Amiss Prayer (Zawgyi&Unicode) [Completed]

Part-8(သူနှင့်)

For Unicode
သူနှင့်

မနေ့ညက သူပြောသွားတဲ့စကား..။ တကယ်ပဲ စချင်တာလား၊ အတည်ပဲပြောနေတာလား..။

သူ့ဘက်မှသေချာမှုမရှိ ပြောသွားခြင်းအား မိမိသည်ကအဘယ်၍ကြောင့် ဤမျှရင်ခုန်နေရပါသနည်း..။ တစ်နေ့တာလုံးတွင်လည်း မည်သည်အလုပ်ကိုပင် လုပ်နေသည်ဖြစ်စေ သူပြောခဲ့သည့် အသံကိုပင် ကြားနေရသည်။ သူ့မျက်နှာကိုသာ မြင်နေရသည်။

ခင်ဗျားဟာ‌လေ ကျွန်တော့်ကိုအမျိုးမျိုးပြုစားနိုင်လွန်းတယ်.. ။

ထို့နောက်မြတ်သူတစ်ယောက် အလုပ်ရှာရန်သတင်းစာဖတ်နေခိုက် ပြတင်းပေါက်မှခေါ်သံတစ်ခုသည် ထွက်ပေါ်လာသည်။ ရုတ်တရက်မို့ မြတ်သူသည် ကိုယ်လေးတုန်းသွားကာ မွှေးညှင်းလေးများပင်ထောင်သွားသည်ဟုထင်ရသည်။

“ ခင်ဗျားအသံကြီးကလည်း ကြောက်စရာကောင်းလိုက်တာ “

“ ကိုယ့်ပုံစံကရော ကြောက်စရာမကောင်းဘူးလား “

“ ပုံစံလား.. ရုပ်ကတော့‌ချောပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့... ဒီဝတ်စုံကြီးနဲ့ကျတော့တစ်မျိုးပဲ..။ အမြဲတမ်းအဲဒီရှမ်းဝတ်စုံကြီးပဲဝတ်တာလား..”

“ အင်း.. ကိုယ်နဲ့မလိုက်လို့လား “

“ မလိုက်တာလည်း မဟုတ်ပါဘူး...။ ကျွန်တော့်လိုဝတ်လိုက်ရင်တော့ ပိုချောသွားမှာ “

သူ့လိုဝတ်ရမယ်တဲ့လား..။

သူ့ကိုကြည့်မိတော့ နက်ပြာရောင်အနွေးထည်ကြီးကြောင့် သူ့၏သေးငယ်သော ကိုယ်လေးသည် ပျောက်တော့မည့်အလား။

“ ဘာလို့အဲဒီလိုကြီးတွေပဲဝတ်တာလဲ ကြိုက်လို့လား.. “

“ အင်း.. တစ်သက်လုံးဒါပဲဝတ်လာတာဆိုတော့.. ဒါနဲ့ပဲနေသားကျနေတာပါ “

“ ဟွန်... လူဖြစ်ရကျိုးမနပ်လိုက်တာ..။ နည်းနည်းပါးပါးလေးပြောင်းလဲပါဦး...။ အခုလို ပုံတုံးကြီးနဲ့သေတဲ့အထိနေမလို့လား “

“ အင်း “

ရွဲ့လို့ရွဲ့မှန်းမသိတဲ့ဒီလူကြီးက တကယ်ပဲတုံးတာလား.. ရိုးသားတာလား...

“ ဒါနဲ့.. မနေ့ညက ကိုယ်ပြောခဲ့တာကိုစဉ်စားပြီးပြီလား.. “

ဘယ်လိုလူလဲ.. ဒီလူတကယ်ပဲမှတ်မိနေတာလား..။ ငါ့ကိုသက်သက်များစနေတာလား။

“ ခင်ဗျား မစနဲ့ဗျာ.. အဲဒါကြီးက စလို့ကောင်းတဲ့အရာမဟုတ်ဘူးဗျ..”

“ စနေတာမဟုတ်ဘူးလို့ ပြောခဲ့သားပဲ “

“ ဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုမှလဲ။ သီပေါသူလေးတွေက ပိုချော ပိုလှတာပဲ..။ သူတို့ကို သဘောမကျဘူးလား..”

“ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက ကိုယ့်နှလုံးသားရဲ့အရှင်သခင်က မင်းပဲမို့လို့ သီပေါသူလေးတွေ ဘယ်လောက်ချောချော ဒီရင်ထဲကိုမတိုးဘူးရယ်။ ဘယ်မဟေသီတွေဘယ်လောက်လှလှ ကိုယ်ကဒီဘုရင်လေးကိုပဲ ကိုယ့်ရင်ခွင်နန်းတော်မှာ မင်းမူစေချင်နေတာ..။ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ...”

