OYUN DIŞI✓

3.4 Ölüme Çeyrek Kala

🍃 Merhabaaaaa!! Nasılsınız bakalım kuzularım??

🍃 Öncelikle şunu unutmayalım arkadaşlar. Her şey daha yeni başlıyor.

🍃En sevdiğiniz karakter kim acaba?🤯

🍃Bir dahaki bölümün bir kısmı Derin'in ağzından olacak. Biraz da olaylara onun tarafından bakıp şok olalım😛

🍃Başlama saatini buraya alayım👉

🍃 Buraya da sevmek ile ilgili güzel bir söz istiyorum. İçlerinden en uygun olanı bir dahaki bölümde bir replikte kullanacağım💕

🍃Keyifli okumalar dilerim

ktpyildizi_261 ve irem_yumac'a ithafen🧡

.....

'Derin'in suratında hüzünlü bir tebessüm oluşurken bu yaptığımız şeyin ne kadar mantıklı olduğunu da bilmiyordum. Eğer Mete ya da Aral' a yakalanırsak ne yapacağımızı hiç bilmiyordum ama yine de Derin'i onca şeyin ortasında yalnız başına bırakamazdım. Bu işin sonunda hiç iyi şeyler olmayacağına adım kadar emin olsam da yine de vazgeçmeye niyetim yoktu.

Yarın bir şekilde Mete ile o kızın nerede buluşacağını bulacak ve gizlice onları takip edecektik. Umarım,Aral bu konuyu herhangi bir şekilde öğrenmezdi. Yoksa eminim ki arkasından böyle bir şey yaptığımız için çok kızacaktı. Büyük bir bilinmezlikle yarını düşlerken bir yandan da yarın başımıza gelebilecek bir tehlike karşısında ne yapabileceğimizi düşünüyordum'

.....

Derin evden ayrılalı yaklaşık bir saat olmuştu. Yarın ne yapacağımız hakkında biraz daha konuştuktan sonra yorgun olduğunu söylemiş ve evine gitmişti. Tabi gitmeden önce bana sürekli teşekkür etmiş olsa da ben bu işi teşekkür almak için değil,arkadaşıma yardım etmek için kabul etmiştim. Onun gözümün önünde eriyip daha fazla tükenmesine müsaade edecek değildim herhalde. Her ne olursa olsun,ona yardım edecek ve elimden geldiğince onun üzülmesine izin vermeyecektim.

(Daha şimdiden alayım voteleri;)

Şimdi de koltukta oturmuş,Aral'ın eve gelmesini bekliyordum. Ayrıca bugün yaşadığım yoğun stres ve telaştan dolayı da kafam çatlayacak gibiydi. Bir yandan Aral ile yaşadığımız şeyler,bir yandan Derin gerçekten de kafamı bulandırmaya yetmişti. Zaten iş meselesini konuya hiç dahil etmiyorum bile. Bu gidişle birkaç haftaya otobüse binecek param dahi kalmayacaktı. Devlet,okuduğum için bana bir miktar burs veriyordu fakat bu rakam böyle büyük bir şehirde yalnız başına geçinebilecek kadar büyük bir meblağ değildi. Haliyle de bir an önce kendime bir iş bulmalı ve para toplamalıydım.

Zaten Nazife Sultan'ın bir tek emekli maaşı olduğu için ondan para isteyip onu zor duruma sokmayı hiç mi hiç istemiyordum. Bu nedenle bu işin çaresine de yine kendim bakacaktım. Neden diğer insanlar gibi normal bir hayatım yoktu ki benim? Gerçekten bazen hayattaki her türlü belanın bir tek beni bulduğunu düşünmüyor değildim. Her neyse yine abuk subuk konular açıp içimi daha da fazla karartmaya hiç gerek yok değil mi?

Aral ile sevgili olduktan sonra birbirimizi yeni yeni tanımaya başlayacak olmamız da aslında biraz garip bir durumdu. Hakkında hiçbir şey bilmiyordum ve belki de bu durum ileride istenmeyen sıkıntılara yol açacaktı. Ne zamandan beridir mantığımla hareket etmeyi bırakmıştım bilmiyordum ama umarım bu durum beni üzebilecek bir şeye yol açmazdı.

Kaç yaşında olduğunu bile kendisinden değil de geçenlerde Mete'ye sorduğumda öğrenmiştim. Bunun en temel nedeni de şüphesiz ben ne sorarsam sorayım cevap vermemesi ve beni sürekli terslemesiydi. Korkuyordum. Sabahki ruh halinden sıyrılıp yeniden beni paramparça etmesinden inanım çok fazla korkuyordum.Duvardaki saate bakmış ve o gelene kadar biraz televizyon seyretmeye karar vermiştim.