Our secret

07 - Vliegles

Als snel was het vrijdag, de dagen vlogen als het ware voorbij. Ik liep richting het oefenveld voor mijn laatste les van deze week, namelijk vliegles. Ik keek er ontzettend naar uit. Zo snel mogelijk ging ik er naar toe, ik was namelijk al best aan de late kant. Zonder voor me uit te kijken rende ik door de gangen, wat misschien niet heel slim was, want toen ik de hoek omkwam botste ik tegen iemand aan. Beide vielen we om.
'Oh ehm sorry' zei ik terwijl ik snel overeind krabbelde.
'nee het spijt mij, ik had beter uit moeten kijken' zei het meisje waar ik tegenaan was geknald toen ik haar omhoog hielp, nu kon ik haar beter zien. Het was een meisje met vuurrood haar en sproetjes over haar hele gezicht.
'Ik ben Olivia trouwens' stelde ik mezelf voor.
'Oh ja, jij bent dat slimme meisje hé' grapte ze, nu herkende ik haar. Zij zat ook bij mij in de klas, ze was een Griffoendor.
'slim zou ik het niet noemen' antwoordde ik rood, waarop zij moest lachen.
'ik ben Ginny, Ginny Wemel' en ze stak haar hand naar me uit. Ik schudde haar hand en vroeg nog voor de zekerheid of het echt wel ging.
'Ja hoor, was je ook onderweg naar het vliegveld?' vroeg ze. Ik knikte. 'Nou, waar wachten we nog op dan? Straks komen we te laat.' en samen rende we richting het veld.

'Ah juffrouw Sneep en juffrouw Wemel waren ook nog van plan om op te komen dagen.' de vrouw met gele ogen en kort grijs haar keek ons beide streng aan. 'Ga maar snel naast een van de bezems staan.' snel nam ik plaats naast Madeline en Ginny naast mij.
'Waar bleef je?' siste ze bezorgd.
'Niks bijzonders' antwoordde ik simpel.
'Mag ik even de aandacht!" Riep mevrouw Hooch hard, zodat iedereen haar goed kon horen. 'Welkom bij jullie eerste vliegles, deze lessen zijn niet risicoloos dus ik wil dat je altijd goed oplet tijdens de uitleg' zei ze. 'Lekker geruststellend' fluisterde ik in Ginny's oor, waardoor ze begon te grinniken.
'Steek je hand maar boven je bezem en zeg dan op!' commandeerde madame Hooch. 'Nou, waar wachten jullie op begin!' Riep ze weer toen niemand een vin verroerde. Madeline keek mij vragend aan.
'Doe maar gewoon wat er word gezegd' grinnikte ik zacht en ik stak mijn hand boven de bezem en riep toen: 'OP!' De bezem schoot meteen omhoog, zo recht mijn handen in. Madeline keek mij verbaasd aan en probeerde het daarna zelf, wat niet echt lukte. Ik keek naar Ginny die ook al de bezem in haar handen had, met een brede glimlach keek ze me aan. 'Goed zo!' zei ik. "
'Met gevoel!' riep Madame Hooch toen ze merkte dat het nog steeds niet iedereen gelukt was. Na een paar minuten was het eindelijk iedereen gelukt. Zelfs Madeline.

'Oké, als ik zo op mijn fluitje blaas, zet je je af tegen de grond, zweef je een beetje en land je daarna weer op je voeten' commandeerde madame Hooch. Ze blies op haar fluitje en iedereen zette zich af. Maddie ging al gouw al weer op haar benen staan, vliegen is denk ik niet echt haar ding. De meeste daarintegen leverde commentaar op toen madame Hooch zei dat we weer moesten gaan staan.
'Goed gedaan allemaal, dit was een zeer goede eerste les' complimenteerde Madame Hooch ons. 'Nu kies ik een paar leerlingen uit die samen met mij de bezems op gaan ruime' het viel even stil, ze keek iedereen even aan en had toen haar besloot genomen. 'Zouden juffrouw Wemel, juffrouw Brown en juffrouw Sneep mij kunnen helpen?' vroeg ze, terwijl het meer als een besluit klonk. Alle drie knikte we gehoorzaam. 'Mooi zo, de rest van de klas mag alvast gaan' vervolgde Madame Hooch, toen iedereen weg was richtte ze haar aandacht op ons. 'Dames, ik moet even iets anders doen. Zouden jullie de bezems in de bezemkast kunnen doen?' vroeg ze en zonder op antwoordt te wachten liep ze weg. 'Kom op, laten we maar gauw gaan opruimen' zei ik tegen Ginny en Madeline.
'Waarom moeten wij dit nou weer doen?' zeurde Madeline voor de tiende keer, terwijl ze met drie bezems richting de kasteel liep.
'Zeur niet zo en doe het gewoon' zuchtte Ginny. Geïrriteerd keek Madeline Ginny aan.
'Laat het' zei ik tegen Madeline voor ze nog een opmerking kon maken tegen Ginny. Met 6 bezems tegelijk liep ook ik richting het kasteel.
'Waar is de bezemkast ook alweer?' Vroeg Ginny die totaal de weg kwijt was.
'Volg mij maar' en ik liep een gang in. Na een paar minuten waren we bij de bezemkast aangekomen.
'Hier is het' zei ik en ik trok de kast deur open. De bezemkast was best wel ruim dus we konden er gemakkelijk met z'n drieën in.
'Wat is dat?' vroeg Madeline verbaasd en ze wees naar een grote houten kist.
'Weet ik niet.' antwoordde ik schouderophalend en ik knielde voor de kist neer.
'Wat ga je doen?' vroeg Ginny die naast me geknield kwam.
'Kijken wat er in zit, natuurlijk!' en ik trok de kist open.
'Nou, Wat is het?' vroeg Maddie nieuwsgierig en knielde ook naast me neer.
'Ik weet wat dat is, dat is een zwerkbalset' zei Ginny opgewonden. 'Wat is zwerkbal?' vroeg Maddie verbaasd.
'Weet je serieus niet wat zwerkbal is?' Vroeg Ginny.
'Nee dat weet ik niet.' beet Madeline haar toe.
'Dan mis je echt wat in het leven.'
Ik merkte dat dit niet de goede kant op ging.
'Meiden, stop met ruziën, het is nergens voor nodig' zuchtte ik.
Ginny rolde met haar ogen.
'Kom laten we terug gaan naar het veld, we moeten nog een aantal bezems hierheen brengen.' suggereerde ik en ik sloot de kist weer. Madeline en Ginny hebben voor de rest geen woord tegen elkaar gezegd. Je kunt zeggen dat ze het niet zo goed met elkaar kunnen vinden. Nadat we alle bezems hadden opgeborgen was Madame Hooch er weer en complimenteerde ze ons. Toen we weg mochten gingen we allemaal onze eigen pad op. Ginny ging waarschijnlijk naar de Griffoendor leerlingen kamer, Maddie naar de Hufflepuff leerlingen kamer en ik naar mijn woonkamer.