OYUN DIŞI✓

1.0 Davetsiz Misafir

✳️Yeni bölüm geldiii.

✳️Heyecanla yeni bölümü beklediğinize kesinlikle eminim. O zaman daha fazla bekletmeyeyim.

✳️Şuraya başlama saati bırakayım yine

✳️Lütfen oy ve yorumu unutmayın üzülüyorum sonra🥺

✳️İyi okumalar🥰

Multi:Zeynep
....

Gözlerimi yavaşça açtığımda üzerimdeki halsizlik bir nebze de olsa azalmıştı. Aklıma dün gece geldiğinde ise yerimden kalkmam da bir olmuştu. Yatakta oturur vaziyette etrafı seyretmeye başlamıştım. Yine geçen sefer kaldığım odadaydım tek fark bu defa yanımda kimseler yoktu.Herhalde içerideydiler. Şimdi bir de onlara hesap vermek vardı ya.

Üstelik Aral beni bir daha görmek istemediğini sertçe ifade etse de yine bir yolunu bulup ona muhtaç olmayı başarmıştım. Tabiki de Aral'a haber vermiştirler. Sonuçta arkadaşlarıydı değil mi? Arkadaşları da onun gibi olsa gerek. Onun gibi derken mi gıcık,fesat,pislik,egoist,burnu havada,yakışıklı...

Nee ben mi dedim bunu? Külliyen yalan ama sonuncusu hariç hepsi doğru inanın bana. 'Dedi ve çarpıldı' diyen iç sesime aldırmamaya çalıştım. Hem tipi olsa ne yazar karakteri pislik olduktan sonra değil mi? Sonra aklıma Berke gelince hemen başka şeyler düşünmeye çalıştım çünkü bu sıralar onu düşünmek bana acıdan başka bir şey katmıyordu. Düşünecek başka bir şey bulamayınca en mantıklı şeyin bu odadan çıkmak olduğunu anladım.

Yavaşça yataktan çıkıp nevresim ve battaniyeyi düzeltmeye koyuldum. Sonunda işimi bitirince üzerime bakmayı akıl etmiştim.Üstümde gördüğüm bol eşofman altı ve tişörtle neye uğradığımı şaşırmıştım. Bir dakika,beni kim giydirmişti ki? Bu ve daha nicesi sorunun cevabını almak için odanın kapısını açtım ve etrafıma bakma gereksiniminde bulundum.

Oturma odası diye tahmin ettiğim yere doğru yürümeye başlamıştım. Nihayet kapıya ulaştığımda içeriden gelen seslerle doğru yere geldiğimi anlamıştım. Son kez üstüme bakıp sakince odanın kapısını açtım ve içeri girdim. Hepsi sus pus olup bakışlarını bana döndürünce açıkçası biraz utanmıştım. Hepsi derken neyi mi kastediyordum? Üçlü koltukta oturmuş Mete,birisi o gece Mete ile gelen iki erkek,tekli koltukta oturmuş Derin ve bir sandalyede oturmuş bana bakmaya tenezzül bile etmeyen Aral'ı kastediyordum. Ben çekinerek onlara doğru bakarken Mete ayağa kalkıp bana doğru gelmeye başladı.Yüzünde o hiç eksik etmediği tebessümüyle gerginliğimi bir nebze de olsa azaltmıştı.

"Ooo bebeğim,benim kadar olmasa da kıyafetler sana da yakışmış"

Demek ki kıyafetler onundu. Tek dileğim,beni burada tek kız olan Derin'in giydirmiş olmasıydı.

"Merak etme prenses,seni bizim küçük doktor giydirdi"

İçimdeki rahatlamayı size anlatamam. Mete küçük doktor dediğinde Derin'in ona attığı kızgın bakışları da yakalamıştım.

"Olsun yine de sağol Mete kıyafetler için.Sen de sağol Derin"

Derin içten bir tebessümle bana baktı. Ben de ona aynen öyle karşılık verdim. Bu sırada araya onun sesi karıştı.

"Artık gülümsemen ve teşekkür etmelerin bittiyse asıl konuya geçelim Zeynep Hanım"

Kinaye ve alayla karışık sesi kulağıma iliştiğinde bu eve geldiğim için kendime lanet okumayı ihmal etmedim. Aslında cevap vermek istemiyordum ama geçen seferki gibi altta kalmamak için bu defa konuşmaya karar verdim.

"Sanane ya!"

Cevabıma kızmış olmalı ki aniden ayağa kalkıp üzerime doğru gelmeye başlamıştı. Bu sırada ayağa kalkan Mete de ondan önce davranıp biraz zorlansa da onu tutmaya çalışıyordu.Tabi bir yandan da Aral bana doğru kükremeyi de ihmal etmemişti.