Diamonds Of The Night.

Κεφάλαιο -37-

«Έλα ρε μαλακά ξύπνα» ένιωσα κάποιον να με σκουντά. Έτριψα τα ματιά μου με τις παλάμες μου και τα μισό άνοιξα.

«Τι θέλεις ρε ηλίθιε;» είπα και του έριξα το μαξιλάρι.

«Τελείωνε σήκω! Δεν ήρθες εδώ να κοιμάσαι. Σε 10 λεπτά να είσαι έτοιμος. Πάμε ψάρεμα»

Τον άκουσα να κλείνει την πόρτα και γέλασα. Δεν θα ωριμάσει ποτέ.

Έκατσα στο κρεβάτι τρίβοντας τα ματιά μου. Κοίταξα γύρω και θυμήθηκα όλα τα εφηβικά μου χρόνια που πέρασα εδώ.

Όλα τα όνειρα που έκανα.

Τα δωμάτιο μου ήταν, οπως όλων των εφήβων. Γκρίζο με σκούρο μπλε, με ελάχιστα έπιπλα και αφίσες απο συγκροτήματα, ομάδες μπάσκετ και φυσικά μεγάλους οδηγούς. Σηκώθηκα και μπήκα στο μπάνιο κάνοντας ένα πρωινό μπάνιο. Αν και δεν ήταν πρωί, σίγουρα θα είναι περασμένες 3.

Ντύθηκα απλά και βγήκα απο το δωμάτιο μου. Προχώρησα στον διάδρομο και πέρασα μέσα απο το σαλόνι και μπήκα στην κουζίνα όπου και είδα την μαμά μου να πλένει τα πιάτα. Την πλησίασα και την φίλησα στο μάγουλο.

«Που είναι η Jazzy να σε βοηθήσει;»

«Στο δωμάτιο θα είναι. Ασε την, σιγά μικρή είναι ακόμα»

«Ναι πολύ μικρή. Τέλος πάντων φύγαμε εμείς»

«Δεν θα φας;»

«Όχι ένταξη δεν νομίζω πως θα αργήσουμε»

Βγήκα απο την κουζίνα και βγήκα απο την πόρτα όπου και είδα τον μπαμπά με τον αδερφό μου ήδη στο αυτοκίνητο.

«Jaxon απο ποτέ καθεσε στην θέση μου;»

«Απο τότε που έφυγες.» απάντησε ειρωνικά.

Τον χτύπησα στο μπράτσο και έκατσα στην πίσω θέση και ο πατέρας μου ξεκίνησε.

Η διαδρομή ήταν σύντομη και γνωστή.

Όταν φτάσαμε στην λίμνη, κάτσαμε κοντά στο νερό και ρίξαμε τα καλάμια.

Αρχίσαμε να συζητάμε για διάφορα αντρικά θέματα.

«Θυμάσαι όταν σε πήρα στον αγώνα στο Oxford;» Ρώτησε χαμογελαστός ο πατέρας μου.

«Δεν νομίζω πως θα μπορέσω να το ξεχάσω.» χαμογέλασα.

«Η Evelin τι έπαθε;» άκουσα τον αδερφό μου να ρωτάει ξαφνικά.

Μόλις συνειδητοποίησε το ρώτησε, κατάλαβα απο τον τροπο που με κοίταξε πως δεν το ήθελε.