Çünkü Ölüyorum |

Anneni Sevdin Mi Deniz?

Mutlaka yukarıdaki şarkıyla beraber okumalısınız..

İyi okumalar..

4. Bölüm:  Anneni Sevdin Mi Deniz?

"Hayır, gitme bir kez daha bırakma beni lütfen benim sana ihtiyacım var... Anne." Yalvarıyordum. Gitmemesi için yapmayacağım şey yoktu. "Çok korkuyorum ben anne beni neden istemiyorsun?"
Cevap vermiyordu. "Cevap ver anne." bağırıyordum. Cevap vermiyordu. "Lütfen anne lütfen bırakma beni, hayır dayanamıyorum annecim." cevap vermeyecekti. Gidiyordu. Kapıyı açıp son bir bakış attı ve gitti. Annem gitmişti. "Hayıır anne." ağlıyordum hiç durmadan bağırıyordum yerde bir ileri bir geri sallanıyordum. "Anneee!" Son çığlığım bu olsa gerekti.

"Uyan. Deniz uyan." Nefes nefese açtığım gözlerim beni yatıştırmaya çalışan halamı buldu. "H-hala be-ben kabus gördüm." Sesim kısılmıştı. Gerçekten mi bağırıyordum yani?

Halam daha da yaklaşıp su bardağını ağzıma götürdü. " Duyabiliyoruz" ve sonra devam etti. "Ne gördün? Gerçi anne anne diyip durdun o ruhsuz karıyı gördün değil mi?" Sinirli sesine kafa salladım.

"Ne bağırıyor lan bu?" Gelmişti. 2 gündür gelmeyen babam gelmişti. Bu gece uzun olacaktı. " Bir şey yok ağabey kabus görmüş." Halam cevap verdiğinde babamın kaşları iyice çatıldı.

"Yine anan olacak o sürtüğü gördün değil mi?" Cevap vermediğimde bağırdı. " Bana cevap ver!" İrkildim. Çok terli olmamdan olsa gerek üşümeye başladım. "E-evet." Sessizce verdiğim cevaba ağzından bir kaç küfür işittim.

"Salona geç beni bekle. Derya sende odana." dedikten sonra odamdan çıktı. Halam ikiletmeden odasına geçti ben de titrek adımlarımı salona yürüttüm. Salonda olan tekli koltuğa geçip bu akşamın kısa sürmesi için dua ettim.

İçeriye babam girdiğinde yüzüne bakmayı denedim. Buraya yaklaştı ve karşımdaki koltuğa oturdu.

"Deniz.. bana kızıyorsun değil mi? Ne dersen de ben eskiden iyi bir insandım. Annen olacak o kadın bana ihanet ettiğinde değiştim. Eğer kızacaksan ona kızacaksın. Seni yedirdim, içirdim, giyindirdim, okuttum. Biliyor musun senden nefret ediyorum. O kadına o kadar benziyorsun ki.. gözlerine baktığımda ondan bir parça görmüyorum sadece. İsminden nefret ediyorum kızım, senin ismini o kadın koydu. Senden tiksiniyorum. Senin de sonun o ahlaksız kadın gibi olacak, sende ona benziyorsun, benzeyeceksin." İlk defa babam benimle diyaloğa giriyordu. Ama canım, daha fazla yanıyordu. Söyledikleri o kadar yakıyordu ki canımı vursa bu kadar acımazdı. Başımı eğdim. Sessiz hıçkırıklarla ağladım. Göz yaşlarımı ona göstermekten nefret ede ede ağladım.

"Kaldır lan başını sen bunları duymayı hak ediyorsun. Bilmelisin seni hiç bir zaman sevmeyeceğimi, hep yalnız olacağını bilmelisin. Sen yalnız öleceksin. Belki ölümün, benim elimden olur... Ağlama, daha bitmedi. Senin o çok sevdiğin gelmesi için yalvardığın, kadın beni aldattı.  En yakın arkadaşımla. Orosbusu olduğu kişi benim kardeşimdi lan kardeşim. Ben affettim biliyor musun? İkisini de affettim. Ama ne oldu, tekrar yaptılar, tekrar yaptılar. Durmak bilmediler. Gitmiyor hiç gözümün önünden lan. Öldürecektim onu. Annenin sürtüklüğü ailemizi mahvetti. Sana hamileyken bile başkalarının altındaydı lan o. Şimdi de gelsin istiyor musun lan söyle?" Sus artık lütfen sus dayanamıyorum diye bağırmak içimden geçen her şeyi bir bir suratına kusmak istiyordum. Durmuyordu, gözlerimden akan yaşlar durmuyordu. Babam susmuyordu. Ben bunları hak edecek ne yapmıştım?