Our secret

19 - Marten Asmodom Vilijn

Ik werd wakker geschud door iemand.
'Wat is er?' vroeg ik slaperig toen ik mijn ogen open deed en ik zag dat Alicia de gene was die mij wakker had gemaakt.
'Goedemorgen slaapkop.' grinnikte ze. Ik keek op de wekker naast mij. Het was kwart voor 7.
'Waarom heb je me zo vroeg wakker gemaakt!?' jammerde ik.
'Beter te vroeg dan te laat.' antwoordde ze simpel en ze verdween de badkamer in. Ik ging rechtop zitten en keek nog een keer naar de wekker. Ze had wel gelijk. Langzaam stond ik op en liep naar het raam toe om de gordijnen open te doen. Het werd herfst en dat was ook wel te merken aan het weer.
'Jij kan er bij.' zei Alicia toen ze de badkamer uit liep. Ik schonk haar een kleine glimlach en liep toen de badkamer in. Ik moest nog wel wennen aan het feit dat ik nu mijn kamer deelde, maar ik gaf Alicia een kans. Ik deed mijn Hufflepuff gewaad aan en deed mijn haar goed. Toen ik terug de slaapkamer in liep zat Alicia met een boek in haar hand te lezen.
'Mag ik wat vragen?' vroeg ik en Alicia legde haar boek aan de kant. 'Tuurlijk, vraag maar raak.' zei ze met een glimlach.
'Waarom ben je naar deze school gekomen? Niet dat ik het erg vind' dat laatste zei ik er snel achteraan. 'Vanwege me vader.' zei ze en ze keek naar de grond.
'Wat is er met je vader?' vroeg ik door.
'Zodra kinderen er achter kwamen dat Gilderoy Lockhart mijn vader was kreeg ik te veel aandacht, en dat wilde ik niet.'
Dus toe besloot je maar zo van, laat ik naar de school gaan waar mijn vader les geeft. Dat is zo slim.' zei ik sarcastisch.
'Het was dit of Beauxbatons, dus ik koos liever voor Zweinstein.' antwoordde ze simpel.
'Van welke school kom je dan?'
'Ilvermorny, maar we moeten nu naar de grote zaal anders missen we nog het ontbijt.' en ze trok me mee.

Ik liep naar Madeline toe die zoals altijd al eerder in de grote zaal was dan mij.
'Hey!' zei ik vrolijk.
'Hey!' antwoordde ze vrolijk terug. Ik nam naast haar plaats. 'Ik zag je net lopen met dat nieuwe meisje. Ik dacht dat je niets met haar te maken wilde hebben...' zei Madeline verbaasd.
'Nou dat is een beetje heel erg mislukt.' zei ik nonchalant.
'Wat is er nou weer gebeurd?' vroeg Maddie snakkend naar een goed verhaal. Ik wilde het wel zeggen, maar ze wist nog niks van mijn eigen slaapkamer.
'Dat is moeilijk best wel moeilijk uit te leggen.' loog ik toen maar. Madeline keek me even aan, maar ging toen verder met eten.
'Laten we gaan.' zei ik toen ik mijn laatste hap naar binnen had gewerkt. Samen stonden we op en liepen de grote zaal uit.

'Olivia!' riep er iemand, snel keek ik achterom. Blijkbaar was Alicia ons gevolgd.
'Oh hey, Alicia.' zei ik en Alicia kwam naast me gelopen.
'Weet je toevallig waar het transfiguratie lokaal is?' vroeg ze.
'Ja, volg ons maar.' antwoordde ik. 'Uhum...' Madeline maakte een nep hoest geluidje.
'Oh ja, Alicia, dit is Madeline. Maddie dit is Alicia.' zei ik snel.
'Leuk kennis te maken, Madeline.' zei Alicia met een glimlach.
'Noem me maar Maddie.' zei Maddie met een soort van glimlach. Met z'n drieën liepen we verder naar het lokaal.

Ik ging weer naast Lyra zitten. Ik zat gewoon goed mee te doen met de les toen er weer drama begon.
'Doden, ik wil doden.' hoorde ik weer de zware stem die ik eerder had gehoord zeggen. Ik werd lijk bleek. 'Ik reuk bloed.'
'Gaat het wel, Liv? Je ziet hartstikke bleek.' Vroeg Lyra bezorgd.
'Hoor je dat ook?' het had geen zin om te vragen want waarschijnlijk waren Harry en ik de enige die het hoorde, maar het was het proberen waard.
'Waar heb je het over?' vroeg ze terughoudend.
'Niks, laat maar.'
'Laat me je openrijten, laat me je verscheuren.' de stem verplaatsten zich. Ik keek het lokaal rond. Ginny was er weer niet.
'Ik ga straks naar de ziekenzaal, ik voel me niet zo lekker, kan jij dat doorgeven aan professor Smalhart?' vroeg ik aan Lyra, waarna ze knikte.

