Our secret

13 - Het litteken

Het was vandaag zaterdag, ik had vandaag met Harry, Hermelien, Ron en Lyra en afgesproken. Lyra en ik zijn nu soort van beste vriendinnen, denk ik. We zouden na de lunch naar buiten gaan, aangezien het vandaag echt super mooi weer zou gaan worden.
Ik ging rechtop in mijn bed zitten. Ik rekte mezelf uit en liep naar de badkamer om me klaar te maken. Ik pakte een setje korte kleren uit de kast en trok het gauw aan.
Nadat ik mezelf helemaal klaar had gemaakt trok ik mijn gordijnen open, en ja hoor een enorme zon stond bovenaan de hemel te schijnen. Een glimlach verscheen op mijn gezicht, ik ben echt een zomermens. Ik maakte mijn bed op en toen ik klaar was liep ik de woonkamer in.
'Goedemorgen.' zei mijn vader. 'Morgen.' zei ik vrolijk. De ruzie tussen mijn vader en mij was verleden tijd, we deden alsof het nooit echt was gebeurd. Net zoals altijd.
'Vanwaar zo vrolijk?' waarom vragen mensen dat altijd wanneer ik vrolijk ben?
'Het is mooi weer!' antwooorde ik en ik wees naar een van de ramen.
Mijn vader maakte een "aha" gezicht. Ik pakte mijn boek erbij en ging aan de tafel zitten. Ik had zoals gewoonlijk het ontbijt weer gemist, dus ik moest wachten op de lunch. Het duurde nog een half uur voor de grote zaal weer open ging. Na een kwartiertje legde ik mijn boek weer in de boekenkast en zei gedag tegen mijn vader.

Richting de grote zaal kwam ik Aurora en Ginny tegen.
'Hey Aurora, Ginny"
'Hey Olivia!' zeiden ze zoals gewoonlijk weer vrolijk.
'Hoe is het?" vroeg ik en ik ging naast hun lopen.
'Goed hoor met jou?'
'Geweldig!' zei ik met een grote glimlach. 'Waren jullie ook op weg naar de grote zaal?' Ze knikte beiden. 'Nou, laten we gaan dan!' zei ik en ik trok ze beide mee.

'Ik ga straks met Harry, Ron, Hermelien en Lyra buiten afspreken, zin om dan ook te komen?' vroeg ik toen we bijna bij de grote zaal aankwamen.
'Zeker weten, hoelaat?'
'Gelijk na de pauze.'
'zie je dan!' en we liepen alle drie naar onze eigen afdelingstafel.
Ik at zo snel mogelijk mijn croissantje naar binnen, ik wilde alles behalve te laat komen.
Na een tijdje stonden Hermelien, Harry en Ron op en liepen de grote zaal uit. Snel liep ik naar ze toe met Lyra op mijn hielen.
'Hey, ik heb nog Ginny en Aurora uitgenodigd, is dat erg?' vroeg ik toen we allemaal bij elkaar waren.
'Nee hoor, hoe meer mensen hoe gezelliger, toch?' zei Hermelien met een glimlach. We bleven even wachten, maar niet veel later kwamen Aurora en Ginny al naar ons toe gelopen.

'Laten we naar het zwarte meer gaan!' stelde Lyra voor, en we stemde allemaal in. Al kletsend liepen we naar het zwarte meer.
'Hier is een mooi plekje!' zei ik toen we bij het meer aangekomen waren en ik wees naar een bankje die net voor het meer stond en achter een enorme boom zat. Het was een klein bankje dus we paste er niet allemaal op.
'Ik heb een kleed meegenomen.' zei Hermelien en ze pakte een opgerolde kleed tevoorschijn. We legde het kleed voor het bankje. Ik, Lyra, Aurora en Jamijn gingen op het kleed liggen en Hermelien, Harry en Ron gingen op het bankje zitten.

Toen we allemaal gezeteld waren, haalde ik knalpoker tevoorschijn uit mijn tas.
'Wie heeft er zin om een spelletje te spellen?' vroeg ik met een grijns. 'Wij!' riepen ze allemaal in koor. Grijnzend keek ik de andere aan, terwijl ik het spel uit de doos haalde. 'Hoe past dat ooit in je tas?' vroeg Ron verbaasd terwijl hij keek naar de enorme zakken snoep en het kleine tasje.
'Wat simpele spreuken.' antwoordde ik simpel.

Na een aantal potjes gespeeld te hebben, waarvan ik ze natuurlijk bijna allemaal had gewonnen, borg ik het spel weer op.
'Hier vangen!' zei ik terwijl ik wat snoep naar de andere gooiden.
'Hoe kom je nou eigenlijk aan al dat snoep?' Vroeg Ginny verbaasd. Wat ik ook wel begreep, want het was best wel veel.
'Het kind zijn van een leraar heeft zo zijn privileges.' antwoordde ik terwijl ik een smekkie in mijn mond propte. Zowel direct spuugde ik hem weer uit. 'Kots smaak!' zei ik droog.
'Kijk! De reuzen octopus!' riep ik en ik wees naar het meer.
Alle vijf de andere keken haastig op.
'En hij is alweer weg.' zei ik.
'Wat is dat?' vroeg Hermelien terwijl ze een pompoen taartje op at.
'Wat, de reuzen octopus?' vroeg Ginny verbaasd.
'Nee, dat daar, op Olivia's plos!' en ze wees naar mij.
'Oh niks bijzonders, gewoon een litteken.' zei ik en ik liet hem aan Hermelien zien.
'Maar dat is een bliksemschicht.' zei Harry.
'Hoe kom je daar aan?' vroeg Lyra met grote ogen.
'Geen idee, ik heb hem al zolang als ik me kan herinneren, hoezo?' vroeg ik terwijl ik de litteken zelf aandachtig bekeek.
'Het is nou niet bepaald een gebruikelijke vorm.' antwoordde Hermelien angstig.
'Daarentegen heb ik het zelfde litteken.' zei Harry en hij veegde met zijn hand zijn haar van zijn voorhoofd. Een bliksemschichttige litteken was duidelijk zichtbaar.
'Alleen iemand die getroffen is door de vloek des doods krijgt zo'n litteken-' zei Aurora.
'Maar niemand op Harry na heeft ooit de vloek overleeft" maakte Hermelien haar zin af. Harry pakte mijn arm vast en onderzocht mijn litteken, hij ging met zijn vinger over mijn litteken. Een pijnschot ging door mijn litteken heen en blijkbaar ook bij Harry, want hij trok zijn hand weg en wreef ermee op zijn voorhoofd.

'Wat gebeurde daar nou?' Aurora verbaasd.
'Pijn in mijn litteken.' zeiden ik en Harry tegelijk.
'Vreemd.' mompelde Hermelien. 'Zover ik me kan herinneren, heeft nog nooit iemand me willen vermoorden. Dus hoe kom ik hier aan?' vroeg ik, terwijl ik met m'n andere hand over het litteken wreef.
'Weet ik niet, maar daar ga ik achterkomen!' zei Hermelien en ze stond op.
'Waar ga je heen?' vroeg ik verbaasd. 'Wat denk je zelf, de bibliotheek natuurlijk. Kom mee!' riep ze en ze rende richting het kasteel. Ik keek de rest even verbaasd aan. Het was duidelijk dat hun er ook niks van begrepen.
'Laten we maar achter Hermelien gaan.' zei ik en ik stond op. De andere stonden ook op. Snel propte ik Hermelien's kleed in mijn tasje en rende achter haar aan.