TUTKULU AŞK 2

6.BÖLÜM

1 HAFTA SONRA

Emre arabayı park edince aşağı indik. Bagajdan valizleri indirdi. Eve doğru yürümeye başladık. İnanamıyorum burası bizim evimiz. Şuan balayından daha çok heyecanlandım. Gerçi orada ki heyecanım hiç bir şeye benzemez ama yine de bu da bambaşka. Resmen ikimize ait kocaman bir ev. Kapının önüne geldik ve Emre cebinden anahtarı çıkarıp açtı. İçeriye gülerek girdim.

- " Emreeee inanamıyorum burası bizim evimiz."

- " Evet. Bayadır bunun farkındayız."

- " Offf öküz !!!!" diyerek salona doğru yürüdüm.

- " İlk defa görmüş gibi şaşırmamı mı bekliyorsun ?"

- " Hayır tabi ki ama en azından biraz sevinebilirsin sonuçta artık burada yaşayacağız, beraber."

- " Evet. " dedi arkamdan sarılıp yanağımı öperek.

Nerden başlayacağım, ne yapacağım bilmiyorum. Sanki bir başkasının evine misafirliğe gitmiş gibi hissediyorum kendimi.

- " Ne yapıcaz şimdi ? " dedim Emre ye dönerek.

- " Benim aklımda bir şey var aslında."

- " Lütfen düşündüğüm şey olmasın." dediğimde güldü.

- " O değildi aslında. Sayemde sende fesat düşünür bir insan oldun."

- " İyi bari senin yüzünden olduğunu bilmen güzel."

- " Üzüm üzüme baka baka kararır. Belki de bir gün bir şeyleri yapmak için sen beni zorlarsın belli mi olur."

- " Emreeee." dedim gülerek ve koluna vurdum.

- " Olabilir bence. " dedi gülerek.

- " Neyse senin aklına gelen asıl şey neydi. "

- " Sen, şöyle güzel bir şeyler hazırla ve bahçemizde piknik yapalım."

- " Aaa evet çok iyi fikir. " dedim gülerek.

- " Bende valizleri yukarıya çıkarayım."

- " Tamam hemen mutfağa giriyorum." diyerek ilerledim.

İlk defa kendi evim de kendi mutfağımda yemek yapıcam çok heyecanlıyım. Çok güzel şeyler bunlar ya... En güzel kısmı da Emre ile her zaman birlikte olacak, olmam. Hala inanamıyorum ve alışamadım. Herhalde zamanla yaşadıkça normal gelmeye başlayacak.

******

Tabakları elime alıp bahçeye geçtim. Masaya hızla bir göz gezdirdim ve her şey tamamlandı sonunda. Emre' nin sallanan koltukta uzandığını görünce yanına gittim.

- " Emre hadi kalk." dediğimde gözlerini açtı.

- " Hazır mı ?"

- " Evet." dediğimde kalkıp masaya geçti.

İkimizin tabağına da servis yaptığımda yemeye başladık. Kırk yıl düşünsem böyle bir eve ve bu kadar büyük bahçeye sahip olacağım aklımın ucundan geçmezdi hatta kısacası Emre ile evlenmek desek daha doğru olur.

- " Hala inanamıyorum şu yaşadığımız şeye." dedim gülerek.

- " Bende. Tuhaf geliyor."

- " Artık odamın penceresinden gizli gizli girmene de gerek kalmadı ama iyi heyecan oluyordu." dedim gülerek.

- " O zaman öyle demiyordun ama."