OYUN DIŞI✓

2.2 Hayat Öpücüğü

✨Görüşmeyeli nasılsınız ey ahali?(Oruç biraz başıma vurmuş olabilir😅)

✨ Sizce bu bölümde neler olacak? Zeynep'i biri kurtaracak mı ya da kurtaracaksa kim kurtaracak?

✨Arkadaşlar ithaf isteyen herkes buraya yazsın. Sırayla ithaf vereceğim artık herkese👉

✨Lütfen bol oy ve yorumu unutmayın. Buradan hayalet okuyucularıma sesleniyorum ama sizi de çok seviyorum🍒💕

Multi:Sar bu şehri(mutlaka dinleyin)

irem_yumac'a ithafen

....

Dudaklarımın üzerinde hissettiğim baskıyla bir anda neye uğradığımı şaşırmıştım. Gözlerim bir anda faltaşı gibi açılırken ben yerine daha yeni yeni gelen bilincimle olduğum vaziyeti kavramak istiyordum.

Dudaklarımın üstündeki baskı son bulunca ağzıma gelen suyu olduğu gibi dışarı çıkarmıştım. Zihnimde parça parça da olsa havuzda yaşadığım anlar canlanınca ölmediğimi anlamıştım. Halbuki o manyak katil o kadar kararlı görünüyordu ki beni öldürmeden bırakacağını hiç düşünmemiştim.

Gözlerim nihayet netliğine kavuştuğunda hala üzerimde bulunan ve aynı zamanda da beni kurtaran kişinin kim olduğuna bakmıştım. Görüş açıma giren ve bu karanlıkta bile kendini belli eden kumral saçlarla bu adamın tanımadığım biri olduğunu anlamıştım. Ne yani tanımadığım bir adam suni teneffüs için bile olsa beni öpmüş müydü?

Of,aptal mısın Zeynep ya? Burada ölümden döndün ve hala düşündüğün şey ilk öpücüğün mü? Ki bence bunu beni kurtarmak için yaptığından bir öpücük bile sayılmazdı. O da kendime geldiğimi fark etmiş olmalı ki üzerimden hemen kalkmıştı. Ha bir de ben az önce suyu dışarı attım demiştim değil mi? Orada ufak bir yanlışlık var. Suyu yere değil,baya baya çocuğun suratına püskürtmüştüm.

Ben hala yerde uzanmışken o da yanımda oturup eliyle yüzünü temizlemeye başlamıştı. Fazla su yutmuş olmalıyım ki yanan boğazımla sertçe öksürmeye başlamıştım. Bir süre sonra da öksürüklerim de kesilmiş ve tamamen kendime gelmiştim. Beni kurtaran adam ise ayağa kalkmış ve tam başımda dikilmişti. Maşallah aksiyonla dolu hayatıma bugün yeni bir macera daha katmıştım. Bir ölümden dönmediğim kalmıştı,o da oldu çok şükür.

Artık ayağa kalkmam gerektiği için de ıslanmış ve üzerime yapışmış olan kıyafetlerime lanet ederek yavaşça uzandığım yerden kalkmıştım. Gözlerim çantamı arasa da az ileride hala kupkuru olduğu belli olan çantamla en azından onun ıslanmadığına sevinmiştim. Ha bu arada,karşımdaki adama artık bir şeyler demem gerekiyordu değil mi? Sonuçta beni o kurtarmışa benziyordu.

"Şeyy...teşekkür ederim beni kurtardığınız için. Ben Zeynep"

Söylediğim şeyle yüzünde sahte olmadığı belli olan sıcak bir tebessüm oluşmuştu. Sonra o da elini kaldırmış ve tokalaşmak maksadıyla uzattığım elimi sıkı sıkıya tutmuştu.

"Merhaba,ben de Alp. Tanıştığıma memnun oldum. Gerçi biraz korkutucu ve tuhaf bir tanışma oldu ama olsun yine de eğlenceli birine benziyorsun Zeynep"

"Ben de memnun oldum. Evet,biraz garip bir tanışma olmuş olabilir. Bu arada beni kurtardığın tekrardan sağol. Gerçekten çok teşekkür ederim"

"Önemli değil Zeynep. Peki gecenin bu vaktinde bu koskoca havuzun içinde ne arıyordun? Herhalde kurtulamadığına göre yüzme de bilmiyordun"

Hadi gel de şimdi cevap ver Zeynep. Tabiki de daha az önce tanıştığım birine bir manyak beni havuzda boğmaya çalıştı demeyecektim. Belki de henüz tehlike geçmemişti ve ben hayatımı riske atamazdım. Bu yüzden ona bir şeyleri yanlış anlatmaya karar vermiştim.