OYUN DIŞI✓

0.6 Tesadüfün Daniskası

✳️Öncelikle baya komik ve eğlenceli bir bölüm sizi bekliyor 🤭🤫

✳️Sevgili okur,hala hikayeme bir şans vermek için geç değil,hadi sen de aramıza katıl.

✳️Lütfen bol yorum ve votelemeyi sakın unutma🤗

Multi : Zeynep

......

Gözlerimi açmaya çalışırken gözüme çarpan beyaz ışıkla bir anda neye uğradığımı şaşırmıştım. Lakin uykumu bölen bu ışığa öfkem şaşkınlığımdan katbekat büyüktü. Benim gibi uyku aşığı bir insana yapılması gereken son şey bile değildi bu ya.

Bu ışığa daha fazla maruz kalmamak için daha açmayı bile başaramadığım gözlerimi sımsıkı yummuştum. Of,lütfen biri şu ışığı kapatsın. Burada uyuyan var,uyumayan var rica ederim. Gözlerimi açmadan uykuya kaldığım yerden devam etmeye çalıştım ama ne mümkün . Bir dert değil ki kapat gözlerini uyu.Bu taş gibi yerde yatmak imkansız gibi bir şeydi. Allah rızası için bu yatak neden bu kadar sertti? Yatak dediğin yumuşacık olmalıydı bir kere. Böyle bir kez uyuduğunda bir daha uyanmak istemeyeceksin o derece yani. Yatak bu hay-

Bir dakika ya ben ne saçmalıyorum . Hem bu suratıma suratıma vuran ışık süzmesi de neydi? Hey,yoksa... yoksa burası cen...cennetmiydi? Cehennemi düşünmeme bile gerek yoktu . Benim gibi iyilik timsali olan birinin cehenneme gidecek hali yoktu ya.

Hem sonuçta cehennem olsa buranın sıcak olması gerekirdi değil mi? Burası bırakın sıcağı soğuk bile sayılabilirdi o derece ama bir dakika eğer ben şu an cennetteysem ilk önce ölmem gerekirdi değil mi?Ne yani ben ölmüşmüydüm şimdi? 'Naayıır,olamaz'diye isyan eden iç sesime bile bir süreliğine engel olamamıştım.

Halbuki daha yapacak bir sürü şeyim vardı benim. Gitti gül gibi gençliğim,ah ben nerelere gideyim. Lakin eğer ölmüş olsaydım neden yatakta yatıyor olayım ki? Her zamanki gibi tam yerinde çalışan sivri zekama bir kez daha teşekkür ettim. Bence ilk yapmam gereken şey bir an önce gözlerimi açmak olmalıydı. Bu yüzden bu lanet olası ışığa inat gözlerimi açmayı başarmıştım.Bedenimi hareket ettiremesem de gözlerimle bulunduğum yeri süzmeye başladım.

Bir oda da olduğumu anladığımda ölmediğim için sevinmeme engel olmamıştım. Ah,ölmüş olmanın düşüncesi bile beni benden almaya yetmişti. Biraz daha incelediğimde ise bir hastane odasında olduğumu anlamam zor olmamıştı.Gözlerimi neredeyse kör edecek olan ışığın kaynağı da karşımda boydan boya olan pencereydi.

Hayır,anlamadığım şey hangi akılsız boydan boya cam yapardı ki hastane odasına. Hadi,tamam yaptın ona lafım yok. Bir insan kulu da demez mi,şu camların perdelerini örtün;kızcağız uyandığında gözlerinden olmasın diye.

Ben hala içimden hastanenin çalışanlarına söverken açılan kapıyla bunu sonraya ertelemeye karar vermiştim. Klasik,beyaz bir doktor önlüğü giymiş genç bir kadın elinde birkaç dosyayla odaya girmişti .Kadın benden yaklaşık 3,4 yaş büyüktü .Yani bu da demek oluyor ki doktorluğa başlayalı çok olmasa gerek.

Ayrıca gayet şirin ve tatlı bir kıza benziyordu ama anlamadığım bir nokta benim burada ne işim vardı .En son sabah evden çıktığımı hatırlıyordum. Sonrası ise zihnimde bulanık bulanık canlanıyordu ama bir türlü birleştirmeyi başaramamıştım. Hatırlayamadığım sahnelerle bu defa da doktorun suratına bakmaya başlamıştım. Sanki durumumu anlamış gibi o da konuşmaya başlamıştı.

"Merhaba canım,ben doktor Derin.Kendini nasıl hissediyorsun?"

"Merhaba,ben iyiyim de sanırım ufak bir sorunumuz var."