A girl who can see the death of whomever she touches or touches her.
A boy who she cannot see his death even when he touches her.
Meet each other's world and make it dysfunctional.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 14. "Wiser than the fate"
Roux's POV
Kanina pa humahagulgol ng iyak si Amanda matapos umalis ng lalaking nasa bleachers kanina. Narinig ng lalaking 'yon ang pinag-uusapan namin kanina, I am sure what is he planning to do.
"This will be the end." saad ni Amanda sa pagitan ng kanyang pag-iyak. Napatingin ako kay Gavril na nakatingin lang din kay Amanda at parang may malalim na iniisip.
"Gavril, sino ba ang lalaking 'yon?" tanong ko sa kanya. Gavril took a deep a breath and faced me. Kita ko ang pagkabahala sa mukha niya.
"He is Oliver, our second top in class. He never had a chance to place rank 1 because of Amanda. Palaging rank 2 si Oliver, and I guess because of this, Amanda will lose everything." kwento ni Gavril.
"No!" sabay kaming napatingin nang sumigaw si Amanda. "Hindi pwede." umiiyak pa rin niyang sabi.
Gavril tried to calm Amanda. He patted Amanda's shoulder and said, "We can fix this, believe me, everything will be fine."
Pagtapos ng klase ay pumunta ako agad sa classroom nila Gavril. May usapan kasi kami na pagpa-planuhan ang gagawin tungkol sa case ni Amanda. Agad ko namang nakita si Gavril pero hinanap ko si Amanda sa classroom nila ay wala na ito.
"Where she is?" tanong ko kay Gavril. Inis namang napasinghap si Gavril.
"Hindi ko alam, bigla na lang siyang nawala pagbalik ko galing student council office." sagot niya.
"Hanapin na lang natin." I suggested. Gavril nodded and we start finding where Amanda is.
Agad naman naming nakita si Amanda na palabas na ng building. Gavril shout her name to stop her, pero hindi nag-iisa si Amanda, she is with Damon now. Tiningnan ko ang mukha ni Amanda, mugto pa rin ang kanyang mata dahil sa pag-iyak niya kanina, mukha siyang balisa at may parang maraming gumugulo sa isip. Namumutla ang labi niya and she look unfocus and absent minded.
"Amanda," tawag ni Gavril sa kanya at nanlilisik na tiningnan ang kasama niya. "May gagawin pa tayo di ba?" pagdadahilan ni Gavril. I heard Damin smirked and looked at him.
"Anong gagawin? The school is over Mr. President of the fucking student council. So, leave us!" mayabang na sabi ni Damon. Gavril just gave him a dark look. Hindi naman nakuhang sumagot ni Amanda at nakayuko lang.
"Are you okay?" tanong ni Gavril kay Amanda.
"She's fine. Uuwi na kami at ihahatid ko na siya." sabat naman ni Damon at saka hinawakan si Amanda sa balikat at naglakad na.
Bago makalabas si Amanda ng building ay tumingin siya sa akin, isang tingin na tila nangungusap at may nais sabihin. At doon ay inilahad niya sa akin ang kamay niya, showing her palm and tucking her thumb on her palm and cover it with his four fingers. Napasalubong ako ng kilay sa nakita ko at nanlaki ang mata ko nang makuha ko ang nais niyang sabihin with her hand gesture.