Na transfiguratie liep ik naar Aurora toe.
'Kom mee.' zei ik angstig en ze liep achter me aan.
'Wat is er? Liv?' vroeg ze toen ze mijn lijkbleke gezicht zag.
'Ginny, ze is er weer niet, en ik hoorde de stem weer. Misschien is er weer iemand versteend.' zei ik stotterend.
'Wat?!' riep Aurora uit.
'Ik heb tegen Lyra gezegd dat ik naar de ziekenzaal ging.' zei ik.
'Kom op! Waar wachten we nog op? We moeten opzoek naar Ginny.' zei Aurora en ze rende er al vandoor.

We hebben tot de lunch het hele kasteel rond gezocht, maar niks gevonden.
'Laten we naar de grote zaal gaan, we vinden toch niks.' zei ik ijsberend. 'We moeten een plan bedenken, maar dat kunnen we niet alleen.' zei Aurora en ze liet zich peinzend op een stoel vallen.
'Hermelien...' mompelde ik.
'Wat?'
'Hermelien, Harry en Ron, Hermelien is de slimste persoon die ik ken, Harry hoort dezelfde stem als mij en Ron, ja Ron die komt gewoon mee.' zei ik en ik rende naar de grote zaal.

Ik zag Harry, Hermelien en Ron al aan de Griffoendor tafel zitten. 'Harry!' riep ik terwijl ik naar ze toe rende. Geschrokken keek Harry op, hij was lijkbleek net als ik. Ook hij moet de stem weer gehoord hebben. 'De stem, je hoorde het?' kwam ik meteen ter zake. Langzaam knikte hij.
'We hebben jullie hulp nodig!' zei ik snel.
'Waarvoor?' vroeg Hermelien verbaasd.
'Ginny, ze heeft er mee te maken. Ik weet het al voor een tijdje, maar ik wilde niemand in de problemen brengen. Allebei de keren dat de stem kwam opdagen was Ginny nergens te bekennen.' ratelde ik door. 'Rustig Olivia, waarom denk je dat ze er iets mee te maken heeft? Verder hoort niemand de stem, ze kan toch gewoon aan het spijbelen zijn?' vroeg Hermelien kalm.
'Je snapt het niet!' riep ik uit. 'Het ligt aan het boekje. Toen ze erin schreef verdween de tekst en kwam er een andere tekst in de plaats, ze is met iemand aan het communiceren.' zei ik.
'Het boekje is van ene Marten Asmodom Vilijn.' vulde Aurora aan. 'Die naam komt me bekend voor.' mompelde Ron.
'Waarvan?' vroeg ik hopend.
'Ik weet het al, dat komt omdat ik steeds over zijn trofee slakken uitbraakte.' verbaasd keek ik Ron aan.
'Slakken uitbraken?'
'Malfidus deed weer eens irritant en noemde Hermelien een modderbloedje waarna ik heb probeerde te vervloeken, maar dat werkte niet zo goed.' legde hij uit. Ik maakte een 'aha' gezicht.
'Waar was die trofee voor?' vroeg Aurora.
'Speciale diensten aan de school 50 jaar geleden.'
'Wacht eens! 50 jaar geleden?' vroeg ik voor de duidelijkheid waarna Ron knikte.
'Dat betekent dat Jenny hem heeft moeten kennen!' zei ik tegen Aurora.
'Je bedoelt toch niet jammerende Jenny?' vroeg Hermelien.
'Wie is jammerende Jenny?' vroegen Harry en Ron in koor.
'Kom mee!' zei ik en ik liep er vandoor.

'Waarom gaan we eigenlijk de meisjes wc in?' vroeg Harry toen ik de deur van de meisjes wc op de eerste verdieping open deed.
'Dat zul je gauw genoeg merken, oh en zodra we binnen zijn zeg je geen ene woord.' waarschuwde ik iedereen.
'Wie zijn daar?!' krijste het meisje weer.
'Jenny, wij zijn het!' zei ik luid en duidelijk. Ze kwam weer tevoorschijn. 'Dat zijn jongens, opdonderen!' gilde ze.
'Jenny, wees alsjeblieft rustig, we hebben willen alleen wat vragen.' zei ik voorzichtig.
'Wat?'
'Ken je een Marten Vilijn?' vroeg Aurora.
'Weet ik veel ik ken zoveel mensen, opdonderen nu!' riep ze weer.
'Denk alsjeblieft goed na, was er vroeger iemand die je kende met de naam Vilijn?' vroeg ik nog een keer. Jenny dacht diep na.
'Ja, het was een rare jongen. Verder weet ik niks.' en ze vloog weg.
'Kom op laten we gaan, ik vind dit geen fijne plek.' zei Ron en snel liepen we weer weg.
'Ik moet gaan, ik moet me alvast omkleden voor de zwerkbal wedstrijd.' zei Harry. Shit, dat was al een helpende hand minder.
'Veel succes!' riepen wij in koor terwijl Harry al wegrende.
'Laten wij nog even naar Ginny zoeken in de leerlingen kamer.' stelde Hermelien voor aan Ron. 'Ik zie jullie straks bij de wedstrijd' riep Hermelien nog voor ook zij en Ron er vandoor gingen.
'Laten wij nog de rest van het kasteel extra doorzoeken.' stelde ik aan Aurora voor en samen liepen ook wij weg.