Yukarıdaki şarkıyla beraber okuyabilirsiniz..
İyi okumalar...
21. Bölüm: Evet Sevgiliyiz
"Deniiz!" Diye bağıran sesle Toprak'tan ayrılıp arkama döndüm. Bana doğru koşan Melekle derin bir nefes aldım.
"Melek, ne işin var burada?" Diye sordum sakin ve sessizce.
Yanıma gelip sarıldı. Sarılışına karşılık verdim.
"Buradan geçiyorduk arabayı sahilde bırakıp biraz yürüyelim dedik." Dedi sonra da kulağıma yaklaşıp;
"Biz Semih'le sevgiliyiz." Dedi gülümsemesi yüzünden eksik kalmıyordu. Gülümsedim. Semih'te yanımıza gelip Toprak'a bir şeyler sordu. Biraz daha sessiz olmalarını belirtip Meleğe döndüm.
"Nasıl oldu anlat bana?" Dedim.
"Şimdi olmaz heyecandan çığlık atasım var eve geçince ararım." Dedi kafa salladım.
"Deniz." Diyen Toprağa döndüm. İsmim bir tek onun ağzına yakışıyordu sanki.
"Efendim?" Dedim bir süre baktı. Gülümsedi.
"Benim gitmem lazım yarın okulda görüşürüz." Dedi ve arkasını döndü. Öküz beyden beklenmeyecek haraketler.
Melek bana imayla bakıp gülümsüyor Semih'te ona ayak uyduruyordu. O zamanda anladım çok iyi bir çiftlerdi.
"Bende eve geçmeliyim bizimkiler uyanmasın." dedim Meleği öpüp kucakladım. Semih'i de kucaklayıp arkamı döndüm. Ve o anda kafama dank etti.
Anahtar!
"Eyvah!" Dedim sessizce Semih'ler gitmemişti. Toprak olsaydı beni cama tırmandırırdı ama yoktu. Semih'ler yürümeye başladığında artık yalnız olduğuma göre kapıyı çalabilirdim. Belki bu akşam olacaklardan kaçınamayabilirdim belki ölüm çıkardı bu evden ama başka yapabilecek bir şey göremiyordum.
Tam zili çalacakken açılan kapı ve açan kişiyle donuk kaldım.
"A-amca?"
"Geç içeri çok fazla ses yaptın ufaklık!" Dedi ve beni itekleyip sessizce kapıyı kapattı.
Ben şaşkın ve üzgün bakışlarla ona bakarken rahat gözüküyordu. Tam özür dileyecekken konuştu.
"Deniz bu aramızda merak etme baban ayı gibi uyuyor halanda öyle. Ama bir daha olmasın." Dedi sevecenlikle.
"Bir daha olmaz." Dedim katı bir sesle. Omzumdan tutup içeri doğru çekiştirdi. Kenera geçip elinden kurtuldum. Ona iyi davranmamı beklemiyordu herhalde.
"Deniz konuşmamıza izin ver bak ne biliyorsun bilmiyorum ama doğru şeyler bilmediğin açık." Dedi. Ona mı inanacaktım yani.
"Sana inanmamı bekleme amca." Dedim sert bir sesle
"Tamam seni sebepsiz yere döven babana inanmaya devam et ama en azından beni de dinle." Dedi. Duraksadım. Sonuçta kardeşiydi ondan ne farkı olabilirdi? Ama bende kızıydım ve ondan çok farkım vardı. Bir şansı hakettiğini düşünüp oturma odasına geçtim.
O da benim gibi koltuğa oturup bana döndü.
"Ne biliyorsun?" Diye sordu
Anlatmalı mıydım?
"Bence önce sen anlat?" Dedim.
"Tamam öyle olsun. Bu konuşulanlar aramızda sadece ikimiz bileceğiz. Baban öğrenirse beni de seni de gebertir." Dedi kafa salladım devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çünkü Ölüyorum |
RomanceBir tokat daha... bir tokat daha... Artık biliyordum. Neden olduğunu biliyordum. Saçlarıma asıldı. "Kokun bile aynı lan" onun da canı yanıyordu. Yere düştüm. Kalkamadım. Tekmeledi. Karnımda tıpkı bıçak saplanıyormuşcasına bir ağrı.. Çok canımı yak...
