In Between

Chapter 28

Chapter 28

Tumingin ako sa paligid, nasa harapan pala ako ng simbahan. Pero ano ang ginagawa ko dito? Ang bilis naman Linggo na kaagad hindi ko na namalayan. Tama lang din na nandito na ako. Dapat hindi kalimutang magpasalamat sa Kanya. Magpapasalamat rin ako dahil unti-unti nang nakakarecover si Kayla. Hindi ko pa rin siya maintindihan, sumasama pa rin sa mga bakulaw na 'yon. Hindi niya ba alam ung laging sinasabi ng mga teacher, 'Tell me who's your friends are and I will tell you who you are'.

Pumasok na ko sa loob ng simbahan, kaya nga lang wala kahit isang tao. Tumingin pa ako sa labas pero kaht doon wala akong nakita. Ano ba talagang nangyayari?

"Still looking for someone, even though I'm here already?" hinanap ko kung sino ang nagsalita.nakita ko siya unahang part ng simbahan.

Dahan-dahan ko siyang nilapitan para mas makita ko siya nang mas maayos. Sa bawat hakbang ko lalong bumibilis ang tibok ng puso ko. What I'm feeling right now is really weird. Parang may mali. Malapit na akong makalapit sa kanya kaya binilisan ko na ang hakbang.

"Seb? What are you doing here?" I am standing in front of him. Naka coat and tie pa talaga siya, sisimba lang naman siya. Hindi naman kailangan ganon ka-formal ang suot.

"What question is that? Of course, I should be here." kinunutan ko siya ng noo dahil hindi ko talaga maintindihan ang kung bakit siya nandito at bakit ganon ang sagot niya.

"Huh? Ano bang meron?" imposibleng mawala ang mga tao lalo na't linggo na.

"It's our wedding day! Did you forget about it?" naasar na tugon niya, huh? "Zyrine?"

Lalo lang akong nalito sa sinabi niya. Ako? Ikakasal sa kanya? Nasisiraan na ba siya ng ulo? Kasal talaga? Parang wala naman akong maalala na pumayag ako at isa pa hindi naman kami bakit ako magpapakasal sa kanya?

"Zyrine..." lumayo ako sa kanya. Muntikan pa akong madapa dahil sa hem ng dress na suot ko.

Teka, dress? Parang wala naman akong gantong dress. Tapos puti pa, nako huwag na lang.

"Zyrine...please..." patuloy lang ako sa pagatras palayo sa kanya.

"Ayaw mo bang ikasal sa akin?" malungkot na tanong niya sa akin.

"Ano ba talagang sinasabi mo?" patuloy lang siya sa pagatwag sa pangalan ko pero patuloy lang din ako sa pagatras.

"Zyrine please...wake up!"

Napadilat ako bigala ng mata nang marinig akong sumigaw. Napalunok pa ako ng laway habang iniisip kung ano ba talagang nangyayari. I checked myself if I'm really wearing a dress. Grabe, andito lang pala ako sa kwarto ko habang ballot na balaot ng kumot at tagaktak na ang pawis.

"Are you alright? Is it a bad dream? How are you feeling?" sunod-sunod na tanong niya. Ngayon ko lang napansin na nandito pala siya sa tabi ko.

"O-oo a-ayos lang ako. Anong ginagawa mo dito?" he's looking at me worriedly.

"I decided to wake you up, you're going to be late. But when I entered your room, you're not comfortable when I saw you. That's why I rush to your side to wake you up. Tell me what is it, anong napanaginipan mo." Napabuntong hininga na alng ako sa sinabi niya.

"Wala, hindi naman importante. Limotko na nga rin bigla e" ayoko nganag sabihin sa kanya, nakakahiya hanggang sa panaginip ayun ang nasa isip ko. Para biniro lang niya ako kanina about sa kasal napanaginipan ko na kaagad hays.

"Sige mag-aayos na ako baka malate pa ako sa trabaho." Tumayo siya at lumabas na ng kwarto.
___

"Woah andami mong niluto tayo lang naman ang kakain." Kakaunti lang naman ang bawat portion nung pagkain kasya lang sa aming dalawa, madami kasi iba't-ibang klase.