Our secret

34 - Zweinsveld

'Waar is de kerstboom dan!?' schreeuwde ik vanuit de zolder. We waren bezig met de woonkamer te versieren, nou ja... ik was bezig met de woonkamer versieren.
'Hij moet daar ergens liggen!' riep mijn vader terug. Ik pakte mijn toverstok erbij.
'Accio kerstboom!' riep ik. Gerommel kwam vanuit de hoek van de zolder. Snel kwam het op me af gestormd.
'Ik heb hem al.' riep ik. Nu moest ik hem alleen nog beneden zien te krijgen. Ik zette de boom bij de trap neer en liep zelf de trap af. 'Wingardium Leviosa!' zei ik en ik liet de boom ook naar beneden zweven.
Niet veel later stond ik in de woonkamer, met de kerstboom. Ik liet mijn blik door de kamer gaan. Het was mooi verlicht en versiert.
'Zet hem daar neer.' zei mijn vader en hij wees naar de hoek van de kamer. Ik trok de boom daarheen en ging weer naar zolder om de kerstballen te halen.
'Je gaat hem wel zelf opzetten en aftuigen, want ik heb geen zin in dat gezeik.' zei mijn vader toen ik weer beneden stond.
'Komt goed.' antwoordde ik en ik begon de boom al te versieren.

'Is hij niet prachtig?' vroeg ik trots, toen ik zo goed als klaar was. Mijn vader keek op uit zijn boek. Hij keek even naar de boom en rolde zijn ogen.
'Nu alleen nog de piek.' zei ik en ik legde de piek op de top, 'nu is hij pas echt af.' Ik legde de dozen van de kerstversieringen weer boven neer.

'Vader?' vroeg ik aarzelend, toen ik weer beneden was.
'Wat nu weer?' vroeg hij geïrriteerd, terwijl hij weer opkeek uit zijn boek.
'Mag ik misschien naar Zweinsveld?' vroeg ik.
'Wat heb je nou weer in Zweinsveld te zoeken?' vroeg hij.
'Gewoon, cadeaus kopen voor mijn vrienden...'
Mijn vader zuchtte diep.
'Ga maar.' antwoordde hij. Blij rende ik naar mijn spaarpotje op mijn kamer en haalde er wat galjoenen uit. Snel rende ik weer naar beneden en trok mijn jas en schoenen aan en ook deed ik mijn sjaal en muts weer op.
Mijn vader bracht me naar een verlaten steegje, waar we gingen verdwijnselen. Ik was natuurlijk blij toen we weer op begane grond stonden.
'Kom, hierheen.' zei mijn vader en hij liep vooruit. Ik volgde hem het dorpje in.
'Ik wil dat je om vier uur weer hier bent. Zo niet dan verdwijnsel ik weer naar huis en zoek je maar een manier uit om nog thuis te komen.' zei mijn vader. Ik knikte ter betekenis dat ik het snapte.
'Bedankt voor het brengen!' zei ik nog snel, voordat mijn vader weer weg verdwijnselde.

Ik begon het dorpje maar eerst te verkennen. Na een rondje gelopen te hebben in het dorpje liep ik een klein winkeltje in. Het stond bomvol met objecten, waarvan ik niet eens wist wat het waren of deden. Ik liep het winkeltje door en bleef staan bij een prachtig grote ketel. Ik liep naar de medewerker toe.
'Pardon meneer, weet u hoeveel deze ketel kost?' vroeg ik zo beleefd mogelijk.
'1 galjoen en 5 sikkels.' antwoordde de man.
'Dank u.' zei ik en ik liep van de man weg. Ik keek naar de ketel. Zou ik hem kopen? Ach joh, het kon geen kwaad om het te kopen, toch? Ik liep naar de balie en legde de ketel neer. 'Zou u het kunnen inpakken, meneer?' vroeg ik. De man keek me vriendelijk aan en begon met inpakken.
'Dat wordt dan 1 galjoen en 5 sikkels." zei de man en ik overhandigde hem het geld.
'Fijne dag nog!' zei ik voordat ik het winkeltje uitstapte. Ik keek op mijn horloge, ik had nog twee uur om in te kopen. Ik liep een volgende winkel in. Deze was wat ruimer. Ik keek een beetje rond en besloot om een Teruggummer en een mooie, grote veer te kopen. Ook deze liet ik inpakken. Niet veel later stond ik weer buiten. Ik pakte mijn zakje galjoenen erbij en keek erin, ik had nog best veel.
Ik ging door naar de volgende winkel waar ik een sneakoscoop, een betwetersveer en een agenda die vertelde wanneer je wat moest doen kocht.
Bij de volgende winkel kocht ik een splinternieuw schaakspel en knalpoker.
Ik liep de sportzaak in, waar ik een bezemverzorgkit kocht en een paar zwerkbalhandschoenen.
Eindelijk was ik klaar met alle cadeautjes kopen. Ik keek op mijn horloge... shit! Ik had precies nog maar vijf minuten om bij de driebezemstelen te komen. Ik stopte de handschoenen en kit in mijn magische tasje en rende er snel vandoor. Buiten adem kwam ik bij de pub aan.
'Zo zo, je was nog van plan te komen?' vroeg mijn vader. Ik keek weer op mijn horloge... ik was één minuut te laat. 'Pak mijn arm.'
Snel deed ik wat hij zei en greep zijns arm vast. We verschijnselde weer in het steegje die ik een paar uur geleden had verlaten. Snel liet ik mijn vaders arm weer los.
'Bedankt voor het ophalen.' zei ik zacht. Mijn vader snoof diep.

