TUTKULU AŞK 2

70.BÖLÜM

Gözlerimi açtığımda zorla saate baktım. 09:00... Normal de bu kadar erken kalkamam ama Defne olmadığı için uykusuz bir gece geçirdim. Eskiden koskoca yatak bile bana dar gelirken şimdi Defne olmadığı için bomboş yatakta emanet bir şekilde yattım tüm gece. Yerimden kalkıp, banyoya girdim ve elimi yüzümü yıkadıktan sonra üzerimi değiştirdim. Umarım o kadın da hala uyuyordur yoksa birde kahvaltı falan çekemeyeceğim. Telefonumu aldıktan sonra odadan çıkıp, aşağı indim. Mutfaktan sesler geldiğine göre kahretsin ki kahvaltı hazırlıyor ve ben yine zor bir duruma maruz kalacağım. En iyisi şimdiden gidip, yemeyeceğimi söyleyeyim de, dün ki gibi son ana kalmasın. Mutfağa girdiğimde Defne yi görünce şaşkınlık içinde kaldım.

DEFNE

- " Defne ?" dedi şaşkın bir ifade ile yanıma gelerek.

- " Ne kadar şaşırdın ? Hiç gelmeyeceğimi falan mı düşünüyordun ?" dedim gülerek.

- " Defne'mmm." diyerek sımsıkı sarıldıktan sonra kafasını boynuma yerleştirip, saçımı kokladı.

- " Bak ayrı kalmamız işe yaramış. Çok özlemişsin."

- " Sen yanımdayken de ben seni özlüyorum zaten." dediğinde ellerimle saçını okşayıp, öptüm.

- " Sen ne zaman geldin ?"

- " Yarım saat oldu. Geldiğimden beridir senin yanındayım hatta beş dakika önce indim mutfağa."

- " Bende, bütün gece Defne yoktu diye düşünerek kederli bir şekilde uyandım boşuna."

- " Cidden mi ?" dedim gülerek.

- " Evet."

- " Yaaa ama ne kadar tatlı bir adamsın sen ya." diyerek yanağını öptüm.

- " Tatlı ne ya ? Bak yine bir ara bırakmıştın bu kelimeyi. Cümle de bir uyumsuzluk var bakar mısın, tatlı adam. Bu nedir ?" dedi suratını ekşiterek.

- " Bir kere de benim için tatlı ol ne olacak ?"

- " Yok bu zamana kadar olmadım bundan sonra da olmam. Bir sürü kelime var gidip gidip onu söylüyorsun."

- " Tamam tamam kızma. Kızınca da ayrı bir tatlı oluyorsun."

- " Bak Defneee." dedi kaşlarını çatarak.

- " Tamam bu sondu." dedim kahkaha atarak.

- " Hadi gel kahvaltıyı dışarıda yiyelim."

- " Yok ya evde yapalım. Hiç dışarıya çıkasım yok zaten tüm gece evimin dışındaydım." diyerek dolaba ilerleyip kapağı açtım.

Uzunca bir süre raflara göz geçirdikten sonra Emreye baktım. Emre yemek yapmış olamaz dimi ?

- " Emre bunlar ne ?"

- " Ne, ne ?" dedi yanıma gerek.

- " Bu yemekler ?"

- " Ya o kadın yaptı işte."

- " Nasıl ya ? Ben zaten yemek yapmıştım ne gerek vardı ki ? Dolabın içi yemek dolmuş. Üç aile doyar bunlarla."

- " Ben senin yaptığını bilmiyordum."

- " Yedin mi ?" dediğimde suratıma boş boş bakmaya başladı.

- " Emre yemişsin."

- " Ya geldi başıma dikildi ısrar etmeye başladı bende biran önce kurtulayım diye kabul etmek zorunda kaldım. Senin yaptığını bilseydim yemezdim."