I Love You Virus

Chapter 36

Dorothy

Kuya Wataro was there throughout the process of taking care of Tenshin’s body. Mula sa pag-e-embalsamo nito hanggang sa pagpili ng maisusuot bago ilagay sa kabaong ay naroon siya. He didn’t leave Tenshin hanggang sa mauwi ito sa bahay nila. And just like the rest of us, he poured all heartaches on it’s first day of wake it too. Ngunit sa ikalawang araw, doon ko nakita ang kakaibang side ni Kuya Wataro. Suddenly, his tears gone dry. No emotions can be trace on his face too which is just very weird of him.

Despite of being gullible, palaging animated at nakakatawa sa akin ang mukha niya. And seeing him right now wearing that very serious face as if he’s about to kill someone just give me the chills.

“Just give me seven days, Tenshin. Just give me seven days,” pangako niya kay Tenshin sa pangalawang araw. Hindi ko alam kung bakit iyon ang bilang ng araw na ipinangako niya rito but maybe it’s because Tenshin received seven bullets that had cause him to die abruptly.

Dalawang araw pa lang ang lumilipas bago mawala si Tenshin pero alalang-alala ko pa rin kung paano siya pinatay ng demonyong iyon. The whole scene kept replaying inside my mind at sa mga pagkakataong naalala ko nga iyon ay parang binabalik ako sa mismong tagpo kung saan iyon nangyari. Small noises make me shout too sa pagaakalang may namamaril na naman pero mabuti na lang talaga ang kasa-kasama ko si Sora pati na ang pamilya ko para labanan ang tromang iyon. Without them, I might just really lose my own sanity.

Bagama’t nakakapangilabot na alalahanin ang tagpong iyon, naging isang malaking tulong naman iyon sa pagbibigay ko ng statement sa mga pulis. They tallied every word I told them as I made sure that I narrated everything accurately.

Hindi ko alam kung gaano kabagal uusad ang paghahanap sa demonyong pumatay kay Tenshin but on the third day, Kuya Wataro and Kaito immediately partnered with the police’s crime division unit para tuntunin kung ang kriminal na iyon.

Dahil nanatili lang ako sa ospital at paminsan-minsan ay lumalabas lang para bumisita sa libing ni Tenshin, TV at internet lang ang naging source ko ng impormasyon sa kung ano na ang estado ng paghahanap nila which turns out surprising because by the fourth day of Tenshin’s wake, nahanap agad nila ang kriminal na iyon.

With the help I Love You Incorporated’s advanced technology, petiks lang ang naging paghahanap kay nila Romualdo Casilac na isa pala talagang hired killer. Na-corner siya isang tulay kung saan ay papunta na sana ito sa ibang lugar para makatakas sa ginawang krimen. It was alive when the police caught him at sa totoo pa nga niyan ay nakasakay pa ito sa mamahaling kotse, palatandaang binayaran ito ng malaking halaga para sa pagpatay niya kay Tenshin.

Sinundan ang balitang iyon hindi lang dito sa Pilipinas kundi pati na rin ng buong mundo as Kuya Wataro’s Project I Love You was already getting started to get known across the globe. What everyone didn’t expect was that on the momentum na bumaba na ang killer sa kotse niya ay agad din naman niyang tinuon ang dalang baril sa sarili niya and without hesitation, ay pinutok niya ito sa mismong bungo niya. The killer died smirking but what he failed to do so was that he didn’t brought the evidences along with his death.

Wataro and Kaito was on the scene that time at nang makuha nga nila ang cellphone nito ay ngiting tagumpay lang din ang puminta sa mga mukha nila. The car’s just the bonus for the police too.

On the fifth day, libing ni Tenshin. Mas marami ang pumunta this time. Former classmates at teachers namin. Pati na rin ang mga naging nurse at doktor. Ganoon na rin ang mga naging kaibigan niyang pasyente sa paglabas-masok niya sa ospital throught his whole life. Sa isang private cemetery ililibing si Tenshin at umulan nga ng walang kasing lakas sa araw na iyon. Everyone was wearing black except for me. Nagkulay green akong bestida na paboritong kulay ni Tenshin. My umbrella’s color green. As well as my shades and heels. Ganoon na rin ang panty at bra ko. Two little emerald frogs are dangling on my ears too.

Death is a part of life. Not the opposite of it. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit dapat pagluksaan ang kamatayan. If someone had lived a beautiful and dignified life, then no matter how short is it, it’s ending should be celebrated.

Tenshin might have die in a very tragic way, pero saksi ako kung paano siya namuhay ng payak, puno ng pag-asa at walang tinatapakang tao.

