Çünkü Ölüyorum |

Yürek Yangınım

Yukarıdaki şarkıyla beraber okuyabilirsiniz...

İyi okumalar..

32. Bölüm: Yürek Yangınım

••••

Toprak

Günlerdir uğraştığım Serdar'ın kardeşiyle hesaplaşmam sona ermişti. Dün gece elime geçen dosya ve flash belleği odam da bulunan kasaya bıraktım ve rahat bir nefes aldım.

Günlerdir herkes Deniz'le ilgileniyordu. Onu bunaltıp canını sıkmaktan başka bir şey yapmıyorlardı. Her gece Deniz'e sarılıp ağlamasını dinlemek bu dünya da yaşadığım en kötü şeydi.

Sürekli bizim hayatımızı mahvettiğine inandırıyordu kendini, bizim için ne kadar önemli ve değerli olduğunu bilmiyordu.

Kızarmış gözlerimi görüpte buruk gülümsemesini takınıp dalga geçiyordu. 'Toprak Ateş Özsoy'u ağlattım.' diyordu.

Ona gelen en ufak zarar da benim içim parçalanırdı. Ben onun gözünden düşen bir yaşa bile bu kadar takılırken gözlerimin önünde eriyip bitmesine izin veremezdim. Onu yaşatacaktım, her şeye rağmen.

Daha 2 hafta önce amcamı kaybetmiştim. Kendisini sevmezdim ama sonuçta bağımız vardı cenazesi olmamıştı. Zaten dinsiz imansız biri olduğunu biliyordum. Cehennem de yanacaktı.

Amcamdan geriye bir tek kızı Selin kalmıştı. Onun için günlerce Deniz'den ayrı bile kalmıştım elbette amacını sonra anlasam da sonuçta ailevi bir bağ diye düşünerek ona yardımcı oldum. Baba kaybetmek.. bunu sanırım en iyi ben bilebilirdim.

Selin'in bana karşı olan tutumsuz tavırlarından sonra onun yanından gitmiş bir daha da arayıp sormamıştım. Merak ediyor muydum? evet ama umurumda değildi.

Şimdi yalnızca Deniz'le ilgilenmek istiyordum. Onu bu zor günlerde yalnız bırakamazdık. Aslında ona sadece ben bakmak istiyordum. Sadece o saçlarını ben koklayayım, sadece gözlerindeki yaşları ben sileyim, sadece ben yatayım göğüsünde. Yanında sadece ben olayım.

Yattığım yatağın yanında ki komodinin üzerinde duran fotoğrafa baktım.

Deniz..

Çok güzeldi.. her zaman.

Tıpkı annem gibi.

Sarı saçlı ve mavi gözlü.. Ama onu güzel yapan bu değildi. Yüzünde ki o masum gülüşüydü.

Haberi olmadan çektiğim kim bilir kaçıncı fotoğraf.

Odanın kapısı tıklatıldığında yatağımda doğruldum.

Gelen Deniz'di.

"Müsait misin? Seninle bir şey konuşmam gerekiyor." kafa salladım ve yanıma oturmasını işaret ettim.

"Toprak bugün doktora gittik ya hani." kafa salladım. "Doktor benimle yalnız görüştü ve sen de sinir oldun falan."

"Ee Deniz ne diyeceksin?"

"Doktor bana tümör hakkında bilgi verdi." bunu duymaya hazır mıyım bilmiyordum. Halinden anladığım kadarıyla güzel şeyler öğrenmemişti.