TUTKULU AŞK 2

103.BÖLÜM

EMRE

Saatlerdir, koala gibi ağaca sarılmış bir vaziyette oturuyoruz. Soğuktan, ellerimi hissedemez hale geldim. Bu günden sonra bir daha evden ancak işe gitmek için çıkarım. O kadar pişmanım ki... Bok gibi bir gün ve devam eden bir gece geçiriyorum.

Kıvanç :

-  " Lan benim götüm dondu artık. Valla çok fena hasta olacağız."

Cenk :

-  " Soğuk, ciğerlerime işledi."

Emre :

-  " Ben kas katı kesildim. Büyük ihtimalle buradan indiğimde, tabi inebilirsek... Ağaçta ki halim ile olduğum gibi kalacağım. Kalıbım çıktı."

Kıvanç :

- " Normalde en geç üşüyen sensin ve sen bile bunu diyorsan durum cidden çok vahim."

Cenk :

-  " Bence artık inelim. Yaklaşık iki saattir buradayız ve köpek de yarım saattir ortalıkta gözükmüyor."

Emre :

- " Ben o köpekten her türlü boku beklerim. Biz inince bir anda karşımıza çıkarsa görürsün. Şu düştüğümüz hallere bak ya."

Cenk :

-  " Ne yapacağız ? Sabaha kadar burada nöbet tutmayı beklemiyorsunuz herhalde ? Birazdan uykumuz gelince ne yapacağız ? Bir ağaçtan düşmediğimiz kaldı."

Kıvanç :

- " Doğru. Bence artık inelim."

Emre :

- " Tamam. Bak sessizce ve olabildiğince aynı anda inmeye çalışacağız çünkü vakit yok ve ne olacağı belli değil." dediğimde beni onayladılar.

Saatlerdir, ağacı tutmaktan ellerim ve parmaklarım uyuşmuş. Diğer yerlerimi hiç saymıyorum bile. Yavaşça, tutuna aşağı indiğimde benden sonra Cenk ve Kıvanç da indi. Sessizce ve sürekli arkamıza bakarak kapının önüne sağlam bir şekilde gelmeye başardık.

Kıvanç :

-  " Bu saatte kapıyı vurunca ne diyeceğiz ? Adam şok olacak."

Cenk :

-  " Şu yaşadıklarımızı bir bilse."

Emre :

-  " Bakalım, kapıyı duyacak mı birde o var."

Cenk :

-  " Doğru. Bu ihtimali hiç düşünmedik."

Kıvanç :

-  " Çok büyük rezil olacağız var ya."

Emre :

- " Bir dakika bir çekilin bakayım." diyerek önlerine geçtim.

Kıvanç :

-  " Ne oldu ?"

Cenk :

- " Aklına bir fikir geldi herhalde."