Fuck God thathe suffered too much. And fuck his killer too. Sana bigyan pa ulit ang gagong iyon isa pang buhay kung saan doon ay magdudusa siya ng walang humpay.

“Puta.” Nagmura lang ako nang mag-“Amen” na ang lahat. Napatingin silang lahat sa akin. Ganoon na rin ang pari pero binalewala din naman nila ako pagkatapos. Siguro’y naintindihan agad nila na ganito lang ako magluksa. Nagta-trash-talk.

Nang ibaba na ang ataul ni Tenshin sa hukay, nauna na akong umalis. Not that I can’t stand watching it ngunit rinding-rindi na talaga akong makarinig ng pag-iyak.

“HAHAHAHAHAHAHA!” Para akong bruhang tumawa noong nakalayo na ako. Along with the rain, tears were pouring on my face too. Maya maya pa, kumidlat ng walang kasing lakas. Mas lalo pa akong tumawa. Tinaas ko ang middle finger ko sa langit. Putangina.

I promised to Tenshin na hindi ko lang basta-bastang papatayin ay gumawa niyon sa kanya. But I will also make them suffer. The killer already killed his self, pero may mga tao pa sa likod niyon at sisiguraduhin kong pagdudusahan nila ang ginawala sa kanya. Whatever their reason is, I will make sure that they will suffer. Buhay pa sila pero ipaparanas ko na sa kanila ang impyerno.

“Oh?” Natigil ako nang may nakasalubong ako sa labas ng sementeryo. Tatalikod pa sana siya kaso hindi niya nagawa dahil nakita ko na siya.

“T-tapos na ba? N-nahuli na ba ko?”

It’s Miss Sam and she’s stuttering when she asked me that thing.

“Bakit? Gusto mo bang sumama ka sa hukay?” tanong ko.

Namutla siya sa agad.

Just a day before Tenshin got killed, bumisita sa opisina namin si Miss Sam at pati na ang matanda niyang asawa na si Gilbert Pamintuan na may-ari ng baybayin.com, ang pinakamalaking search engine dito sa Pilipinas. This old fart has been an asshole ever since before. Dahil sa pagmamanipula niya sa search engine niya at pati na sa mga websites na affiliated dito ay hindi na mabilang ang mga kandidatong naipanalo niya sa mga nagdaang eleksyon. Mula sa mayor, congressman at maging tarantadong presidente ay naging daan na siya para mabigyan ang mga ito ng puwesto. Hindi na rin ako nagtaka kung bakit ganoon na lang ka-interesado si Miss Sam sa project ni Kuya Wataro dati. And it’s because she’s the fucking wife of this asshole. Clearly, they see the whole Project I Love You as a threat to their company that’s why they offered Kuya Wataro a big chunk of 30 billion pesos para bilhin mula rito ang buong I Love You Incoporated---na so far, pinakamalaki sa lahat ng offer na pi-nitch sa amin. Tumanggi si Kuya Wataro and just like that, Tenshin was murdered the very next day.

“I-I understand that you are sill hurt because of what had happened. B-but you don’t have to be rude those people who are older than you, Miss Go,” nangangatog na ani Miss Sam.

Nilapitan ko siya. “Hindi ibig sabihin na mas matanda ka, ginagalang ka na. If you’re an adult but you’re a stupid fucking asshole bitch at the same time, bakit kita rerespetuhin?” Mas lumapit pa ako sa kanya. Bumulong din agad ako sa kanang tainga niya. “And what if you’re not only a stupid fucking asshole bitch, but you’re also a killer? Should I still respect you? Miss Sam Pamintuan? Huh?”

Tumawa ako pagkatapos. Kumidlat ulit ng malakas.

“I-I don’t know what you are trying to say. And excuse me, maiwan na kita. Makikiluksa pa ako . . .”

When she’s about to pass before me ay muli akong nagsalita. “Kuya Wataro promised Tenshin seven days. Seven days to give him the justice he deserves. Today’s the fifth day. The killer may have killed his own self but he left so many fucking evidences. At kaya wala si Kuya Wataro at Kaito ngayon dahil inaasisako nila ng mga ebidensyang iniwan nito.” Sinipitan ko siya ng tingin na ngayon ay nasa gilid ko lang. She’s under her own umbrella too but I can clearly see her gulping. “And just pray Miss Sam pati na ang asawa mo na hindi ko kayo makakatagpo bukas o sa pangpitong araw. Kuya Wataro’s weak and he might just become satisfied getting the you and your husband imprisoned, pero ako,” Nginitian ko siya at pinanlisikan, “hindi ako gano’n. Mas malala ako.”

Naglakad na siya pagkatapos. Tumawa ako ng malakas. Kumidlat. Narinig kong sumigaw si Miss Sam dala ng pagbigla at takot.

***