OYUN DIŞI✓

1.2 Bir Leğen Su

✳️Yeni bölüm geldiiiii😆

✳️Lütfen oy ve yorumu unutmayın üzülüyorum 🤭

🎉Aral etiketinde 11. olmuşuz . Hepinize çok teşekkürler:) 🎉

💕Şuraya da başlama saatini bırakırsanız sevinirim.

Multi:Aral

_Layetezelzel9_ 'e ithafen
....

Yazar'ın anlatımından;

Aral'ın Zeynep'i yolun ortasında öylece bırakıp gidişinin ardından neredeyse bir saat geçmişti. Siniri biraz da olsa yatışan Aral bir süreliğine mantığını devredışı bırakmıştı istemeden de olsa.Şimdi de aklı başına gelmiş ve yaptığı şeyin doğru olup olmadığını sorguluyordu. Tabiki de pişman olmuştu birazcık da olsa. Bir kızı tek başına böyle tehlikeli bir yerde bırakmak akıl işi değildi zaten.Ve onun yaptığı şey de başlı başına bir aptallıktan ibaretti.Kimin mi ? Tabiki de Zeynep'in kendisinin olacak hali yoktu ya.

Onu öylesine sinirlendirmişti ki bir anlığına gözü dönmüştü ve ona kötü bir şey yapmamak için arabadan indirmişti. Tabi attı desek daha doğru olur ama biliyorsunuz Aral çok nazik bir insandır her zaman. Genç adam,şimdiye kadar ona sorduğu birçok sorunun cevabını ne yazık ki alamamıştı  ve bu durum onun en nefret ettiği şey bile  olabilirdi. Pek tekin bir yer olmasa da o ufaklığın başının çaresine bakabileceğini düşünüyordu.Lakin ya o kız yine başını derde sokacak bir şey yaptıysa her zamanki gibi?

Allah bilir yine rahat durmayıp bir halt yemiştir diye geçirdi içinden.Zeynep'in başına bir şey gelebileceğini nihayet kavradığında ise barmene gerekli ücreti ödeyip bar taburesinden aceleyle kalktı. Yavaş yavaş zihni olabilecekleri algıladığında bu defa ettiği küfürlerin çoğu kendineydi.Arabasına doğru koşarken böyle bir aptallığı nasıl yaptığını düşünüyordu. Normalde alkole alışık bir bünyesi olsa da bu akşam  biraz fazla kaçırdığı için hafif bir çakır keyifti fakat hala araba kullanabilecek durumdaydı.

O kızı bir başına oralarda öylece bırakmıştı. Zaten onu bıraktıktan sonra da gördüğü ilk bara girmişti.Haliyle de Zeynep'i bıraktığı yere çok uzak sayılmazdı. Bu düşünceyle son hızda sürmeye başladı. Umarım,dedi içinden. Umarım, bıraktığım yerden ayrılmamışsındır ufaklık.Yaklaşık yirmi dakika sonra yine o karanlık  asfalta gelmişti. Yolda herhangi bir insan sulieti görünmese bile yine de arabadan inip etrafı inceledi.

Asfaltın ötesinde olan tarlalara doğru yaklaşıp yerde birinin olup  olmadığına baktı .Belki bir ihtimal bir köşeye kıvrılıp uyumuştur diye düşünmüştü . Yani yolda ya da tarlada  uyumayan da ne bileyim...

Bir süre boyunca  Aral,her taşın altında Zeynep'i aramıştı fakat  ufaklıktan en ufak bir iz bile yoktu. Olduğu yerde,kahretsin diye adeta kükredi. Birkaç şoför dönüp ona baksa da onları umursamadan hızla arabasına atladı. Son hızda etrafı tarayarak sürmeye başlamıştı. İçindeki endişe gitgide artarken artık ona bir şey olduğuna neredeyse emin olmuştu. Ya biri onu zorla arabaya bindirdiyse? Belki de şu an tehlikedeydi ve birinin gelip onu kurtarmasını bekliyordu.Tabi en zor anında  bile ufaklığın kendisine sövdüğünü tahmin edebiliyordu Aral.

Onu orada bıraktığına daha bıraktığı an  pişman olmuşken şu anda hissettiği şey bundan da öteydi.Bir iki saat boyunca bıkıp usanmadan aynı asfaltta deli gibi dolansa da eline hiçbir şey geçmemişti maalesef. Son bir umut kızın telefonunu arasa da torpidodan gelen sesle olan tüm umutları da solmuştu. Bu işi böyle halledemeyeceğini anlayan Aral bu defa da Mete'nin numarasını tuşlamıştı. Kısa bir bekleyişin ardından açılan telefonla Aral Mete'ye söz hakkı tanımadan konuşmaya başlamıştı.