TUTKULU AŞK 2

115.BÖLÜM

****

-  " Kimler gelmiş !" diyerek Emir'i kucağımdan aldı Ahmet baba.

-  " Hoşbulduk." dedi Emre sitemle içeriye girerek.

-  " Kusura bakma oğlum, bundan sonra ilgimi sadece torunuma veriyorum." dedi gülerek bana bakıp.

-  " Nasılsın baba ?" dedim bende gülerek içeriye girip.

-  " Kötüydüm ama sizi görünce çok iyi oldum güzel kızım."

Salona geçtiğimizde çoktan bizim için hazırlanmış olan sofra dikkatimi çekti. Her şey var bir tek biz eksikmişiz. Yemekler de acayip güzel gözüküyor.

-  " Hadi hiç oturmadan hemen sofraya." dedi Ahmet baba ve hep birlikte sofraya geçtik.

- " Ben, Emir'i pusetine yatırayım." dedim kucağından alarak.

Adam öyle bir mutlu oldu ki valla bizi görünce... Kim bilir bu koskoca evde ne kadar yalnızlık çekiyor. Keşke Emre'nin bir kardeşi falan olsaydı. Tek çocuğu Emre, o da yanına gelip gitmezse yalnızlıktan mahvolur. Bundan sonra kesinlikle daha sık gelmeliyiz. Emir'i yatırdıktan sonra sofraya oturdum.

-  " İşte şimdi ev, eve benzedi. İçi, huzurla doldu." dedi gülen gözlerle bize bakarak.

-  " Bizim içinde iyi oldu buraya gelmek. Kalabalık olunca her şey daha güzel oluyor." dedim.

-  " Evet. Aslında keşke hep birlikte bu evde yaşasak ne güzel olurdu."

- " Baba sen bu kadar eve bağlı değildin ne oldu ?"

-  " Ee artık yaşlanıyorum. Sende evlenip gidince iyice amaçsız kaldım. Gerçi normal de de evde olmuyordun ya orası da ayrı."

- " Sen evde olmadığın için bende hep dışarıda vakit geçiriyordum."

-  " Çocukken öyle ama ergenlikten sonra yüzünü göremez olduk. Hala da öyle."

- " Merak etme baba, ben Emre yi sık sık buraya getireceğim artık." dedim gülerek.

- " Artık Emre ile işim kalmadı Emir'i görsem yeter."

- " Vay be demek şimdi böyle oldu ?"

- " Öyle." dedi Ahmet baba gülerek.

- " Emir, koltuğunu baya bir sarstı Emre." dedim bende gülerek.

- " Sarssın, koltuk yabancıya gitmedi sonuçta." dediğinde Ahmet baba ile güldük.

- " Bu arada koltuk diyince, konuşmak istediğim bir konu vardı benimde."

-  " Nedir ?" dedi Emre.

-  " Artık işe dönebilirsin bence ? Emir, 2 aylık oldu zaten. Bunun öncesinde de pek düzenli gelmiyordun. Yardımına ihtiyacım var artık."

İçime düşen yalnızlık hüznü ile Emre'nin gözlerine baktım. Hiç hazır değilim... O kadar uzun süre birlikte vakit geçirdik ki hele ki Emir doğduktan sonra yeni bir hayat düzenine geçmiş iken, şimdi Emre'nin işe gitmesi.. Bu hiç iyi olmadı. Ne yapacağım ben şimdi ?

-  " Olmasını beklediğim ama asla duymak istemediğim şey sonunda beni buldu." dedi Emre.

-  " Çalışmadan yaşayan insan yok. Böyle tembellik yaparsan ben ileride kime bırakacağım holdingi ? Kafana göre gidip gelerek bütün işleri batırırsın herhalde ?"

- " Keşke biraz alıştıra alıştıra söyleseydin. Neyse ne zaman geleyim ?"

-  " Bana kalırsa yarın gelsen çok iyi olur."