I Love You Virus

Chapter 35

Wataro

Sa totoo lang ay matagal nang pinaghandaan ni Wataro ang funeral ng kapatid niyang si Tenshin. Sa katunayan, isa ito sa mga bagay napagipunan niya na. From Tenshin’s casket, from Tenshin’s wake, at kahit maging susuotin nito sa kabaong ay naprepara niya na.

Wataro had been joining a lot of gaming contest with Kaito at isa nga sa pinaglalaanan niya ng pera ay ang bagay na iyon. It breaks his heart doing that as an older brother of Tenshin but Wataro had already perceive it coming. Na darating talaga ang araw na mawawala si Tenshin dahil sa kondisyon ng puso nito.

Although, on the brighter and equal side, nakapagipon din naman si Wataro para sa pagpapagaling nito. Kahit masyadong suntok sa buwan ang halaga ng kinakailangan sa bagong puso nito ay pinagtiyagaan at sinubukan niya pa ring pag-ipunan.

Yet, Project I Love You came at ito na nga mismo ang sumagip rito.

Walang mapagsidlan ang sayas ani Wataro nang magkaroon ng bagong puso si Tenshin, and that he was even more thankful when his brother survived from a very crucial heart transplant surgery.

Finally, his brother can finally live normally.

Alalang-alala pa ni Wataro ang bawat hapong nadadaanan niya ito sa kanila at nadadatnang pinapanuod lang nito mula sa loob ng bahay ang mga batang naglalaro sa labas.

Tenshin’s dream was just so simple: to play and travel outside. Ang makapamuhay ng normal. Just like the other kids. But its dream had been cut short just this day. And Wataro can’t just accept the fact Tenshin died today not because of a heart failure but because someone had shot him mercilessly for several times.

When Wataro received the call this afternoon, wala pa siyang naramdaman na kahit ano. All his brain did was to accept and register the facts. Na patay na si Tenshin. Na pinatay si Tenshin. Na may bumaril rito.

Things only occurred to him nang sa wakas ay nakapunta na siya sa ospital at nakita niya na ang bangkay nito.

His real and foster parents could not even explain what happened. Maging ito ay nalilito at sobrang bigat din ng mga nararamdaman.

“Hindi ba siya sinubukang i-revive?” ang gusto pa sanang itanong ni Wataro nang makarating siya sa emergency room kung saan naroon ang katawan nitong may takip na puting kumot.

Yet, he was able to find and answer to his own question nang tinanggal niya mismo ang putting kumot na nakatakip rito.

Tenshin received seven bullets on the very crucial parts of its body---na kahit sinong tamaan sa mga parteng iyon ng katawan ay paniguradong hindi na mabubuhay.

Whoever did this to his brother really murdered him. Walang patawad ang ginawa nito rito. Talagang nilagutan ito ng hininga.

“Si Dudang?” tulalang naitanong ni Wataro.

Binalik niya na ang puting kumot sa katawan ng kapatid niya.

He could no longer take it.

He can’t afford watching Tenshin’s ruined body for that long.

Only a nurse answered him on that room. Nagsimula na rin kasing bumuhos ang bugso ng damdamin ng mga magulang niya. His real mother is already wailing on the floor habang ang tatay niya naman ay halos mabaliw na kung ano ang dapat maramdaman. His foster parents are just as the same as his real parents too. Parehong galit at naghihinagpis.

“Narito ho siya, Sir.” One of the nurses pulled the pale blue curtain next to Tenshin’s bed.

Biglang naipikit ang ni Wataro ang mga mata niya nang makita niya si Dudang sa patient bed na naroo. Duguan ang suot nito. May tama rin ito sa katawan.

He can still clearly remember how he left Dudang smiling this morning. Ganoon din si Tenshin.

A tear dropped from his right eye. Wataro just wished that everything that he’s seeing right now is just a total nightmare. Pero hindi. Ang lahat ng ito ay totoo. Everything’s fucking real.

“AHH!” Sunod nang dumating si Sora at Kaito. At nang makita nga ng parehong kaibigan niya ang estado ni Tenshin ay nawasak na lang din ang mga puso nito. Napasigaw si Sora sa nakita at nahalikan lang ni Kaito ang sariling kamao nang makita ang bangkay ni Tenshin.

“Tenshin . . .” Napalingon si Wataro sa gilid niya kung saan naroon si Dudang. It’s whisphering something. Lalapitan pa sana ito ni Wataro nang biglang dumagsa ang mga nurse at isang doktor rito. The lineon the machine showing its heart rate suddenly fluctuates. At nang maya maya’y gumuhit na ito sa isang linya’y mabilis itong ni-revive ng doktor.

The police came rushing to the emergeny room’s door. Ganoon din ang media. Naghalo-halo sa pandinig ni Wataro ang iba’t ibang ingay. Iyak, nakakangilong tunog ng makinang piniplit na isalba si Dudang, mga sigaw sa labas, maya’t mayang pag-shutter ng camera.

He can’t still think straight right now at nang magsabay-sabay nga ang lahat ng ito sa diwa niya’y bigla na lang umikot ang mundo niya. Wataro feels like he’s losing his mind. He’s nauseated and angry at the same time. At hindi niya alam kung ano ang uunahin niyang dapat maramdaman. Hindi niya iyon kayang pagsabayin. And the last thing he knew was that he just loses everything at nagwala na nga lang siya roon sa loob ng emergency room.

Tinumba ni Wataro ang pinakuanang bagay na nakita niya. The table next to Tenshin’s bed. Its contents immediately sprawled on the floor. Kaito immediately hugged him. Hindi nagpapigil si Wataro and everything’s just become messy after that. Doon niya lang din natanto kung ang dapat niyang unahing maramdaman sa pagkakataong ito. At iyon ay walang iba kundi galit.

“Wataro! Kumalma ka! Hindi ikaw ‘to! Hindi mo ‘to dapat ginagawa!” Kaito reminded him on the very verge of his anger.

Wataro was raised by his foster parents as a very calm, shy, yet forgiving person. They also thought him that anger, as always, is really a bad fuel. He was easily bullied when he was still young at sa totoo nga ay ang babae niya pang kapatid na si Dudang ang madalas magtanggol sa kanya. Others might see him as a coward but Wataro finds gentleness and civility more powerful than retaliation. Mas naniniwala siyang mas matapang pa rin ang mga nagpapatawad.

But right now, his principles are totally betraying him. He’s still clueless kung sino man ang pumatay sa kapatid niya pero isa lang ang sigurado siya ngayon . . .

“PAPATAYIN KITA! PAPATAYING KITANG HAYOP KAAA!”

Kaito, who has been a long-time observer of his calmness just cried while he’s hugging him sa kalagitnaan ng kanyang pagwawala. Wataro just lose it all. He just can’t take what happened today. He can’t just take it.

“TENSHIN! HINDI! GUMISING KA, PLEASE! NANDITO NA SI KUYA WATARO! NANDITO NA AKO!” Wataro just wailed atop of his brother’s cold body. When the doctor announced that Dudang survived, mabilis na nagka-ideya si Wataro at dali-dali niyang kinuha ang defribrillator na ginamit ng doktor dito. The nurses tried to stop him but the doctor just let Wataro do whatever he wants. He pressed the defribrillator on Tenshin’s chest wall but to no avail, walang dumaloy na kuryente roon. Wataro desperately tried again pero wala pa ring nangyari. After his third attempt, niyakap na lang siya ni Kaito at ng mga magulang. He just wailed so hard nang gawin nila iyon sa kanya. Wataro can’t just accept that Tenshin’s already dead. He just can’t.
***