Our secret

14 - een ontdekking

'Hermelien wat ga je nou doen?' hijgde ik terwijl we achter haar aan rende.
'Volg mij nou maar gewoon!' schreeuwde ze terwijl ze hard door bleef rennen.
'Straks krijgen we straf wegens rennen door de gangen.' hijgde Lyra. Na een tijdje stond Hermelien opeens stil, we waren aangekomen bij de bibliotheek.

'Natuurlijk, wat hadden we anders kunnen verwachten van Hermelien.' zei Ron sarcastisch.
'Wat wil je hier nou weer doen?' vroeg Aurora, maar ze werd compleet genegeerd. Hermelien baande een weg naar een van de boekenkasten. 'Altijd als Hermelien iets wilt weten gaat ze naar de bieb, wen er maar aan.' zei Harry toen ik de rest vragend aan keek. We liepen naar een tafeltje toe, waar Hermelien al met een boek klaar zat.
'Hermelien kan je ons een keer uitleggen wat je op het moment aan het doen bent, want echt niemand snapt wat we hier doen.' zei Ginny. Hermelien keek op, even dacht ik dat ze eindelijk antwoordt zou geven, maar helaas.
'Ik ben zo terug!' zei ze en ze verdween weer achter een boekenkast. Ik en de rest namen plaats aan de tafel waar Hermelien net nog zat en wachtte geduldig tot ze terug kwam. Gelukkig hoefde we niet heel lang te wachten, want Hermelien kwam al gauw met een oud boek terug gelopen.
'Schuif eens op.' zei ze en ze nam plaats. 'Niet veel gebruikt zie ik.' mompelde ze terwijl ze de stof van het boek eraf blies. Ik draaide mijn hoofd schuin, om de titel van het boek te kunnen lezen, 'onvergetelijke vloeken en wat ze betekenen'. Hermelien sloeg het boek open.
'Aha, hier!' riep ze blij na een even gebladerd te hebben.
'De vloek des doods.' las ik hardop voor.
'Deze vloek, die wordt uitgesproken als "Avada Kedavra," is dodelijk. Wanneer hij wordt uitgesproken zie je een groene lichtflits en hoor je een ruisend geluid, en vervolgens valt de ontvanger dood neer. Behalve dat de persoon dood is, heeft hij geen schrammetje, op een klein bliksemvormige litteken na. Eventuele Dreuzels staan dan vaak ook voor een raadsel, als men een dode onderzoekt. Er is maar één persoon die deze vloek tot nu toe heeft overleefd, en dat is Harry Potter. Ook hij heeft het bliksemvormige litteken op zijn voorhoofd." Mompelde Hermelien terwijl ze de tekst las.
'Oké, en wat wil je hiermee bereiken?' vroeg ik.
'Snap je het nou nog niet? Je moet wel geraakt zijn met die vloek, anders is de vorm van je litteken wel heel raar" antwoordde Hermelien en ze keek zeer ernstig.
'Misschien weet mijn vader hier meer van, ik kan aan mijn vader vragen of ik ooit geraakt ben met die vloek" zei ik, die nu ook nieuwsgierig was geworden om meer te weten over mijn verleden.
'Lijkt je dat wel slim? Ik bedoel, je weet hoe je vader is.' vroeg Lyra.
Ik dacht diep na, ze had een punt.
'Misschien is hij wel in een goede bui en daarbij als we geen ruzie hebben en er niemand bij is best wel goed met elkaar overweg.'
'Dan zul je pech hebben, want wij gaan mee.' zei Harry vastberaden.
'Is goed, maar als hij boos wordt, is het jullie schuld.'
'Daar kunnen we mee leven, wie gaat er allemaal mee?' vroeg Harry.
'Wij natuurlijk!' zei Hermelien en ze keek naar Ron.
'Ik ook!' antwoordde Lyra enthousiast. We keken allemaal richting Aurora en Ginny.
'Dit zeiden we voor geen goud willen missen! Wij gaan ook mee!' zeiden ze in koor. Glimlachend keek ik naar de rest,
'Jullie zijn echt geweldig, maar ook zo dom.'
'Kom op, laten we gaan dan!' zei Lyra.
'Wacht! Nu al?' vroeg ik angstig.
'Ja waarom niet? Nou ben ik wel benieuwd.' antwoordde Aurora.
'Maar misschien is hij op dit moment wel al geïrriteerd, we hebben een plan nodig! Er kan zoveel fout gaan.'
'Hij vast net zo geïrriteerd als dat hij morgen of over twee jaar zou zijn. En als we een plan bedenken wordt het alleen maar moeilijker dan dat het is.' zei Ginny.
Ik dacht even heel diep na.
'Nou oké, kom op dan!' zei ik en ik liep weg, met de rest op mijn hielen.