A girl who can see the death of whomever she touches or touches her.
A boy who she cannot see his death even when he touches her.
Meet each other's world and make it dysfunctional.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 45. "Nightmare of the past "
It's been a week since Gavril and I didn't see and meet. And there are about five days before the said date of Gavril's accident. Habang palapit nang palapit ang petsang nakasulat sa note ay mas lalo akong kinakabahan. Amanda and Alexis are busy with the last note. And since last week, we still didn't find who is the person named Gabriel on the last note.
These past few days, I feel like I went back to my old self, myself of being alone again. Siguro ay nasanay na ako na araw-araw ay nakikita at nakakasama ko si Gavril. Pero dahil kailangan namin hindi magkita para maiwasan ang mangyayari ay handa akong maging mag-isa. Alexis also forbid us to communicate to each other. Noong una ay nalungkot ako but later on I understand and realized Alexis' order.
Bukod sa hindi namin pagkikita ni Gavril ng isang Linggo, isa pa sa nangyari na pinagtataka ko ay ang palaging pagbisita ni Auntie Remi. Parang tatlong beses siyang bumisita sa akin nitong nakaraang Linggo. She also asked me if I am still seeing Gavril and guess what? What she wanted happening now. I said to her that we are not seeing anymore and because of what I said, she feels relief. Pero kapag tinatanong ko siya tungkol sa mga Santillan ay hindi niya ako sinasagot at binabago ang usapan o hindi naman kaya ay aalis na.
Galing ako sa supermarket, bumili lang ako ng stocks ko. Habang pauwi ay napahinto ako nang magkulay pula ang stop light. Taimtim kong tinitigan ang stop light hanggang sa manlaki ang mga mata ko nang maalala ko ang stop light na ito. Napapaling ako sa paligid ng intersection.
This is the place...ang lugar kung saan mangyayari ang aksidente.
Malinaw kong nakikita sa isip ko ang nakita ko sa vision ko tungkol kay Gavril habang nililibot ng tingin ang buong paligid ng intersection. Ramdam ko ang labis na kaba sa aking dibdib at ang pangingilid ng luha ko. Bukod pa sa lugar na ito ay tumingala ako mas lalo akong kinabahan nang makita ko ang makulimlim at unti-unting dumidilim na kalangitan. I inhaled deeply and exhaled as I tried to calm myself.
"Roux." Napalingon ako nang may tumawag sa akin. "Are you alright?" tanong ni Alexis. Huminga ako ng malalim at tumango bilang sagot sa kanya.
"Saan ka pupunta?" tanong ko sa kanya. Naging seryoso naman ang mukha ni Alexis at tumingin lang sa malayo.
"Pupuntahan ko si Gav, I will ask him for help about the last note." He answered. "We've check everything pero wala kaming makita, we also scan the list of students in our school pero sa mga grumaduate lang last year mayroong name na Gabriel and those guys don't live here nearby."
"May maitutulong ba ako, Alexis?" tanong ko. Tiningnan naman ako ni Alexis at matipid siyang ngumiti.
"Good thing you asked."
Nasa loob na kami ng village at naglalakad, ako pauwi sa amin habang si Alexis naman papunta kila Gavril. Tulad ng nakasanayan, hindi pa rin lumalapit sa akin at may agwat pa rin si Alexis.