သူ့၏စကားကို ကျွန်တော်သိပ်နားမလည်။ ‘လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက’ ဟူသည် မည်သည်ကို ဆိုလိုကြောင်း ကျွန်တော်မသိခဲ့။ သို့သော် ထိုသူ၏စကားသည် သီပေါမြို့၏အအေးဓာတ်ကို အံ့တုစေနိုင်သည့်နွေးထွေးမှုမျိုးအား မိမိကိုပေးစွမ်းခဲ့သည်..။ သို့သော် မယုံချင်သေးပေ။

“ ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလဲ “

“ မင်းကိုချစ်နေတာလေ “

ဘယ်လက်မှတ်ကိုပဲဖြတ်ဖြတ် သူ့ရဲ့စကားရထားက နောက်ဆုံး ထိုဘူတာကိုပင် ဆိုက်ရောက်နေသည်ဖြစ်၍ ရှောင်လွှဲ၍မရ...။ ရှောင်လွှဲ၍မရသော ဘူတာကို မည်သည့်စကားနှင့် ရှေ့ဆက်ရမည်နည်း။ ဤသို့စဉ်းစားနေခိုက် ရုတ်တရက် သူပြောလာသည့်စကားသည် မိမိအားအတွေးနယ်တို့မှ ရုန်းထွက်စေခဲ့သည်။

“ မင်းရင်ထဲမှာတခြားလူရှိနေလို့ ကိုယ်မေးတာကိုပြန်မဖြေချင်တာလား... “

“ မရှိပါဘူး “

“ အဲဒါဆို.. ကိုယ့်ကိုချစ်လား “

“ ခင်ဗျား.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ...နည်းနည်းပါးပါး စဉ်းစားပါရစေဦးဗျ “

“ အင်းပါ... ဟုတ်ပါပြီ.. အဲဒါဆိုလည်း မင်းကိုစဉ်းစားချိန်တစ်ရက်ပေးမယ်.. “

ကျွန်တော့်စကားကြောင့် သူ၏မျက်စောင်းလေးသည် မိမိထံသို့ ဒိုင်းခနဲရောက်လာသည်။

“ ပြန်လိုက်တော့ခင်ဗျား... “

သူ၏ချစ်စဖွယ်အမူအရာလေးနှင့် ကြင်ကြင်နာနာစကားကြီးသည်လည်း မိမိကိုသဘောကျစေပြန်သည်။

ချစ်မိတော့လည်း ဘာလုပ်လုပ်သဘောကျနေတာပေါ့

“ ဟားဟား.. ကိုယ်ကစတာပါကွာ။ မြတ်သူသဘော စဉ်းစားချင်သလောက်စဉ်းစား.. ဟုတ်ပြီလား။ ဒါနဲ့အခု.. မြတ်သူကဘာတွေဖတ်နေပြန်ပြီလဲ “

“ အခုက... သတင်းစာဖတ်နေတာ.. ခင်ဗျားကိုနေ့တိုင်းကျွန်တော်ကကြီးပဲ ဝတ္ထုစာအုပ်အကြောင်းတွေပြောပြနေရတာ မောနေပြီ။ အဲဒါကြောင့်... ဒီနေ့ သတင်းစာပြောင်းဖတ်နေတာ ခင်ဗျားကိုမပြောပြချင်လို့ “

သူပြောမှသတိထားမိသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ညတိုင်းလိုလို သူကပင် မိမိအားစာအုပ်အကြောင်းသာ ပြောပြနေရသည်။ သူ.. ငြီးငွေ့နေမည်ထင်သည်။ သူသည် မိမိအားငြီးငွေ့နေပြီဟူသော အသိနှင့်ပင် မိမိရင်ထဲ၌ ဘလောင်ဆူနေသည်။ နှလုံးသားထဲမှ ခံစားမှုသည် မျက်နှာပေါ်တွင်ထင်ဟပ်လာသောအခါ ကောင်လေးသည် သတိထားမိခဲ့သည်..။

“ ဟိုလေ.. ကျွန်တော်ကစလိုက်တာပါ။ အမှန်တိုင်းပြောရရင်တော့ အလုပ်ရှာနေတာ။ အလုပ်မရှိဘဲ အိမ်မှာနေရတာပျင်းနေပြီ “

