Don't Mess with the Campus Heartthrob- EDITING

Chappy 35

KAYLEE GONZALES POV

"nagalala lang ako sayo Kaykay..." napa 'huh?' na lang ako sa sinabi nito. Bakit naman siya magaalala eh wala naamng dapat ipagalala. Yan ba epekto ng alak? Sana lagi na lang siyang nagiinom para lagi din siyang nagaalala sakin.

"You're blushing idiot" napahawak naman ako sa magkabilang pisnge ko at tumalikod sa kanya.

"Fix this mess" aniya at yun naman ang ginawa ko. Bumalik naman siya sa kwarto niya at pagbalik niya sa kusina ay dala dala niya ang cellphone ko. Tch ayaw niya na ba kongg pabalikin sa kwarto niya?

"Change your clothes. We will go somewhere" dere deretsong sabi nito.

"Bakit pa tayo aalis? Nakainom ka diba? Magpahinga kana lang" humarap naman ito skain at lumapit.

"Do I look like drunk? Atska sino ba namang hindi mahihimasmasan sa ginawa mo? You idiot. Hindi pa ko nakakaganti!" sigaw niya sakin.

"Dami mong sinabi! Tch" tinapon ko lahat ng kalat ko at dumeretso ng kwarto para magbihis.

Paglabas ko ay nakabihis na din si Zean. I'm wearing a black sweater and white pants. Nagbonet na din ako dahil masyadong mahamog na sa labas. Dumeretso naman kami sa kotse niya.

Walang umiimik ni isa saming dalawa simula nung umalis kami ng apartment. At dahil hindi ko na matiis ay nagsalita na ako.

"saan tayo pupunta?" mahinahon kong tanong. Tumingin naman ito sakin saglit pero binalik din an tingin niya sa daan

"Sa tahimik na lugar na alam ko" and after he answered, he gave me a smile. Napangiti naman ako. Binuksan ko ang radio ng sasakyan niya at pinili ko na lang matulog.

Nagising naman ako nang maramdaman kong may yunuyugyog sakin. Dinilat ko ang mga mata ko at nakita ko namang lumayo agad si Zean sakin. Bumaba siya ng kotse ng wala man lang sinasabi.

"Grabe talaga yung lalaking yon. Ni ha ni ho wala man lang. Minsan talaga di ko na maintindihan ang utak non. Minsan ang daldal,minsan parang pipe. Ano yon nakalimutan niyang magsalita?" sabi ko sa sarili ko. Tch pati sarili lo kinakausap ko na. Nababaliw na ata ako. Kinatok naman ako ni Zean sa bintana ng kotse. Aish oo nga pala bat di pa ko bumababa.

Pagbaba ko ng kotse at binigay niya sakin yung hawak hawak niyang Starbucks thermos na tumbler

"Hindi ko alam kung anong gusto mo kaya wag kanang magreklamo" sabi nito sakin at tinikman ko naman ito.

"Hot dark chocolate" ani ko sa kanya at nagpasalamat. Naglakad naman siya at sinundan ko lang kung saan siya pupunta. Ayoko ng magtanong, wala din naman akong makukuhang matinong sagot at hindi rin naman ako palatanong na tap. Inobserve ko ang paligid habang sinusundan si Zean. Hindi naman ako tanga para hindi malamang sa hotel kami pumunta pero what the f?! Ano namang ginagawa namin dito.

Sumakay kami ng elevator at pinindot ni Zean ang sa tingin kong pinakamataas at pinakahuling floor ng hotel. Hindi naman ako mapakali sa kinakatayuan ko ngayon.

"Stop acting like that. Hindi ako nangangain ng tao tch" sabi nito at maya maya lang ay bumukas ang elevator. Sinundan ko parin siya hanggang sa makarating kami sa sinasabi niyang pinakatahimik na lugar na alam niya.

Napatigil naman ako nang makita ko dalawang pool. Yung isa ay pambata at yung isa naman ay pang natanda. Madami rin akong nakikitang bleachers. Pero si Zean ay patuloy parin sa paglalakad kaya binilisan ko ang lakad ko para makahabol. Umakyat kami sa isang hagdan na may sampung stair step. And as of now, hindi ko maitago ang pagkamangha sa mga mata ko.

Napakagandang city lights mula sa baba ang nakikita ko ngayon. Isama mo pa ang bilog at dilaw na buwan at mga bituin. Pati na rin ang napakalamig na simoy ng hangin. This place is so perfect at napaka- romantic. Napukaw naman ang atensyon ko nang biglang magsalita si Zean.

