Diamonds Of The Night.

Κεφάλαιο -22-

Evelin.

  Το επόμενο πρωί, ξύπνησα πολύ νωρίς για να πάω να βρω τον Justin στο νοσοκομείο. Σήμερα θα έβγαινε και έπρεπε να τον έπαιρνα. Δεν νομίζω να είναι σε θέση να οδηγήσει αυτήν την στιγμή. Έβαλα γρήγορα τα ρούχα που είχα επιλέξει από το προηγούμενο βράδυ και φόρεσα τα παπούτσια μου. Έφτιαξα τα μαλλιά μου και βγήκα σαν σίφουνας από το δωμάτιο μου. Πήρα τα κλειδιά μου και όταν ήμουν έτοιμη να περάσω το κατώφλι της πόρτας η φωνή της Stephanie με σταμάτησε.

  «Για πού το έβαλες τόσο βιαστικά μικρή;» ρώτησε

  Γύρισα και την κοίταξα με ένα ψυχρό βλέμμα. «Δεν σε αφορά.» της είπα.

  «Με αφορά. ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ;» ύψωσε τον τόνο της φωνής της και με κοιτούσε άγρια καθώς στάθηκε ακριβώς μπροστά μου.

  «Στην Kate πηγαίνω Stephanie. Τώρα μην με πρήζεις και φύγε από τον δρόμο μου» της είπα και την κοίταξα άγρια. Κούνησε το κεφάλι της και έφυγε στην κουζίνα χωρίς να πει τίποτα παραπάνω. Βγήκα από το σπίτι και πήρα το αμάξι μου. Μπήκα μέσα, έβαλα μπρος και πάτησα γκάζι.

  Έφτασα έξω από το νοσοκομείο και πάρκαρα το αυτοκίνητο. Ανυπομονούσα να αντικρίσω το πανέμορφο πρόσωπο του. Μου είχε λείψει απίστευτα και ήθελα απλά να τον αγκαλιάσω. Μπήκα στο νοσοκομείο και ύστερα στο ασανσέρ. Έφτασα στον 2ο όροφο και μπήκα στο δωμάτιο του γεμάτη λαχτάρα. Όταν με είδε, έτρεξε και με έχωσε στην αγκαλιά του. Είμαι τόσο ευτυχισμένη που δεν είμαι αναγκασμένη να τον μοιράζομαι με την ηλίθια την Stephanie. OMG, ΕΊΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.

  «Μου έλειψες μωρό μου.» μου ψιθύρισε έχωντας με στην αγκαλιά του.

  Χαμογέλασα και πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. «Εμένα να δεις.» του είπα και ένωσε τα χείλη μας. Με φιλούσε αργά, τρυφερά και ένιωθα πως με θέλει. Πως είναι ερωτευμένος κι αυτός μαζί μου. Πως είναι δικός μου.

  «Μωρό μου πάμε να βάλουμε αυτά στο αμάξι. Θέλω να φύγω όσο πιο γρήγορα γίνετε από αυτό το μέρος.» μου είπε και πήρα τον σάκο του.

  Περάσαμε από τον γιατρό και πήραμε το εξητήριο.

  Βγήκαμε από το νοσοκομείο και φτάσαμε έξω από το αμάξι μου.

  «Να οδηγήσω εγώ;» με ρώτησε ο Justin.

  Τον κοίταξα ανασηκώνοντας το φρύδι. «Όχι! Φτάνουν αυτά που έκανες στο αμάξι σου αγάπη μου. Καλύτερα να ξεκουράσεις το πόδι σου.» του είπα και του έδωσα ένα πεταχτό φιλί.