Our secret

39 - het spinnen verhaal

We zaten bij kruidenkunde toen de bel ging en we werden op gehaald door mijn vader voor toverdranken. 'Wel gek hè? Opeens zulke veranderingen.' fluisterde ik tegen Lyra terwijl we met z'n allen door de gangen liepen.
'Ja en waarom precies nu?' vroeg Lyra. Ik haalde mijn schouders op. Het was inderdaad een naar moment, we hadden eindelijk een plan en dan gebeurde dit. Niet dat we ons zo snel uit het veld lieten slaan. Aurora, Lyra en ik hebben besloten volgende week Ginny te ondervragen, we wisten nog niet hoe we dat voor elkaar zouden kunnen krijgen, maar we gingen het wel degelijk doen. Tot die tijd hebben we afgesproken om zo goed mogelijk aan de regels te houden, in de hoop dat het dan minder opvalt als we ze verbreken.

'Doorlopen!' riep mijn vader geïrriteerd tegen de kinderen die achteraan strompelde. We waren ondertussen in de kerkers en het was hier ijskoud. Mijn vader opende het lokaal en langzaam stroomde we met z'n allen binnen.
'Het lijkt wel een gevangenis zo!' zuchtte ik terwijl ik naast Lyra plaatsnam.
'Ik hoop dat dit snel voorbij is.' antwoordde Lyra.
'Ik ook.'
'Sla jullie boek open op bladzijde 256!' zei de kille stem van mijn vader. Ik pakte mijn boek erbij en sloeg hem open. Ik luisterde aandacht naar de uitleg van mijn vader, maar verzonk daarna in mijn eigen diepe gedachtes.

Na de les werden we opgehaald door Smalhart voor verweer tegen de zwarte kunsten.
'Als we nu worden aangevallen, dan zijn we gewoon allemaal dood.' fluisterde ik tegen Lyra.
'Waarom?' vroeg Lyra niet begrijpend.
'Omdat Smalhart een domoor is die ons echt niet kan redden.' antwoordde ik waardoor Lyra moest lachen. Gelukkig werden we niet aangevallen en waren we heel huids bij het vtzk lokaal aangekomen. Waren we maar aangevallen, want ik werd echt helemaal gek van die stomme verhalen van Smalhart. Ik legde mijn hoofd op mijn tafel.
'Lig je lekker?' vroeg Madeline grijnzend.
'Zeker!' antwoordde ik sarcastisch. Ik tilde met al mijn kracht mijn hoofd weer op en keek Madeline aan. Ik was bang, bang dat ze er op een moment er ook niet meer was. Zij had er blijkbaar minder last van als ik, terwijl het om haar juist ging.
'Hoe kan je nou niet bang zijn?' vroeg ik aan haar. Ze haalde haar schouders op,
'Ik heb geen idee.' Ik wendde mijn blik af en keek de klas lokaal door. Zo veel kinderen, zoveel geheimen die ze bewaarde, wat als één van hun de erfgenaam was? Wat als Ginny het echt was? Wat gebeurde er als we haar dan aan zouden geven? Zoveel vragen spookte er door mijn hoofd en ik kon ze gewoon niet loslaten, hoe graag ik het ook zou willen. Ik hoopte echt dat de school niet zou sluiten, Zweinstein was mijn thuis, maar de gedachte dat er ergens in de school "een monster" rondsloop is ook niet echt de fijnste gevoel van de wereld. Ik was zo erg in mijn gedachte dat ik de bel niet eens hoorde.
'Olivia!?' riep Madeline terwijl ze voor mijn gezicht in haar vingers knipte. 'Hè wat?' schrok ik op.
'We gaan naar de grote zaal.' antwoordde ze en ze wees naar Smalhart die klaar was om ons te brengen.
'Vrees niet beste kinderen, ik bescherm jullie!' zei hij zelfverzekerd. 'Mag ik overgeven?' vroeg ik sarcastisch aan Madeline, waardoor Madeline moest grijnzen.
'Doe het dan wel naar de andere kant toe, alsjeblieft.' antwoordde ze.

Ik liep naar de Griffoendor tafel.
'Ik haat die nieuwe regels!' mokte ik. 'Wat een leuke welkom.' grijnsde Harry.
'Ach hou op joh.' zuchtte ik en ik ging naast hem zitten.
'Ik vraag me af wie de dader is van dit gebeuren.' zei Aurora.
'Nou Hagrid was het niet.' zuchtte Ron.
'Hoe weet je dat zo zeker?' vroeg ik aan hun. Ik was er zelf ook wel achter dat hij het niet was, maar blijkbaar wisten Ron en Harry dat nog niet. 'Omdat we misschien bijna opgegeten waren door honderden enorme smerige spinnen!' antwoordde Ron.
'Spinnen?' vroeg ik verward.
'We vroegen heel nonchalant aan Hagrid of hij wist wie de kamer geopend had, toen werd er opeens geklopt op de deur dus wij verstopte ons onder de onzichtbaarheidsmantel-' begon Harry tot ik hem onderbrak, 'Onzichtbaarheidsmantel?' vroeg ik verbaasd.
'Ja ik heb een onzichtbaarheidsmantel.' antwoordde Harry en hij ging weer verder met zijn verhaal. 'Toen kwam Cornelius Droebel samen met Perkamentus en even later ook Lucius Malfidus.' zei Harry en hij spuugde Malfidus zijn naam bijna uit. 'Hagrid werd dus blijkbaar gearresteerd, hij zei nog snel dat we de spinnen moesten volgen en werd daarna meegenomen naar Azkaban. Dus Ron en ik hebben de spinnen gevolgd tot we bij Aragog kwamen-' ging Harry weer verder. 'Wacht Aragog? Was dat niet de Acromantula van Hagrid?' vroeg ik verbaasd.
'Ja.' zei Harry een beetje geïrriteerd, omdat ik hem weer afkapte. 'Maar hoe dan ook, Arogog vertelde dat hij niet het monster was en dat Hagrid onschuldig was en hij vertelde dat het monster een wezen was waar hun bang voor waren. Toen kwamen er echt veel spinnen tevoorschijn en wilde we weg, alleen Aragog liet zijn kinderen ons opeten, wat niet gelukt is, omdat we de auto van Ron tegenkwamen en zo konden ontsnappen.' maakte Harry zijn verhaal zo beknopt mogelijk af. Met open mond keek ik hun aan. Ik een beetje rustig in mijn bed liggen, terwijl hun bijna vermoord werden.
'Jullie moeten echt beter oppassen.' zuchtte ik.
'Hallo, ik vertrouwde Hagrid, als hij ooit wegkomt uit Azkaban dan vermoord ik hem!' antwoordde Ron. 'Ho ho, even rustig in en uit ademen.' grijnsde ik naar de agressieve Ron. Ik at mijn eten rustig op tot professor Anderling alle eerstejaars bij elkaar verzamelde voor de nieuwe les. 'Laters!' zei ik nog even snel tegen Ron en Harry en ik stond op om samen met Aurora en Ginny naar professor Anderling te lopen.

'Heb ik al gezegd dat ik de nieuwe regels stom vindt?' vroeg ik aan Madeline.
'Al zo'n tien keer volgens mij.' antwoordde Maddie met een grijns. 'Vindt jij het dan niet stom?'
'Tuurlijk wel, maar als dat ervoor zorgt dat ik niet versteend raak, vind ik het best.' antwoordde ze.
'Juffrouw Brown en Sneep, even bij de les blijven!' waarschuwde professor Anderling. Ik zuchtte even, maar deed toen mijn best om op te letten.