I Love You Virus

Chapter 13

Wataro

“Ano kamo? Gusto mo ako?” Wataro can clearly remember how Miss Sam asks him that question matapos niyang ibunyag ang lahat dito.

Nasa mini forest sila ng university sa pagkakataong iyon para pagusapan ang ilang detalye ng Project I Love You at nang matapos nga sila ay nilantad na nga ni Wataro ang lahat.

He told her what he feels towards her. And of course, he’d done it with brevity.

It was just a very short and simple confession pero halos kapusin siya ng hininga nang sabihin niya iyon.

“I like you, Miss Sam. Sobrang gusto po kita.”

“Huh!” Naibuga lang ni Miss Sam ang kinikimkim na pagkagulat nang ngumiti si Wataro bilang sagot sa tanong niyang gusto ba talaga siya nito.

Mini forest ang pinaka-kalmadong parte ng abalang university. Dito rin matatagpuan ang iba’t ibang klase ng punong may katandaan na.

It has seven hectares in totality and sa katunayan ay hindi pa lalagpas sa 50 percent ang mga punong umuukupa rito.

Behind the well groomed mini forest ay may malawak pang parang doon na naghihintay lang na mataniman ng mga puno.

Every student who’ll graduate from here is required to plant one tree.

That’s why every tree that is planted here has a deep story lalong-lalo na iyong mga nasa pinakamalapit lang dahil iyon ang mga sobrang tagal nang nakatanim.

At pagkakataong iyon, naging saksi ang mga punong iyon sa ginawang confession ni Wataro sa kanyang guro.

And that its dappled light hitting on their bodies as well as the ground may have made his confession more romantic and a bit scenic pero kung nakakagalaw lang ang mga punong iyon sa sarili nila kagustuhan ay nabatukan na nila ito.

There might have been some several cases of a student and teacher relationship that had existed before and as well as in the present time pero sa kahit saang anggulong tignan ay may mali pa rin dito.

Not that it’s to wrong feel love and lust with someone.

It’s just that, hanggang ngayon, ang mga ganitong klaseng relasyon ay hindi pa rin tanggap ng lipunan.

They might become happy doing it, but for sure, the bias judgement of the society will make everything harder for them.

“Sinasabi ko lang po ang nararamdaman ko, at hindi niyo naman po ito kailangang suklian,”  eskplika ni Wataro rito na mas lalo pang nagpatulala kay Miss Sam.

He’s still wearing that confident smile kahit na halos hindi siya makatingin din dito.

Miss Sam’s just elaborately beautiful just like the forest here.

Na tila ba pinagtagpi-tagpi ng Diyos ang magagandang kataingan mabuo lang ang kagandahang taglay nito.

And Wataro, who’s just a human being can’t help but admire that kind of aesthetic.

He wants to own her, but more than that, he’s aching to be owned by her.

“But Mister Wataro Go, suklian ko man o hindi ang nararamdaman mo sa akin, it will never change the fact na sinabi mo na ito sa akin. Things will get awkward between us now that you’ve told me that you like me. Hindi lang tayo mag-estranghero dito, Mister Wataro Go. I’m your teacher and you’re my student,” mahabang paliwanag ni Miss Sam.

He’s supposed to t hurt by what she said pero kabaliktaran ang naramdaman niya nang marinig ang mga salitang iyon mula rito. He felt an extreme happiness na sa pagkakataon iyon niya lang naramdaman.