Çünkü Ölüyorum |

Ona İhtiyacım Var

Yukarıdaki şarkıyla beraber okuyabilirsiniz...

İyi okumalar...

39. Bölüm: Ona İhtiyacım Var

•••

Sayıklayarak uyandığım rüyadan sonra yaşadığım her şeyin rüya olduğunu sandım.. ama hayır rüya değildi.

Rüyamda sadece küçük kırmızı elbiseli bir kız ve onu sallayan annesi vardı..

O anne çok tanıdıktı.

O anne bendim.

Yataktan fırladığım gibi koşturarak aşağıya indim. İstediğim görüntü yoktu karşımda.

Burada amcam, annem, Toprak ve diğerleri ve de hiç tanımadığım bir kız.. Toprak uyandığımı görüp yanıma koştu.

"İyi misin? Bir yerin ağrıyor mu? Neden kalktın?" Ona sarıldım. Çünkü benim sarılmam her şeyin yolunda olduğunun kanıtıydı.

"Ben iyiyim.. annem?" Ondan ayrılıp annemin yanına gittim.

"Anne?" Gülümsemeye çalıştı ama ağlamaktan olsa gerek çökmüş görünüyordu.

"Anne sana o mektubu babam kendi mi getirdi?" Kafa salladı.

"Kendi getirmiş fakat ben onu görmedim. Güvenlik kamerasından kapıya bıraktığını ve zile basıp kaybolduğunu gördüm." Kafa salladım.

"Okulda.. yanıma geldi. Bugün..." Dediğim de sabit bir şekilde yere bakıyordum.

"Ve sen bunu şimdi mi söylüyorsun!?" Toprağın yanıma ne zaman gelip bağırmaya başladığını anlayamadım.

"Toprak.. şoktaydım. Bunu değil söylemek gerçek olduğundan bile emin değildim. Konuştu bir şeyler söyledi. Affet dedi ama affetmemi hiç beklemedi. Pişman gözüküyordu. Zaten kaskatı kesildim." Elimi cebime attım ve kağıdı çıkardım. "Birde bunu banka bırakıp gitti tabi.." kağıdı incelemeye başladım.

Bu kağıt emniyet müdürünün ve doktorun imzaladıği hasta teşhis raporuydu. Ve anlattıkları bir bir yazıyordu.

Kişilik bozukluğu (Bipolar) ve

Şizofreni tanısı..

Nedeniyle hastanın tehlike içerdiği..

Babam tehlikeliydi. Zaten öyleydi.

"Doğru.. anlattıkları." Toprak kağıdı elimden çekti.

"Buna emin olamayız. Bu rapor sahte de olabilir bunu araştıracağım." Kağıdı inceledi ve cebine koydu. Bu sıra da sessiz kalan amcam konuştu

"Mektupta yazılanlar da doğru.. hapisten çıktığında yanıma geldi beni hapis olayının gizli kalmasıyla tehdit etti. Bende kabul ettim. Değiştiğini de fark edip sordum.. Meltem bilirsin Polat zararsız ve yufka yürekli bir insandı."

"Öyle olduğuna emin miyiz? Bana hiç öyle gelmiyor." Toprak sinirli ses tonuyla konuştu.

"Toprak eğer hastaysa bu onu kötü bir insan yapmaz. Yalnızca hasta yapar. Sinirini anlıyorum, benim de sinirim geçmiş değil. Ona acıdığım, koruduğum falan da yok. Hasta olmak nasıl iyi bilirim sadece." Toprak bana baktı.

"Seninle sonra görüşeceğiz."

Ve başka bir şey söylemeden kalkıp gitti.

Biliyorum o adama hiç güvenmeyecekti.

"Deniz.. ne yapacağız?" Annemin sorusuyla ona döndüm.

"Onu bulacağız. Ne olursa olsun onunla konuşmamız gerekecek." Dedim