Çünkü Ölüyorum |

İntihar

Multi'deki şarkıyla beraber okuyun kesinliklee...

İyi okumalar..

13. Bölüm: İntihar

Deniz'den

Az kalsın ki her şeyi görüyordu. Koluma biraz daha baksa yanık izlerini de görebilirdi. Ona açıklayamazdım. Toprak her şeyi ögrenebilirdi ama, ben onun yüzüne bakamazdım. Yalan söylediğimi de anlamış olmalıydı. Çünkü o zekiydi.

Benimle uğraşmasını istemiyordum.

Zaten uğraşmazdı ki Deniz o hem meşgul hem de umursamaz. Sen kimsin Allah aşkına?

İçimden geçenlere hak verdim.

Kendini sev.

İçsesime kulak asmayı keserek önümdeki test kitabına yoğunlaştım..

1 hafta sonra

Anne... Ne güzel, özenle seçilmiş bir kelime. Bir kelimeden fazlası. Ayaklarının altı cennettir annenin. Onu üzmemeli, kırmamalı. Hiç bir anne evladından ayrı kalmak istemezdi. 9 ay taşıdığı, ona hiçbir şey olmaması için uğraştığı bir canlıyı kim bırakabilirdi? Bütün çocuklar hayatlarında en az bir kere 'anne' diye ağlamıştır değil mi? Çünkü anneler her zaman çocuklarını korurdu. Her zaman yanında olurlardı.

Bir çocuğun ilk kahramanı annesidir aslında. Korktuğun da ilk annene sarılırsın, uyuyamadığında annen masal okur, ninni söyler. Annelerin emeği karşılığı ödenemez. Dünyada ki en şanssız insanlar da annesiz olanlardır zaten. Hiçbir zaman anne gibi bir şevkat görmeyen, hep bir yanı eksik insanlar. Bugün gelse annem hiçbir şey düşünmeden ayaklarını öperdim. Hiçbir emeği olmasa bile o bir anneydi. Beni 9 ay karnında taşımıştı. Belki çok hata yapmıştı ama anneydi. Anneler üzülmezdi.

Benim annem olsaydı belki, daha da güçlü olurdum. Daha da hevesli, heyecanlı. Mesela güzel bir haber olduğunda uça uca ilk anneme söylerdim. Banyodan sonra önüne diz çöker saçlarımı örmesini beklerdim. Bana yemek yapmayı öğretirdi belki. Hatta ödevlerime yardım ederdi. Bana sevdiğim yemekleri yapardı. Mesela bir annem olsaydı onun terliğine bile razıydım, muhtaçtım.

Anne lütfen gel..

Çok ihtiyacım var anne..

Sana çok ihtiyacım var.

Saçlarımı örmene ihtiyacım var annem...

Yemek yapmayı öğretmene ihtiyacım var.

Dön anne. Sadece dön. Bir kızın var senin lütfen dön.

Gel anne. Geleceksin değil mi?

...

Gelmeyeceksin.

Sen artık yoksun.

Sensiz geçen 17 yıl.

Sensiz geçen bir ömür.

Sen yoksun. Hiç olmadın. Olmayacaksın değil mi?

Evet. Olmayacaksın.

Beklemeyeceğim anne. Artık seni beklemeyeceğim.

Seni bulmayacağım.

Hatta beni istemeyen bir varlığı bende istemeyeceğim.