AHRAR (TAMAMLANDI)

Bölüm 6

Lise yılları da onsuz geçti şimdi düşünüyorum da ne çekingen ne aptalmışım hiç onu kazanmaya çaba göstermemişim ama küçüktüm aklım ermiyordu böyle şeylere e malum bir de nasil çabalayacaktım ki bir kızın kalbini kazanmak için uzak durdum hep

En nihayetinde lise de bitti görmeden seviyordum bazen bu hastalıklı bir sevgi diyordum kendime bu aşk değil görmüyorsun bile nasıl seviyorsun? Ama öyleydi ışte bende bilmiyordum sadece seviyordum

İstanbul'da bir üniversite kazanmıştım mühendislik bölümüydü endüstri mühendisliği yeni heyecanlar yeni bir hayat beni bekliyordu ayni sene sinava girmiştik nereyi kazandığını çok merak ediyordum twitterdan baktım facebook tan baktım bir paylaşım yapmasını bekliyordum

Sonra okul başlamıştı hazırlık okuyordum rahat ve keyifli geçiyordu zaman, güzel arkadaşlar edinmiştim fakat kalbimin en içinde hep o vardı bazen düşünür hadi be ordan senin ki aşk değil alışkanlık diye düşünürdüm esasında onu sevmediğime ikna etmeye uğraşıyordum kendimi ama olmuyordu çünkü SEVİYORDUM.

Sosyal medya sağ olsun ve aktif bir sosyal medya kullanıcısı olması sağ olsun sınava tekrar hazırlanmaya başladığını öğrendim eğer 4 yıllık bir bölüm kazanırsa aslında aynı sene mezun olacaktık hazırlık okuduğum için bu düşünce bile mutlu etmişti beni ne acizlik

O sene de böyle geçti vee tıp fakültesini kazandığını öğrendim adana'da okuyacaktı yani memleketimizde ah dedim keşke istanbul'u tercih etseydin de aynı şehirde olsaydık. o da üniversiteli olmuştu artık onun adına seviniyordum, ikizi ise eczacılık kazanmıştı ailecek sağlıkçı oldular anlayacağınız. e sevdiceğim bilsem bende hastane yönetimi okurdum bir hastane açar gül gibi geçinip giderdik..

Günler seneler geçiyor fakat içimdeki aşk geçmiyordu, özlemiyle el ele verip içimde büyüyordu

Kız yurdunda kalıyordum hiç öyle oh nimet demeyin kimsede gözüm yoktu hiç öyle bir yakınlaşma da ima da yaşamadım, yaşatmadım da kimseye. bir tek kıza aşıktım ve ona sadıktım

Bir gün gece vakti canıma tak etmişti yataktan fırladım kendi başıma kalacağım bir yer aradım malum yurtta öyle tek kalabileceğiniz mekan bulmak zordur yangın merdivenlerinin oraya gittim oturdum uzunca içimi döken daha doğrusu aşkımı anlatan bir mektup yazdım isimsiz şekilde, imkansızsın biliyorum ama bil ki seni seviyorum seni seven biri var bunu bil ve mutlu ol diye yazdım diye bitirdim mektubu

Hakikaten de öyleydi kimseye söyleyemiyordum içimden taşıyordu artık dedim kim oldugumu bilmese de onu seven biri olduğunu bilsin yeter

Sahte hesap açıp gönderdim ama nasıl heyecanlıyım cevap almak için yazmamıştım ama her geçen saniye de canım çıkıyordu okudu mu ne düşündü diye

Sonra bir gün cevap geldi o uzun aşk dolu mektubuma cevabı sadece "kimsin?" Oldu

Odun sevdiceğim diye geçirdim içimden ama olsun cevap vermişti hem ne diyecekti ay beni mi seviyorsun demek aşkım diye kollarıma mı atılacaktı

- Kim olduğumu sorma lütfen sadece seni bu kadar seven biri var onu bil

Kim olduğunu neden söylemiyorsun?

- Öyle işte imkansızsın biliyorum daha fazla tutamadım içimde sadece bilmeni istedim olmayacağını biliyorum

Niye olmayacak diye düşünüyorsun ki seni görünce sevmeyeceğimden bu kadar mı eminsin?

Onunla konuşuyor olmak bile tüm vücudumu titretecek kadar etkiliyordu beni, ah sevdiceğim şu halimi bir görsen anlardın beni

- Söyleyebilsem söylerdim elbette ama ne olur isteme benden bunu özge ne olur.. inan seni çok seviyorum yalnızca buna inan..

Peki ne bekliyorsun benden? Tüm bu özel duygularını açıklıyorsun ama bir isim vermek mi zor olan? eğer karşıma çıkıp bana bu kadar açık olsaydın seni geri çevirmezdim.

Mesajı görünce kalbim öyle sızladı ki elim göğsüme gitti gözlerim doldu seni geri çevirmezdim.. geri çevirmezdim.. ben ona duygularımı yazmıştım ve o bana bunu demişti sevinsem mi üzülsem mi bilemiyordum ah hayat ah. Erkek olsam benimle olurdu erkek olsam ona hislerimi karşısına çıkıp söylerdim ve o da beni geri çevirmezdi beni kabul ederdi tek sorun tek sorun buydu işte kahretsin!

- Ben yapabilsem bir dakika durur muyum sanıyorsun ama yapamam karşına geçip de seni seviyorum diyemem kim olduğumu saklarım sana sayfalar dolusu aşkımı anlatırım ama gözlerine bakamam yapamam anla. Sana aşığım ama söyleyemez dilim, dillenemez kalbim, iyileşemez bu yara..

- İlk başta bir cevap beklentim yoktu ama şimdi sadece konuşsak iki arkadaş gibi kim olduğumu sormasan arada bir yazışsak olmaz mı?

Peki nereye kadar gidecek böyle yani kim olduğunu bilmeden biriyle konuştuğumu duysalar herkes bana sen deli misin der malum sosyal medyada işletme olayları çok yaygın sana nasıl güveneceğim ki?

- Yazdıklarımın içtenliğine biraz olsun inandıysan sana olan aşkımı biraz hissettiysen bana inan seni bu kadar severken sana nasıl zarar veririm istediğin yemini ederim ki seni seviyorum sana yalan söylemiyorum.

Peki konuştuk diyelim nereye kadar gidecek bu selam günaydın iyi akşamlar bu mu yani neyi paylaşabiliriz ayrica takdir edersin ki kimliği fotoğrafları açık olan benim sen ise bir sırsın.

- Ne yapabilirim bilmiyorum özge seni ikna edecek hangi cümleyi kurmam gerekiyor bilmiyorum beceremiyorum. Yazdıklarıma inan demekten başka bir şey gelmiyor elimden keşke gelse

Üzgünüm yazdıkların çok güzel şeyler bunun için teşekkür ederim ama bu konuşmaya daha fazla devam edemem ben. ya kendi gerçek hesabınla yazarsın, adam gibi karşıma çıkar ben buyum dersin ya da ben yokum hadi eyvallah. engelliyorum da seni.

A canına yandığım, Adanalım. şu laflara da bak restini çekti bana kurban olduğum. eyvallahmış.. ağzını yediğim. bir yandan bunları düşünürken bir yandan mideme oturan öküzü ayağa  kaldırmaya çalışıyordum, engellemişti beni cevap bile yazamadım.. Ne diyeyim ki haklısın dedim sessizce..