In Between

Chapter 30

Chapter 30

May mga bagay na talaga na mangyayari kahit hindi mo inaasahan at may mga bagay na gusto mong mangyari ang hindi nangayayari. Magugulat ka na lang at makikisabay sa agos ng pangyayari.

"Zyrine talk to me please." pagmamakaawa niya sa akin habang iniiwasan kong mahawakan niya ako.

"Sebastian ako ang nagmamakaawa sa'yo tigilan mo na ako. Wala kang mapapala sa akin. Let's just forget everything happened to us." sabi ko sa kanya habang pinipigilan kong magpakita ng emosyon.

"I rushed over here just to check you out because you're not answering your phone but this will be the exchange of my action? Ano bang nagyayari sa'yo?" mapait niyang sabi,"Tell me what's wrong."

"You're asking me what's wrong? All of this! Lahat nang nagyayari mali. You broke my heart and now you're trying to put it back. I don't want to experience the same pain before that's why I need to protect myself from it." Tumingin ako ng deretso sa mga mata niya, "Please, I'm begging you let us cut the ties between us"

Hanggang ngayon nagp-process pa rin sa utak ko ang mga ang mga nangyari nitong mga nakaraang araw. Nakakahiya ang mga nasabi ko. Napalaban pa ako sa english-an. Nakakapagod na para bang tumakbo ako ng ilang ulit sa isang oval. Hindi ko alam kung dapat ko bang pagsisihan ang padalos-dalos kong desisyon. Pero tama lang din yun para walang problema.

May nangyari pang iba bago pa kami magkausap ni Sebastian.

"Baka kapit-bahay lang natin makikibalita sa nangyari kay Kayla." kinig kong sabi ni Tita habang iniintay namin siyang buksan ang gate.

Nakailang katok na ko sa gate pero ngayon lang nila naisipang pagbukasan kami. Kinig ko ang mga yabang ni tita papunta sa gate king nasaan kami.

"J-janica..." nanlalaki ang mga mata niya nang makita ako, tiningnan ko lang siya na parang naaasar. Inabot ko sa kanya ang dala-dala kong mga prutas.

"Nakalabas na po pala si Kayla ng ospital hindi niyo man lang ako sinabihan. sige po aalis na po ako." Hindi ko na inintay ang sasabihan niya tunalikod na ako para umalis pero pinigilan niya ako.

"Pasensya ka na. Hindi na kita nasabihan ayaw ko kasing maabala ka pa sa trabaho mo at isa pa wala akong number mo kaya hindi kita ma-contact." hindi ko pinahalata ang pagkagulat ko dahil sa narinig ko.

Ngayon ko lang siya narinig na humingi ng pasensya sa akin. Medyo nahiya rin naman ako dahil nalimutan kong hindi ko nga pala ibinibigay ang contact number ko, hindi rin naman kasi niya hinihingi e. Pinapasok niya ako para daw makita ko si Kayla. Napatigil ako sa paglalakad ng nagsalita na naman siya.

"Teka sino 'tong kasama mo? Hindi naman 'to si Sebatian 'di ba? Pero pareho naman silang gwapo." Nakalimutan ko na naman na kasama ko nga pala si Nikolai. Ang tahimik lang din kasi niya na nakasunod sa akin kaya wala na talaga sa isip ko na kasama ko ng pala siya. May pagd-drama pa kasing nalalaman nawawala tuloy ang focus ko sa bagay-bagay. At talagang nasabi pa ni Tita na parehong gwapo 'yong dalawa.

"Opo, hindi nga po siya si Sebastian." bago ko pa siya maipakilala sumingit na agad siya.

"Ako po si Nikolai, magandang gabi po." ianabot nia ang kamay kay Tita. Ito namang si Tita nagdadalwang-isip pa kung aabutin ba o hindi pero sa huli tinggap din naman niya.

"Sino ba 'yang dumating?"kinig ko ang sigaw ni Tito na nasa may pintuan na ng bahay.

"Pasok kayo sa loob." Paanyaya ni Tita sa amin. Nauna na silang makapasok habang ako'y naiwan dito sa labas.

Tumingin muna ako sa paligid, wala pa ring pinagbago. Punong-puno pa rin ng mga halaman ni tita. Matagal na rin nang umalis ako sa bahay na 'to. Pero napansin ko lang nag-iba bigla ang mood ni tita noong nakita niya sina Sebastian at Nikolai pero hindi ko alam kung ano ang iniisp niya.