"Ano tatayo kana lang jan?" masungit na sabi nito. Umupo naman ako sa nagiisang bleachers na nakapwesto sa gitna.

"Panira ka talaga no? Ina-appreciate ko pa yung paligid tapos susungitan mo ko ng ganyan. Pasalamat ka nga at sinamahan kita dito oh"

"Edi thank you, dami mo ding sinabi" sarcastic na sagot niya sakin. Mas mabuti pang manahimik na lang ako kaysa makipagtalo pa ko sa tukmol na kasama ko. Humigop naman ako ng hot chocolate para mabawasan ang lamig na nararamdaman ko. Buti na lang talaga naka-sweater ako.

"How did you know that they're cheating on me?" nasamid naman ako sa tanong niya. Grabe, walang pasabi, straigh to the point talaga. I take a sip bago ko kinwento amg lahat. Simula sa nahuli ko si Fatima at Blake sa c.r at kung ano ano pa.

"So tama ako.." napatingin naman ako sa kanya "ikaw yung nagpakalat ng picture ni Fatima at Blake sa buing campus" pagpapatuloy nito.

"Alam kong may relasyon silang dalawa pero hindi ko magagawang magpakalat ng ganong ka-confidential na issue. Oo nung una, I have plans na ipahiya si Fatima katulad ng ginawa ko kay Roxan kaso naunahan ako Zean, at mas worst pa yung ginawa ng taong yon and until now, I still don't know who she or he is" pagpapaliwanag ko sa kanya. Narinig ko naman ang malalim na paghinga nito.

"How about the talent portion during the Mr. and Ms. Intramurals?" lumingon ako sa kanya ng nakakunot ang noo. "Fatima, and her voice or I must say, her borrowed voice?" nanlaki naman ang mga mata ko at tuluyan ng napahaap sa kanya.

"Pa-pano mo nalaman?!" malakas kong sabi at mukhang nairita naman siya. Inayos ko naman ang upo ko, takot ko na lang no, medyo ayos na yung mood niya, sisirain ko pa kaya sinagot ko na lang yung tanong niya at tumango tamgo naman siya.

"Luke just told me what he saw during that day and I admit na hindi ako naniwala sa sarili kong kapatid. You also told it to me once." nakikita ko sa mga mata niya ang disappointment

"Zean...." mahinhin kong sabi

"No, Kaylee." ani ni Zean na diretsong nakatingin sa city lights. "I deserve this pain that Im feeling right now. Hindi ko pinaniwalaan yung mga taong totoong nagmamahal sakin. Pinagtabuyan ko sila para sa maling tao. And most of them, ikaw yung pinakanasaktan ko." tumungo naman ito habang tinitingnan ang hawak niyang tumbler. "Ginawa mo lahat para ipamukha sakin kung anong totoo. You even ended up hurting your own feelings just to stand for the truth. I didn't respect your feelings. I treated it as a trash. I've hurt you so bad not only physically but also emotionally. I know that sorry is not enough but Im still asking for your forgiveness Kaylee." naririnig ko ang paggaralgal ng boses ni Zean. And for the second time, hindi ako tanga para hindi malaman na umiiyak siya. Tumayo naman ako at umupo sa harap niya. Inagat ko ang ulo niya at hinarap sakin. Kinuha ko ang dalawang kamay niya at hinawakan ito.

"Don't take all the blame Zean. Love is foolish. It makes us believe somewhere about fictitious things. It makes us witless. Minsan tinatanong natin, 'does the love that I commit is not enough?'. But that question is bullsht. Binibigay natin lahat ng pagmamahal kaso may mga tao lang talaga na hindi kuntento. May mga tao na hinahanap sa iba kung anong wala tayo. But it's not our fault nor your fault and it's not your lost." huminga muna ako ng malalim at tiningnan si Zean sa mata. I can really see the pain through his eyes.

"You can get through it Zean. Don't let that fvcking situation break you into shits. You are Mark Zean Olivio, the campus heartthrob. Walang gustong hindi nakukuha. Walang hindi kayang gawin. I know, you won't let them bring you down right?" nginitian ko naman ito at pinunasan ang kanyang mga luha.

"Everything will be alright. Trust my words Zean." and by that, I just saw him smile, a genuine one.

***