Çünkü Ölüyorum |

Gidemedim

Yukarıdaki şarkıyla beraber okuyabilirsiniz..

İyi okumalar..

15. Bölüm: Gidemedim

Deniz

2 gün.. intihar ettiğim günün üstünden tam 2 gün geçmişti. Eve gittiğimde kimse bir şey fark etmemişti. Hayat devam ediyordu.

Ne zaman, nasıl öleceğini kim bilebilir? Bakarsın güneş ışıl ışıl parlıyordur hava öylesine açık ve mavidir ki... Çıkar gelir ölüm.

Ölüm bir başlangıçtı. Herkesin korkusuydu.

Ölümden korkmuyordum. Korksam yapamazdım değil mi? Benim korkum buydu. Yaşamak.

Yaşamak istemiyordum. Mesela şuan okula gelmek istemiyordum, kahve içmek istemiyordum, gülüp eğlenmek istemiyordum, ağlamak istemiyordum. Ölmek her şeyin başlangıcı, bir kurtuluştu.

Ama artık kurtulmakta istemiyordum.

***

" Deniz, o gün ne oldu?" Meleğin kaçıncı sorusuydu bilmiyordum. Anlatamıyordum, içimden gelmiyordu.

"Bak iki gündür ölü gibisin bizi korkutuyorsun. Yemiyor, içmiyor, konuşmuyorsun. Lütfen konuş, anlat bana." Dedi. Bir yerden başlamalıydım. Bilmek haklıydı.

Kafa salladım.

"O gün.."

2 gün önce...

Anneler günü... Herkes annesine çiçek, hediye alırdı değil mi? Ya da sürprizler yapardı. Ben her anneler günü yatağıma çekilip ağlardım. Ağlamak güçsüzlük müydü, tahammülsüzlük mü?

Günlüğüme yazardım. Uzun uzun sanki okuyacak gibi...

Odamın kapısı açıldı.

"Kalk lan, halan dışarıda yemek yap!" Gözyaşlarımı sildim. Sınavım devam ediyordu..

Mutfağa geçip yemekleri ısıttım. Evde varken yapmama gerek yoktu değil mi? Sofrayı kurdum. Odama geçecekken duyduğum katı sesle duraksadım.

"Anneni merak ediyor musun?" Ayaklarım buz kesti. Göz yaşlarım dondu sanki. Beklemiyordum. Yavaşça ona döndüm.

"Evet." Dedim tepkisini ölçmeye çalıştım yemek yiyor sanki yokmuşum gibi davranıyordu.

"Öldü... 15 yıl önce kardeşim onu vurdu. Onun yüzünden hapisteydi. Ve 2 gün sonra çıkıyor buraya gelecek bil istedim." Söyledikleri, söyledikleri doğru muydu? Benim annem ölmüş müydü? Ve katili amcam mıydı?

"Ö-öldü?" Titriyordum. Bütün bedenim duyduklarını tartamıyordu. Ne demişti?

Annem öldü.

Yalan!

"Ölmeyi haketti. Hakettiğini buldu." Nasıl böyle konuşurdu? Ağlamamı tuttum ve koşarak odama gittim. O.. o beni bırakmamıştı.

Belki de benim yüzümdendi.

Hayır yalan! İçsesim haklıdır inanma!