Diamonds Of The Night.

Κεφάλαιο -5-

Justin.

«Τα μικρά κορίτσια κλαίνε.» είπε με πίκρα και έτρεξε προς το δωμάτιο της. Ήθελα να τρέξω από πίσω της και να της πω πως εμένα αυτά τα κοριτσάκια μου αρέσουν αλλά μετά σκέφτηκα πως θα τα κάνω χειρότερα. Καλύτερα να την αφήσω μόνη να ηρεμήσει. Ανέβηκα τα σκαλιά και πήγα στο δωμάτιο της Stephanie. Ήθελα τόσο να πάω στο δωμάτιο της Evelin και να την αγκαλιάσω μα δεν μπορούσα.. κάτι με σταματούσε. Ξάπλωσα στην άκρη του κρεβατιού της Stephanie χωρίς να την ακουμπάω, τότε ένιωσα τα χέρια της να τυλίγονται γύρω από την μέση μου. Εκείνη τη στιγμή φαντάστηκα πως ήταν αυτή… η Evelin.

Evelin.

Άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Άνοιξα τα μάτια μου, τρίβοντας τα και το σήκωσα.

 ‘‘Παρακαλώ….’’ είπε νυσταγμένα.

 ‘‘Evelin…’’ ακούστηκε μια αντρική φωνή από την άλλη γραμμή.

 ‘‘Ποιος;’’ δεν αναγνώρισα την φωνή. Νύσταζα ακόμα διότι δεν κοιμήθηκα καλά χθες βράδυ.

 ‘‘Πριγκίπισσα δεν με γνώρισες;’’ με την πρώτη κιόλας λέξη τον αναγνώρισα.

 ‘‘Μπαμπάαα;’’ φώναξα ενθουσιασμένα.

 ‘‘Ναι κορίτσι μου εγώ είμαι. Τώρα ξύπνησες;’’

 ‘‘Ναι μπαμπά συγνώμη γι’ αυτό δεν σε γνώρισα.’’ είπε κατσουφιασμένα.

 ‘‘Δεν πειράζει, λογικό το βρίσκω! Πως είσαι;’’

 ‘‘Έχω υπάρξει και καλύτερα μπαμπά..’’ αναφώνησα λυπημένα. Πλέον όλος ο ενθουσιασμός και την θέση του πήρε η θλίψη. Είχα ξεχάσει για λίγα λεπτά τα χθεσινά όμως ο πατέρας μου μόλις μου τα θύμισε.

 ‘‘Έγινε κάτι; Δεν σου φέρεται καλά η Stephanie; H Denise;’’ ρώτησε αγχωμένα.

 ‘‘Όχι μπαμπά όλα καλά! Απλά δεν έχω πολύ διάθεση. Μου λείπεις!’’ είπα με λυπημένο τόνο. Είναι μια αλήθεια και αυτή, μου λείπει πολύ ο μπαμπάς μου. Θέλω να τον αγκαλιάσω και να του πω πως τον αγαπάω πολύ. «Και μένα μου λείπεις πολύ πριγκίπισσα αλλά.. σου έχω καλά νέα!’’ είπε ενθουσιασμένα.

 ‘‘Αλήθεια μπαμπά;’’

 ‘‘Ναι μικρή μου! Αύριο τέτοια ώρα θα είμαι εκεί.’’

 ‘‘Που εκεί; ΕΔΏ;’’ φώναξα χαρούμενη.

 ‘‘Ναι γλυκιά μου.’’

 ‘‘Αααα μπαμπάαα.. πόσο τέλεια! Σε αγαπάω τόσο.’’ είπε χαρούμενα. Μου έφτιαξε την μέρα. Τα ξέχασα όλα, και τον Justin και την ηλίθια Stephanie. Εφόσον θα δω τον πατερούλη μου δεν με νοιάζει κανείς και τίποτα!