Miras Mektubu #Wattys2014

2.Bölüm

Üniversitemi dondurmadan önce iki ay gitmiştim. Bu iki ay içerisinde beni tanımayan kalmamıştı. Tekrar dönünce verecekleri tepkiyi merak ediyordum. Büyük ihtimalle tekrar benden kaçacaklardı. Bu ihtimal beni güldürüyordu.

Ben hep tek takılırdım. 15 yaşında başladığım yeni lisemde bile adım hemen yayılmış kimse bana yaklaşmaz olmuştu. Bu insanlarla iletişimimi kesmem için iyi bir nedendi. Zaten yalnızlığı severdim ya da öyle alışmıştım. Yalnız olmak bence en güzel şeydi kafanı dinleyecek ve yeteneklerini geliştirmek için çok zamanın oluyordu... 

Hemen üzerimi giydim ve aşağı indim. Genelde kahvaltı yapmazdım bu yüzden geç kalma gibi problemim olmuyordu. Gerçi geç kalsam da kimse bir şey diyemez. Çünkü Tom amca beni evlat edindi. Aman ne hoş (!) Bundan dolayı Tom amcayı suçlamıyordum. Eğer insanlar cesaret edip benimle konuşsalardı benim aslında sevecen bir kız olduğumu görürlerdi.

Ama şimdi öyle değilim... İnsanlarla konuşmayı kestiğimde artık daha soğuk ve daha kaba olmuştum çünkü işleri düşmediği taktirde benimle iletişim kurmuyorlardı. Bende onlarla olan iletişimimi kestim. Her zaman soğuk davranır ve tersler olmuştum.

Tom amcanın barları gittiğim üniversiteye yakın olduğu için onu tanıyan çoktu. Tom amcanın beni evlat edinmesiyle dolaylı yoldan herkes beni de tanırdı. Zaten üniversiteye gelmemden ve Tom amcadan dolayı herkes beni tanıyordu.

Üniversitede Adal adında bir çocuk vardı sanırım. Benimle onca sene sonrası cesaret ederek konuşan tek çocuk oydu.

***

"Tom amca üniversiteye gitmek istemediğimi biliyorsun. Beni zorlama lütfen." Tom amca beni üniversiteye göndermek için onca dil dökmesine rağmen hala ikna edememiş ve hala ikna etmeye çalışıyordu. Gitmek istemiyordum neden zorluyordu anlamıyorum.

"Yağmur lütfen beni kırma. Sinirlenince ne oluyor biliyorsun. Tamam seni zorlamayacağım ama sadece eğer bana değer veriyorsan dene sadece. 2 ay dene eğer istemezsen dondururuz" Derin bir nefes aldım. Tom amcayı seviyordum ama üniversiteden nefret ederdim. Kızlardan mesela. Bazıları o kadar çocuksu ki... Hala liseyi atlatamamış gibiler. Liseyi bitirmeden önce yapılan gezilerde görüyordum. Tabi bu hepsi için geçerli değil.

"Tom amca... Pekala, kabul ediyorum ama eğer istemezsem alacaksın. Anlaştık mı?"

"Anlaştık o zaman çocuklardan birine söylüyorum kaydını yaptırsınlar." Omuz silkerek odama çıktım. 

Yapacak pek işim yoktu bu yüzden yatağıma yattım ve kafamı dinledim. Sabah Tom amcam kapıma dayamış beni bekliyordu.

"Burada ne arıyorsun Tom amca?"

"Yağmur üniversiten diyorum. Hani 1 saat sonra başlayacak olan." Kafamı yastığa gömdüm. Hemen mi başlayacaktım? Hadi onu bıraktım neden 1 saat erken kaldırıyordu?

"Tom amca neden 1 saat önce kaldırıyorsun ve bu kadar erken mi başlayacağım?" Kafam yastığa gömülü olduğu için sesim boğuk çıkmıştı.

"Sen kızsın Yağmur. Şöyle 1 veya 2 saat falan erken kalkıp hazırlanman gerekmiyor mu?" Tom amcaya gözlerimi kısarak baktım. Bu benim 'Ciddi misin?' bakışımdı.

"Tamam sadece şakaydı kahvaltı hazırlattım. Beraber yapmak istiyorum. Kalk ve hazırlan sonra sofraya gel." Tom amca kapıyı kapatınca yavaşça yataktan kalktım ve banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp esnedim. 

Dolabıma ilerledim ve siyah yırtık pantolon, siyah bot ve beyaz kazağımı giydim. Dolabımda siyah ve beyaz dışında renkler de vardı ama sanırım insanları benden uzak tutmak için 'kötüyüm' imajı veriyordum. 
Saçımı salık ve doğal dalgalı halinde bıraktım. Gözüme siyah rimel, eyeliner, göz kalemi çektim. En fazla yaptığım makyaj bu kadardı. Hızla siyah deri ceketimi, telefonumu ve araba anahtarımı aldım. O sırada gözüme masamın üzerinde duran çanta takıldı. Yandan askılı siyah ve tek gözlü bir çantaydı. Çantaya doğru ilerledim ve içine baktım. Siyah bir defter, bir şişe su, bir siyah kalem ve silgi.Tom amca beni iyi tanıyordu. Ama şu kalem ve defter konusunu abartmasına gerek yoktu.