Our secret

09 - Woede

Ik opende mijn ogen, mijn kamer werd verlicht door het licht van de zon die tussen de gordijnen scheen. Ik ging rechtop zitten, en rekte mezelf uit. Ik keek naar de klok, 11 uur. Ik had het ontbijt gemist, over één uur zou de lunch al beginnen. Ik baandde me een weg naar mijn badkamer. Ik had nog genoeg tijd om snel een douche te nemen. Ik trok een spijkerbroek met een roze truitje aan. Ik kamde mijn rode haren en maakte er een simpele vlecht in. Toen ik eindelijk klaar was met mezelf gereed maken, was het al 11:45. Mijn buik rommelde dus ik liep regelrecht naar de grote zaal. Madeline zat al aan de tafel een boek te lezen. Ik liep naar haar toe.
'hey!' zei ik en ik nam naast haar plaats.
'Waar was je tijdens het ontbijt?' vroeg ze weer bezorgd.
'Altijd zo bezorgd,' grinnikte ik. 'Ik heb gewoon rustig uitgeslapen.' Ik pakte een groot bord vol eten en begon het snel naar binnen te werken. 'Wanneer ga jij eigenlijk aan dat toverdranken verslag werken?'
'Hé? Oh vandaag rond 14:00 uur' mompelde Madeline niet erg oplettend.
'Ah, wij gaan half twee, dus we zien je straks waarschijnlijk nog wel. Zie je later' zei ik nog voor dat ik opstond. Het was half één, dat betekende dat ik over één uur al naar de bieb moest. Rustig lopend liep ik naar mijn woonkamer.
'Goedemiddag.' zei ik toen ik zag dat mijn vader in de woonkamer zat. Hij knikte alleen. Snel zocht ik het toverdrankje. Yes gevonden!
'Waar denk jij heen te gaan?' vroeg mijn vader toen ik weer weg wilde lopen.
'Nou, mijn super aardige toverdranken leraar wilde dat we een verslag van minimaal één meter gingen maken, dus ik ga naar de bibliotheek om eraan te gaan werken.' mijn vader maakte en "oh" gezicht. 'Tot later.' zei ik nog voordat ik de deur achter me sloot. Ik ging alvast richting de bieb. Na 10 minuten was ik bij de bieb aangekomen, ik zag nog geen bekende gezichten dus ik liep gewoon naar de eerste tafel die ik zag. Ik liet mezelf in de stoel vallen. Ik keek op mijn horloge, over een kwartier was het half 2. Ik pakte het uitleg blaadje en las hem door tot ik eindelijk iemand zag aankomen lopen.
'Lyra, hier zit ik!' riep ik van een afstand, waardoor ik een boze blik van madame Rommella kreeg. Lyra liep rustig naar me toe.
'Hey.' zuchtte ze.
'Hai.'
'Heb je het drankje mee?'
Zeker weten!' ik hield het flesje omhoog.
'daar komen ze.' zei Lyra en ze wees naar de deuropening.
'Heyhey!' zeiden ze bijde vrolijk. 'Waarom zo vrolijk?' vroeg ik grinnikend.
'Je moet het leven mooi maken!' zei Aurora dramatisch.
'Poëtisch hoor.' lachte ik.
'Het zal wel, laten we nou maar beginnen.' onderbrak Lyra met rollende ogen.
Ginny en Aurora namen naast ons plaats.
'Wat jij wil.' zeiden we alle drie in koor.

'Jongens dit is echt onmogelijk!' zei ik toen we na een halfuur nog maar 10 zinnen hadden.
'Komt er een achter.' Er kwamen een aantal leerlingen aan de tafel naast ons zitten. Toen ik goed keek zag ik dat het Madeline en de rest van haar groepje waren. Maddline keek me weer treurend aan.
'Liv, let je nog op?' Ginny knipte in haar vingers.
'Wat? Oh eh ja' zei ik terwijl ik mijn hoofd weer draaide.
