Kesinlikle yukarıdaki şarkıyla okumalısınız.. (bana ölümü hatırlatan nadir şarkılardan..)
İyi Okumalar..
31. Bölüm: Seni Asla Kaybedemem Peri Kızım
2 saat sonra
"Aloo Deniz neredesin sen her yerde seni arıyor herkes, nerdesin güzelim?" ağlamaktan konuşamadım. Gücüm olsa da yapamadım.
"Ağlama.. ağlama kardeşim nerdesin.. Bak Toprak deliye döndü her yerde seni arıyor.." Sinan'ı daha fazla korkutmamaya çalışarak gücümün yettiğince konuştum..
"Abi.. ben... kötüyüm."
"Ne oldu güzelim sana nerdesin söyle!" etrafıma baktım ve ona tarif edebileceğim bir şeyler aradım.
"Serdar'ın ka-kafesinin sokağındayım... k-kimseye haber verme sadece b-beni buradan al abi.."
"Geliyorum Deniz olduğun yerde kal!"
dıt dıt dıt..
Yine kendi yalnızlığımla bulunduğum sokakta öylece oturduğum bankta acizliğime tutunarak ağlıyordum.
Benim ismim eşittir ağlamaktı. Ben ağlamayı kendime o kadar huy edinmiştim ki kurtarıcım da, kurtulamadığım da ağlamaktı. Artık hissizleşemezdim.
Dakikalar sonra ani fren sesiyle duran arabadan bağırarak biri bana doğru yanaştı.
"Deniiiz!" Melek koşarak yanıma ulaşıp kollarını boynuma doladı. Onun arkasından gelen abimse endişelenmiş gözüküyordu.
"Melek.. iyiyim ben." dediğim de benden uzaklaştı ve Sinan'a müsade etti. Sinan kollarını boynuma doladı.
"Deniz.. neyin var senin anlat nolur.." dedi fısdarcasına.
"Biz.. ben. Ben galiba bizi bitirdim ona olmayacağını söyledim çünkü ben dedim.." kelimeler ağzımdan bölük bölçük çıktığın da Sinan benden ayrıldı ve ellerimi tutup banka oturdu.
"Çünkü sen ne Deniz?" sustum.
Nasıl söyleyecektim?
"Ben iki hafta önce bir şey öğrendim. Yine bayıldım ve hastanede açtım gözümü Sinan.. ben çok üzgünüm." Sinan korkarak beni dinlemeye devam ederken Melek lafa atladı.
"Yoksa hamile-" ne diyeceğini anlayıp cevap verdim.
"Hayır, benim.." konuşamıyordum. Daha doğrusu konuşmayı beceremiyordum sanki kelimeler beynime geliyor ama ağzıma varmadan siliniyordu. Kollarım yeterince uyuşmuştu.
"Eve gidiyoruz ve her şeyi anlatıyorsun!" dediğinde Sinan başımı salladım. Beni elimden tutup kaldırdı ve arabaya bindirdi. Melekte peşimizden geldi fakat hala sessizdi. Sinan çalan telefonunu açtı.
"Buldum, eve götürüyorum." dedi ve kapattı.
***
Eve geldiğimiz de annem şaşkın ve kızmıştı. Bana da kızgındı fakat birazdan duyacaklarından sonra kızgınlığının yerini korku alacaktı.
Benim söylememe nedenim buydu zaten. Kapı çaldığın da Toprağın geldiğini anladım. Annem kapıyı açtı ve Toprak içeri daldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çünkü Ölüyorum |
عاطفيةBir tokat daha... bir tokat daha... Artık biliyordum. Neden olduğunu biliyordum. Saçlarıma asıldı. "Kokun bile aynı lan" onun da canı yanıyordu. Yere düştüm. Kalkamadım. Tekmeledi. Karnımda tıpkı bıçak saplanıyormuşcasına bir ağrı.. Çok canımı yak...
