In Between

Chapter 5

Chapter 5
I don't understand myself. Bakit ganon na lang ung puso ko nung sinabi niya yun. Ewan ko ba pero parang hinaplos ang puso ko sa sinabi niya.

"Mama excited na akong pumasok bukas!" Mula sa labas kinig na kinig ko na ang boses ni Kayla. Simula na nang mas nakakasurang buhay ko sa bahay na ito.

"Andito na ko." matamlay kong bati sa kanila. Nadatnan ko sila sa may sala habang tuwang-tuwa na pinagmamasdan si Kayla habang suot-suot ang uniform niya. Sa private school pala siya papasok. Edi goodluck sa kaniala, iba ang ugali nang anak nila. Laging gumagawa ng gulo.

Masamang tingin ang pinangbati niya sa akin,"Tss so you're still here pala ang malas naman." kung sa tingin niya malas siya mas lalo naman ako. Pa-english english pa siya.

"Janica tamang-tama ang dating mo may pagkain pa dyan kumain ka na." nagulat ako sa sinabi ni tita. Bihira niya akong alukin ng pagkain kapag andito ang anak niya. Kung minsan nga hindi na kao kumakain sa bahay na ito. Maririndi lang ako sa kanilang dalawa.

"Bakit mo yan papakainin dito mama? 'Di ba may trabaho na siya? Dapat may pambili na siya ng kanya." Napairap ako sa sinabi niya. Kahit kailan talaga epal siya.

"Umayos ka nga Kyla. Pinsan mo pa rin siya at mas matanda sa'yo, kung ano-ano ang sinasabi mo sa kanya." Pagtatanggol sa akin ni tito. Mabait sa akin si tito sa akin kumpara sa mag-ina at lalo na sa anak nilang maldita.

"Hayaan mo na Kayla. Sisingilin na lang natin sa kanya. Kung ayaw mo pa rin pumayag ikaw na ang maghugas ng hugasin do'n." sumimangot lang siya at tumingin nang msama sa akin

Kaya naman pala ang bait. Iniintay pa lang ipaghugas ko sila ng pinggan. Nuknukan kasi ng sipag ang pinsan ko.

Nagpalit lang ako nang damit para makapaghugas na ko ng pinggan. Kailangan ko pa ring mag-laba kahit gabi na. bakaw ala na kong maisuot pag hindi ko pa uutayin na labhan.

___

Weeks have passed nakuha ko na ang unang sahod ko. Ano kayang magandang bilhin? Gusto ko may mabibili akong gamit para sa sarili ko every payday. Ang ganda kasi sa feeling kapag nakita mo ung bagay na pinaghirapan mo bago mo nakuha. Hindi ko na kailangang bumili ng bag. Sabi ko pa naman ayun ang una kong bibilhin para sa sarili ko. Hanggang ngayon hidni ko pa rin alam kung kanino ba galling yun. Siguro ibibigay yun ni sir sa girlfriend niya kaya lang hindi nagustuhan.

Nasa labas na ako ng building. Medyo madilim na rin. Ano oras na ba? Teka asan kaya ang mumurahin kong phone? Saan ko kaya yun naiwan. Kahit mumurahin lang yun mahalaga yun sa akin. Nabili ko pa yon mula sa sahod ko nung nagaaral pa ako. Makabili kaya ng bagong cellphone? Hays, joke lang. Hanggang may nagagamit pa ko hindi mun aako bibili.

May sahod na ako, ang saya naman. Ano kayang magandang bilhin? Kinuha ko ung phone ko mula sa bag. Mailagay sa reminder ang mga dapat kong bilhin ung mga importante. Mga personal hygiene at mga pagkain na rin. Bubuksan ko pa lang ang phone ko kaya nga lang...

"Zyrine, I told you to not use your phone while working." sungit naman ireremind ko lang sana ang sarili ko. Tsaka tapos ko nang gawin ang inutos niya.

"Opo itatago na." inilagay ko muna sa sa drawer ng lamesa ko. Sinagdya ko talagang lakasan ang pagkakahila at pagsasara para mapalingon siya at makita niyang itinago ko na ang phone ko.

Oo nga pala itinago ko sa drawer. Ano ba yan pahirap. Dapat talaga sumusunod sa mga rules and regulations dahil ikaw lang din ang mahihirapan. Dahil hindi ako sumunod kailangan ko na namang tumaas, gustong gustong ko nang mamili. Bakit ba kasi dun ko pa naisipan itago pwede namang ideretso na agad sa bag.

Bumukas ang elavator sa floor kung saan ako dapat pumunta. Sinisilip ko muna kung andyan pa ba si sir dahil kung wala na bukas ko pa makukuha ang phone ko kasi nakalock na ang office. Nasa may tapat na ako ng pinto pero hindi ko sa makita siguro nakauwi na talaga siya.