'Draco!' riep Lyra uit het niets, we keken allemaal op. Een jongen met licht blond, bijna wit haar en grijze ogen kwam onze kant opgelopen. 'Wat moet je?' vroeg de jongen aan Lyra.
'Kan je ons helpen?' verbaasd keken we naar Lyra, 'hij is goed in toverdranken.' legde ze uit.
'Hulp kunnen we wel gebruiken ja.' zuchtte ik.
'En wie ben jij nou weer?' vroeg de jongen die me onderzoekend aankeek.
'Sneep, Olivia Sneep, en dit hier zijn Ginny en Aurora.' ik wees naar de twee meiden.
'En jij bent?' vroeg ik daarna. 'Malfidus, Draco Malfidus'
'interessante naam' zei Aurora bedenkelijk.
'Heb ik om jouw mening gevraagd?' snauwde Draco. Je kan wel merken dat Lyra en hij familie zijn.
'Doe is even normaal!' snauwde ik naar hem. Ginny gniffelde.
'Wat valt er te lachen, Wemel?!' zei hij met een spottende toon op de naam.
'Zei ik net niet iets tegen je?' beet ik hem toe.
'Jou mag ik wel.' grijnsde hij. Ik rolde met m'n ogen.
'Wat is hier aan de hand?' vroeg een roodharig jongetje, met een bruinharig meisje en een zwartharig jongen op zijn hielen.
'Deze jongen irriteert me mateloos.' antwoordde ik.
'Wat moet je hier, Malfidus?' vroeg het zwartharige jongen.
'Rustig aan Potter, ik werd zelf hier naartoe geroepen' en hij wees naar Lyra.
'En wie is dat?' vroeg het roodharige jongen.
'Mijn zusje, Wezel.' antwoordde Draco.
'Ik wist niet eens dat je een zusje had.' zei het bruinharige meisje bedenkelijk.
'Verrassend genoeg heb ik dat wel, modderbloedje.' nu ging hij echt te ver, ik voelde de woede opborrelen en voordat ik het zelf door had gaf ik hem een klap in zijn gezicht.
'Doe normaal sukkel' zei ik boos. 'Wat is hier aan de hand?' vroeg mevrouw Rommella die net aan was komen lopen. Met z'n alle wezen we naar Draco.
'Meneer Malfidus, meekomen nu!' zei madame Rommella streng. Boos liep Malfidus met haar mee.
'goeie klap.' moedigde de roodharige jongen me met een grijns aan, en de bruinharige meisje gaf hem een stoot. 'Dat was niet goed!' zei ze. 'Als Rosmella erachter komt dat zij Malfidus geslagen heeft kunnen er echt grote gevolgen komen!' ze richte haar aandacht op mij. 'Ik ben Hermelien Griffel trouwens, dit zijn Harry Potter en Ron Wemel.' ze wees naar de twee jongens.
'Ik ben Olivia, dit zijn Aurora, Ginny en Lyra.' zei ik en ik stak mijn hand uit.
'Ginny kennen we al, ze is het zusje van Ron. Bedankt trouwens dat je het voor mij opnam.' zei Hermelien.
'Geen dank hoor, hij verdiende het wel.' antwoordde ik lachend.
'Ahum.' hoorde we opeens naast ons, oh ja Lyra.
'Sorry Lyra, maar je broer verdiende gewoon een klap.' zei ik terwijl ik me mentaal voorbereide op een boze Lyra, maar die kwam verrassend genoeg niet.
'Die klap was geweldig, dat mag je wel vaker doen!' proesten ze uit, vol met ongeloof keek ik haar aan.
'Ehm, we hebben wel een probleem, nu hebben we geen hulp meer voor het toverdranken verslag.' onderbrak Aurora.
'Wij helpen jullie wel.' zei Hermelien en ze keek naar Ron en Harry.
'Best' zeiden ze beiden.
'Willen jullie dat echt doen?' vroeg ik blij.
