Diamonds Of The Night.

Κεφάλαιο -40-

Justin.

Καθόμουν στην άκρη της λίμνης και χάζευα το ποτάμι. Διάφορες σκέψεις τριγύριζαν στο μυαλό μου καθώς χτύπησε το κινητό μου.

"Παρακαλώ." είπα μόλις το σήκωσα. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα ώσπου άκουσα την φωνή του Claus.

"Justin, με ακούς;" με ρώτησε. Η φωνή του ακουγόταν ενθουσιασμένη. Αμέσως μια μικρή ελπίδα άρχισε να με γεμίζει.

"Ναι Claus τι έγινε; Μην με τρελαίνεις." του είπα ανυπόμονα.

"Νομίζω πως την βρήκαμε Justin." μου είπε και ένιωσα τα πρώτα δάκρυα να κυλάνε από τα μάτια μου και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Δεν το πιστεύω.

"Δεν... Πως; Που είναι; Πρέπει να την βρω. Τώρα. Πρέπει να την δω." είπα με τρεμάμενη φωνή. Οι παλμοί της καρδιάς μου είχαν αυξηθεί και χτυπούσαν σαν τρελοί. Ένιωθα τόσο περίεργα. "ΜΙΛΑ CLAUS." φώναξα. Δεν άντεχα να ξέρει και να μην μιλάει.

"Η Evelin είναι στο Brooklyn. Ο θείος μου πήγε εκεί, αλλά νομίζει πως την κάλυπταν. Ένας κύριος είπε πως δουλεύει εκεί. Σαν χορεύτρια! Ίσως να είναι εκεί με την θέληση της Justin αλλά... Πρέπει να το σιγουρέψουμε πρώτα. Πίστευα πως έπρεπε να ξέρεις." μου είπε.

"Τι εννοείς δηλαδή; Ξέρει πως την ψάχνουμε και κρύβεται; Δεν θα το έκανε ποτέ αυτό η Evelin στον πατέρα της. Κάτι άσχημο παίζει. Στείλε μου την διεύθυνση. Θα πάω αμέσως να την βρω." του είπα ενώ δεν άντεχα άλλο να κάθομαι. Όσο περνούσε η ώρα, έχανα τζάμπα χρόνο. Είχα ανάγκη την αγκαλιά της. Τώρα.

"Δεν..." έκανε μια παύση. "Ο Atchi δεν συμφωνεί να πας μόνος." αναστέναξε ο Claus.

"Γαμώ μην με τρελαίνεις. Δεν με νοιάζει τι λέει ο Atchi. Πρέπει να την δω και να της εξηγήσω, το καταλαβαίνεις; Και μην με καθυστερείς. Στείλε μου την διεύθυνση Claus." του είπα και έκλεισα το τηλέφωνο. Ήξερα πολύ καλά τις γαμημένες μαλακίες του Atchi. Θεωρεί πως φταίω ναι αλλά ξέρει πολύ καλά πως δεν θέλω να την βλάψω. Θέλω απλά να την βρω. Να την φέρω πίσω στον κύριο Silvester. Να την αγκαλιάσω...

Μπήκα στο σπίτι μου και πήρα το πορτοφόλι και έναν σάκο.

«Μαμά φεύγω.» της είπα μονολεκτικά και έτρεξα προς την εξώπορτα.

«Που πας παιδί μου; Σε λίγο είναι έτοιμο το φαγητό.» μου φώναξε.

«Την βρήκανε μαμά. Την βρήκανε.» της φώναξα ενώ δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

Σταμάτησα το πρώτο ταξί και του ζήτησα να με πάει στο αεροδρόμιο. Όταν έφτασα εκεί, αγόρασα το επόμενο εισιτήριο για το Brooklyn. Ύστερα κάθισα και περίμενα όταν ένιωσα μια δόνηση στο κινητό μου. Ήταν το μήνυμα με την διεύθυνση της Evelin. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι θα την δω. Ότι θα την αγκαλιάσω ξανά.