'Helemaal vergeten!' en ze sprong op.
En zonder nog een woord liep Draco weg.
'Sorry jongens, ik moet echt gaan.' zei Lyra. 'Doei!'
'Doei!' zei ik nog, maar ze was al buiten gehoorsafstand.

'Wie durft het tegen mij op te nemen met schaken?' vroeg ik en ik haalde mijn schaakset tevoorschijn.
'Ik sla deze keer over, ik ben echt slecht in schaken.' antwoordde Hermelien die alweer met haar neus in een boek zat gedoken.
'Meisjes tegen de jongens?' stelde Ron voor.
'Mij best, wij winnen toch wel.' antwoordde ik speels en ik stak me tong uit naar de jongens.
'Je moet Ron echt niet onderschatten hoor, hij verdiende vorig jaar nog vijftig punten omdat hij zo goed kon schaken.' zei Hermelien.
'Dus? Ik wed dat Ginny minstens net zo goed is en ik kan ook aardig goed spelen.'
'Daar komen we maar op één manier achter.' zei Ron en het spel begon.

Na een tijdje was het potje afgelopen. Het was echt nek aan nek, maar Ron en Harry hebben net aan gewonnen.
'Oké Ron, we snappen het, je bent de schaakkampioen.' zei Ginny nadat Ron de hele tijd heeft lopen opscheppen.
'Volgende keer winnen wij.' zei ik tegen Ginny.
'Natuurlijk, we laten ons niet inmaken door een stelletje jongens.'
Achter ons hoorde we opeens een boek dat zich dichtsloeg.
'Allemaal leuk, maar het eten begint, dus laten we gaan.' zei Hermelien. We stonden op, vouwde het kleed weer op en liepen weer het kasteel binnen.
Eenmaal aangekomen bij de grote zaal nam ik afscheid van de drie Griffoendors en ging naar mijn eigen afdelingstafel toe. Ik nam naast Madeline plaats die zoals bijna altijd, eerder in de zaal is dan mij.
'Hey, waar was je vandaag?' vroeg ze en ze keek op van haar bord. 'Gewoon met wat vrienden bij het meer.' Zei ik vrolijk.
'Zonder mij?' Vroeg ze quasi-beledigd.
'Sorry, de volgende keer mag je wel mee' grinnikte ik. Terwijl ik dat zei dacht ik weer aan het gesprek met mijn vader. Ik twijfelde even, maar besloot toen dat ze het moest weten. 'Uhm - Maddie, ik moet je wat vertellen.' stotterde ik.
'Nou vertel.'
'Ik kan het niet hier doen, er zijn teveel mensen.' zei ik zacht Madeline bleek het te begrijpen.

Na het eten liepen Madeline en ik zo snel als we konden naar de leerlingenkamer. We kwamen binnen bij het altijd gezellig woonkamertje en besloten toen om naar Madeline's slaapzaal te gaan. Ik ging op het bed zitten die Madeline mij had toegewezen.
'Nou, wat wilde je vertellen?' vroeg ze nieuwsgierig.
'Oké, maar je mag het echt niet doorvertellen.' zei ik aarzelend.
'Komt helemaal in orde.'
'Nou oké, ik was dus vanmiddag met een paar kinderen bij het meer toen één van hun mijn litteken op merkte.' Maddie keek mij vragend aan en ik draaide me pols zodat ze het kleine littekentje kon zien.
'We zijn dus op onderzoek uit gegaan, aangezien het een rare vorm is. Nadat we onderzoek hadden gedaan, gingen we opzoek naar mijn vader, maar hij heeft verteld dat hij niet mijn vader is" vertelde ik dramatisch en Madeline keek me geschokt aan, maar onderbrak me gelukkig niet.
'Het blijkt dus dat mijn ouders vermoord zijn door je-weet-wel.' een pijn schoot ging door mijn litteken heen, ik wreef met mijn andere hand over het litteken.
'Wat is er?' vroeg Madeline bezorgd toen ze zag dat ik een pijnlijk gezicht trok.
'Niks, gewoon - gewoon een steek.' kreunde ik zacht. Ik liet even een stilte vallen en ging daarna verder met mijn verhaal.
'Ik ben dus blijkbaar het zusje van Harry.'
'Harry? Harry wie?'
'Harry Potter.'
'Je bent wat!?' gilde Madeline uit. Ik gaf haar een stoot,
'niet zo hard, idioot.'
'Sorry.'
'Ik weet dat het raar klinkt, maar als mijn vader niet gelogen heeft is het de waarheid.' zei ik zacht.
'Het is echt super cool!' zei Madeline bewonderend.
'Waarom wil je eigenlijk dat niemand het weet?' vroeg ze zoals altijd nieuwsgierig.
'Ik denk dat dat gewoon het veiligste is om te doen.'