'Tuurlijk we doen alles voor onze nieuwe vriendinnen!' antwoordde Hermelien. Door Hermelien waren we al na een kwartier klaar met ons verslag. Harry en Ron deden niet echt iets, maar van Hermelien moesten ze er wel bij blijven zitten. We hadden het best gezellig. En Lyra deed ook aardig, en dat is volgens mij best zeldzaam. De lol hield al snel op. Een rood aangelopen Severus Sneep kwam op ons afgelopen.
'Oh nee, wat heb ik fout gedaan?' vroeg Harry.
'Ik denk niet dat hij voor jou komt.' zei ik verschrikt.
'Olivia komen, NU!' stilletjes stond ik op en liep bang met mijn vader mee. In plaats van naar onze woonkamer, liepen we naar mijn vaders kantoor. Hij deed de deur open en duwde mij er ruig in.
'Zitten!' snauwde hij. Ik had eindelijk al mijn moed bij elkaar geraapt om te vragen: 'Wat is er aan de hand?' met half gespleten ogen wees mijn vader naar een stoel, en nu zag ik pas dat er iemand anders was, Malfidus. Zijn gezicht was een beetje paars, waarschijnlijk van de klap die ik hem gaf. Boos wierp ik de jongen een blik, hij heeft mij sowieso verraden.
'Wat heeft dit te betekenen?' vroeg mij vader kwaad toen hij naar het gezicht van Malfidus wees. Ik haalde me schouders op.
'Je gaat nu praten, of ander...' zei mijn vader kwaad. Ik wilde niet weten wat er anders zou komen.
'Oké rustig, ik heb hem geslagen.' en bang voor wat er zou komen keek ik naar de grond.
'Ben je wel helemaal goed in je hoofd? Waarom doe je zo iets?!'
'Oh ik weet het niet, misschien omdat hij iemand uitschold!' riep ik boos terug.
'Dat is nog geen reden om iemand in elkaar te slaan!'
'Je hoeft echt niet zo te overdrijven, het was niet eens hard.'
'Niet hard? Zal ik jou eens laten voelen wat dan wel hard is!' riep mijn vader uit, en hij kwam dreigend op me af gelopen, maar voordat uit kon halen zei Draco opeens,
'Het valt best mee.' Ik en m'n vader keken verbaasd op, waarom nam hij het nou voor me op?
'Eerlijk gezegd hebt het verdient om geslagen te worden.' vervolgde hij. 'Meneer Malfidus waar heeft u het nou over?' vroeg mijn vader die ondertussen weer een beetje gekalmeerd was.
'Olivia nam het alleen voor iemand op, ik had me niet zo moeten aanstellen.' dankbaar en nog steeds verbaasd keek ik naar Draco, nog steeds niet snappend wat hij aan het doen was. Mijn vader keek naar mij, even was ik bang dat het hem niks kon schelen wat Draco zei en dat hij me alsnog zei slaan.
'Jullie mogen gaan.' zei mijn vader verbitterd. Zo snel als ik kon liep ik de deur uit, voordat mijn vader zich zou bedenken. Toen ik eenmaal samen met Draco de hoek om was, kwamen de vragen.
'Waarom nam je het voor me op?'
'Had ik Sneep jou moeten laten slaan anders? Je verdiende het niet om geslagen te worden.'
'Hoezo verdiende ik het niet, ik heb jou geslagen.' zei ik met trillende stem.
'Omdat je het juiste deed, ik verdiende het, ik was de gene die iemand uitschold' en hij keek nu recht in mijn ogen. Draco had ijzige grijze ogen, net zoals zijn zusje.
'Bedankt voor het helpen, en sorry dat ik je geslagen heb.' zei ik terwijl ik nog steeds in zijn ijzige ogen keek. 'Ik moet gaan.' zei ik na een tijdje.
'Doei.' hoorde ik hem nog zeggen, en ik liep terug naar de bibliotheek.