Zodra we weer binnen in het huis waren rende ik naar boven en legde mijn cadeautjes op mijn kamer. Afgezien het feit dat het net vier uur was geweest. Deed ik pyjama aan. Ik zou vandaag toch nergens meer heen gaan, als het goed was. Ik bleef op mijn kamer en schreef een brief naar al mijn vrienden:

Lieve Lyra,
Hoe gaat het daar op school? Ik hoop dat alles goed gaat daar. Ik mis jullie wel hoor! Vandaag ben ik naar Zweinsveld geweest. Hier heb ik cadeautjes gekocht. Ik stuur dit cadeautje naar je toe, maar nog niet open maken. Dat mag morgen pas :) Ik hoop dat je het leuk vindt.
Veel liefs,
Olivia Potter

Ik sloop naar mijn vaders kamer toe om Kobus te halen. Dat was de zwarte uil van mijn vader. Ik stopte de brief in de enveloppe en stopte daarna het envelopje in Kobus zijn snaveltje.
'Naar Lyra... in de Zwadderich eerstejaars meisjes slaapzaal.' zei ik tegen hem en ik liet hem uit het raam vliegen.

Ik werd geroepen voor het eten. Ik stond op uit en liep naar beneden. In stilte at ik het eten op mijn bord op.
'Het was heerlijk, vader.' zei ik met een zwakke glimlach en ik stond op. 'Maar ik ga nu naar boven, welterusten alvast.' ik rende naar boven, waar ik weer aan het bureau ging zitten. Hier schreef ik de rest van de brieven voor de andere alvast. Er moest één voor Madeline komen, één voor Aurora, één voor Ginny, één voor Harry en Ron en ook nog één voor Hermelien. Dat kwam omdat ze allemaal ergens op een andere plek sliepen.
Toen ik klaar was met schrijven wachtte ik geduldig op Kobus, zodat ik één voor één de andere brieven kon opsturen.

Na een nog een uur van wachten zag ik eindelijk Kobus aanvliegen. Ik zat met mijn boek op de vensterbank te lezen, mijn favoriete plek. Ik legde mijn boek opgewonden aan de kant en opende het raam.
Kobus had een briefje in zijn snaveltje.
'Dankje Kobus!' zei ik en ik pakte het briefje. Terwijl ik Kobus begon te aaien las ik het briefje door:

Hey Liv,
Hier gaat alles ook nog goed. Er zijn nog geen nieuwe aanvallen geweest, dus dat is goed nieuws. Wel doen Harry, Ron en Hermelien geheimzinnig. Het zal wel niks zijn, maar toch vindt ik het vreemd.
Ik mis jou natuurlijk ook! ;)
Hier heb ik ook natuurlijk een cadeautje voor jou, nog NIET openen! Het is immers nog geen kerst :))
Fijne kerst alvast!
Liefs,
Lyra Malfidus

Ik legde de brief op mijn bureau, ik gaf het briefje voor Ginny aan Kobus.
'Deze moet naar Ginny wemel. In de meisjes slaapzaal van de eersteklas van Griffoendor.'
Zo ging het de hele nacht door. Totdat ik alle brieven had verstuurd was het een uur s'nachts.