Our secret

17 - Het incident

Er was bijna een week verstreken sinds het grote nieuws en nog niemand wist dat ik en Harry familie waren, op de mensen na die erbij waren toen we het te weten kregen natuurlijk. Het was vandaag donderdag 7 uur s'ochtends. Ik deed mijn ogen open en stapte uit bed. Met nog een slaperige kop deed ik het gordijn open. Vanacht was het weer compleet omgeslagen, in plaats van mooi zonnig weer was er alleen maar regen en onweer. Met een diepe zucht liep ik naar mijn badkamer. Rustig deed ik mijn gewaad aan en kamde ik de klitten uit mijn haren. Vervolgens liep ik de woonkamer in en pakte de ochtendprofeet van de tafel. Het was niet dat ik het leuk vond om te lezen, maar ik had gewoon veel te veel tijd over.

Na een kwartiertje te hebben gelezen was het eindelijk tijd om naar de grote zaal te gaan. Ik ging zoals gewoonlijk naast Madeline zitten en toen we klaar waren met eten baandde we ons een weg naar de eerste les, verweer tegen de zwarte kunsten.
'Niet weer hè.' kreunde ik terwijl we naar het lokaal liepen.
'Wat is er?' vroeg Madeline verbaasd. 'Misschien dat we weer les hebben van de grootste egoïst van het land.' zei ik geërgerd.
'Het valt wel mee.' zei Madeline die duidelijk niet begreep wat ik bedoelde. Het verraste me ook niks, zowat elke meisje was verliefd op professor Smalhart, het irriteerde me mateloos.
'Het valt niet mee, hij zegt wel dat hij van alles heeft gedaan, maar ik geloof er geen snars van.' zei ik boos.
'Rustig Olivia, het komt wel goed.' stelde Maddie me gerust. Na een tijdje lopen kwamen we aan bij het lokaal.
'Kom op, laten we naar binnen gaan.' zei Madeline. Ik stribbelde even tegen, maar bedacht me dat ik wel moest gaan en liep toen naar binnen.

'Goedemorgen dames.' zei Smalhart met zijn welbekende "charmante" glimlach. Konden we dat er ook nog bij krijgen, we waren de eerste die er waren.
'Goedemorgen professor.' zei ik zo beleefd mogelijk en snel nam ik samen met Madeline achterin het klaslokaal plaats. Smalhart kon maar niet stoppen met over zichzelf praten, waardoor ik blij was toen iedereen eindelijk binnen was en de les kon beginnen.

De les was weer eens niet boeiend, zoals altijd. Het ging weer alleen over hoe geweldig hij is, ik viel er bijna van in slaap. Na de les had ik een tussenuur en daarna lunch, dus ik had genoeg tijd om samen met Maddie tovernaarsschaken te doen in de leerlingen kamer. Na een aantal potjes gespeeld te hebben was het tijd voor lunch.

We liepen naar de grote zaal aten wat en gingen weer op weg naar onze volgende les, bezweringen. Ik had deze les afgesproken om weer samen met Ginny te zitten, maar jammer genoeg keek ik er best wel tegen op. Steeds vaker in de les deed ze vreemd, het begon sinds ik wat over dat boekje zei. Buiten de lessen als ik met haar afspreek is ze meestal wel gewoon haar zelf, maar tijdens de lessen lijkt ze wel een ander persoon te zijn. Ik zag Ginny al zitten en rustig liep ik naar haar toe en ja hoor, ze had het zwarte boekje weer bij zich.
'Hey.' zei ik en ik ging naast haar zitten.
'Hoi.' antwoordde ze vrolijk terug.
'Waar schrijf je in?' vroeg ik zo nonchalant mogelijk, almaar het hielp alleen maar averechts.
'Heb ik niet al eens eerder tegen je gezegd dat dat je niks aangaat.' zei ze bot, dit had ik volkomen niet zien aankomen. Haar vrolijkheid was als de zon verdwenen.
'Ginny, gaat het wel goed?" vroeg ik bezorgd, dit kon niet de Ginny zijn die ik kende.
'Nee.' antwoordde ze enkel en ik zag in haar oog een traan tevoorschijn komen.
'Wat is er aan de hand Gin, je kan me vertrouwen dat weet je toch?'
'Ik wil het wel zeggen maar dat kan niet nu, straks.' Het ging makkelijker dan verwacht.
'oké is goed.' dat waren mijn laatste woorden tegen haar voordat ik haar met rust liet en ging focussen op de les. Na de les was Ginny al gauw weggegaan en het gekke is dat ze bij Geschiedenis van de toverkunst nergens te bekennen was. Ik maakte me zorgen, maar ik kon er niks tegen doen, ik kon namelijk niet zomaar gaan spijbelen om haar te zoeken en waarschijnlijk voelde ze zich gewoon niet lekker en was alles gewoon goed met haar.

Tijdens transfiguratie maakte ik me echt te druk om haar, maar ik kon het niet helpen. Ik had don ook niet opgelet in de les, wat best wel nieuw voor mij was. Ik werd dan ook helemaal rood toen er wat aan mij werd gevraagd en ik geen flauw idee had wat er nou eigenlijk gevraagd werd.
'Gaat het wel, Liv?' vroeg Aurora waar ik naast zat. Ik schudde mijn hoofd. 'Wat is er dan?' vroeg ze. 'Ginny, ze is er niet.' zei ik terwijl ik droog voor me uit staarde. Aurora keek zoekend het lokaal door, maar kwam er toen ook achter dat het meisje met rood haar er niet was. 'Maar hoezo maak je je daar zoveel zorgen over?'
'Het gaat niet goed met haar, er is iets aan de hand en ik moet weten wat.' zei ik bedenkelijk.
'Ik doe mee!' antwoordde Aurora vastbesloten. Vragend keek ik haar aan. 'Als je op onderzoek uit gaat wil ik daar een rol bij spelen.' zei ze met een glimlach.
'Is goed!' en een warm gevoel vulde mijn lichaam, ik stond er tenminste nu niet alleen voor.