Diamonds Of The Night.

Κεφάλαιο -24-

Justin.

Είδα το αυτοκίνητο της Evelin να απομακρύνεται και προχώρησα με αργά βήματα έως το σπίτι μου. Δεν είχα καμία όρεξη να μιλήσω με την Stephanie αυτήν την στιγμή. Ήμουν αρκετά χαρούμενος για να χαλάσω την διάθεση μου. Έφτασα στο σπίτι μου, πέρασα από μπροστά της χωρίς να της δώσω σημασία και έβγαλα τα κλειδιά μου. Την στιγμή που πήγα να μπω στο σπίτι μου, η φωνή της με σταμάτησε.

«Τόσο γρήγορα ξεχνάς ε;» είπε με πίκρα.

Δεν ήθελα να γυρίσω να την κοιτάξω, αλλά το έκανα όταν έβαλε το χέρι της στον ώμο μου. «Μην το κουράζεις Steph.» της είπα τραβώντας το χέρι της από τον ώμο μου.

«Μπορείς να μου πεις γιατί; Μόνο αυτό; Ποια είναι Justin;» είπε σοβαρεύοντας το βλέμμα της.

Την κοίταξα μπερδεμένος. «Δεν σε αφορά.» της είπα και την κοίταξα κατάματα.

Την είδα να γουρλώνει τα μάτια της. «Ώστε το παραδέχεσαι;» στένεψε το βλέμμα της. «Υπάρχει άλλη;» ρώτησε υψώνοντας λίγο τον τόνο της φωνής της. Δεν μίλησα. Δεν ήθελα να την πληγώσω πετώντας της την αλήθεια κατάμουτρα. «ΥΠΑΡΧΕΙ;» φώναξε.

«Ναι Stephanie υπάρχει άλλη!» είπα τελικά εφόσον με έβγαλε από τα ρούχα μου. Δεν φτάνει που δεν ήθελα να την πληγώσω, επέμενε κιόλας.

«Ποια είναι;» με ρώτησε ενώ είχα καταλάβει πως την είχα πληγώσει. Ναι το είχα κάνει και δεν ήμουν περήφανος γι' αυτό.

Έκανα να μπω στο σπίτι μου μα με σταμάτησε.

«Ποια είναι Justin;» ρώτησε ξανά.

Γύρισα και την κοίταξα. «Καληνύχτα Stephanie.» είπα μα με σταμάτησε ξανά.

«Δεν γίνετε να τελειώσουμε έτσι Justin! Δεν μπορεί να μην σήμαινα τίποτα για σένα!» είπε με πίκρα.

«Κι όμως Steph, έτσι είναι. Άκου με, δεν θέλω να σε πληγώσω. Θέλω να προχωρήσεις και να με αφήσεις πίσω γιατί ναι, τελειώσαμε και δεν υπάρχει γυρισμός. Κατάλαβε το.» της εξήγησα και είδα τα μάτια της να γεμίζουν δάκρυα.

«Να ξέρεις πως θα μου το πληρώσεις αυτό Justin. Και εσύ και το τσουλάκι σου. Να είσαι σίγουρος γι' αυτό.» με απείλησε και έφυγε γεμάτη νεύρα. Αναστέναξα και μπήκα στο σπίτι. Πέταξα τα κλειδιά μου στον καναπέ και άρχισα να ετοιμάζω τις βαλίτσες μου.

Evelin.

Έβαλα το ημερολόγιο μου κάτω από το μαξιλάρι μου καθώς άκουσα την πόρτα της Stephanie να κλείνει γεμάτο δύναμη. Βγήκα από το δωμάτιο μου και άνοιξα σιγά - σιγά την πόρτα της. Έχωσα μέσα το κεφάλι μου και κρυφοκοίταξα. Την άκουγα να κλαίει με λυγμούς. Γύρισε και με κοίταξε.