“ မြတ်သူမပျင်းအောင်.. ကိုယ်က ညတိုင်းလာပေးတယ်လေ.. “

“ အဲဒါက ညလေ.. နေ့ဘက်ကျတော့ပျင်းနေတာပေါ့..။ ဒါနဲ့.. မေးစရာရှိတယ်.. ခင်ဗျားကဘာလို့ညဘက်မှ ရောက်ရောက်လာတာလဲ...။ နေ့ခင်းတွေမှာ ခင်ဗျားကို မမြင်ရဘူး.။ ဘာလို့လဲ...။ နောက်ပြီး.. ခင်ဗျားကအဘနဲ့ ဘာတော်တာလဲ.. မိဘတွေကရော ဘယ်မှာနေတာလဲ “

မိမိတွေးနေသည့်အတိုင်းပင် သူမေးလာပါသည်။ မည်သို့ပြန်ဖြေရမှန်းမသိ။ သူ၏ထိုမေးခွန်းကိုဖြေရန် အဖြေရှာမရသေးသည်မို့ အရင်နေ့များစွာက သူ့ထံသို့ ရောက်မလာသော်လည်း သူညတိုင်းအပြင်ထွက်နေလျှင်ထိခိုက်မည်အား စိုးရိမ်သောကြောင့် ဤကဲ့သို့ လာမှ အမေးခံရပြီ..။ အဖြစ်မှန်တိုင်းကို ပြောပြလိုက်လျှင် သူ.. လက်ခံနိုင်မည်‌လော။ သူသိပ်ကြောက်သွားမည်လော။ သူကြောက်သွားခဲ့သည်ရှိသော် သူနှင့်မိမိအကြား ယခုကဲ့သို့အ‌ခွင့်အရေးမျိုး ရနိုင်တော့မည်မဟုတ်။ မည်သို့ဖြေရမည်နည်း။

မဖြစ်ဘူး.. အဲဒီလိုလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး..။ သူ့အနားမှာနေချင်သေးတယ်..။ ကွဲကွာခဲ့တုန်းက လွမ်းမြေ့ခဲ့တာတွေအတွက် ဖြေသိမ့်ချင်သေးတယ်...။

ထိုသို့သောအတွေးများသည် မိမိအားစိုးမိုးသွားခိုက် အမြင်အာရုံတို့၌ တဖြည်းဖြည်းမြင်လာသည်က အတိတ်၏အရိပ်မဲအချို့..။ သူ၏သွေးများစွန်းထင်ခဲ့သည့် မိမိ၏လက်တစ်စုံ..။ နာကျင်နေသည့် သူ၏မျက်ဝန်းများ...။

၎င်းပုံရိပ်များမြင်ယောင်ခိုက် မိမိ၏စိတ်တို့သည် ဝမ်းနည်းမှုအတိ..။ နှလုံးသားသည်လည်း စူးနစ်မှုအတိ..။ မျက်ရည်စတို့သည်လည်း မျက်ဝန်းထဲတွင် နေရာယူလာသည်။

“ ဒီမှာ.. ဒီမှာ.. ခင်ဗျားဘာဖြစ်နေတာလဲ.. “

စိုင်းထွဋ်ခေါင်၏ ဝမ်းနည်းသည့်ပုံရိပ်များကိုမြင်ရသည်မို့ မြတ်သူ၏ စိတ်များသည်လည်း အစိုးမရ..။

မိမိမေးခွန်းများကမှားနေသလား.. သူ့ကိုနာကျင်စေမိသလား..။ မိမိမေးလိုက်သည့် မေးခွန်းများမှာလည်း သာမန်မေးခွန်းမျိုးပင်။ ဖြေရခက်သည့် အမေးမျိုးမဟုတ်။ ထိုသာမန်မေးခွန်းတို့သည်သူ့အား မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ခက်ခဲစေပါသနည်း။

“ ကိုစိုင်းထွဋ်ခေါင်.. “

“ ဟမ်...”

မြတ်သူသည် စိုင်းထွဋ်ခေါင်၏ကိုယ်ကိုလှုပ်ရမ်းကာ ခေါ်သည့်အခါမှသာ အတွေးနယ်ကျွံသွားသော စိုင်းထွဋ်ခေါင်သည် ကြောင်အမ်းအမ်းဖြင့် ပြန်ထူးခဲ့သည်။

“ ဘာဖြစ်သွားတာလဲ “

“ ဘာမှ.. ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..။ ကိုယ်.. ကိုယ်ပြန်တော့မယ်နော် “

တုန်ယင်စွာဆိုလာသည့် သူ၏စကားသည် မိမိအထင်များ မှန်ကန်ကြောင်းကိုသက်သေပြနေသည်။

ထို့နောက် မြတ်သူသည် နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ခြမ်းကွေးရုံမျှပြုံးလိုက်သည်။ မြတ်သူက စာဖတ်ဝါသနာပါသောသူဖြစ်သည်။ စာပေမှပေးသောအသိအမြင်သည် သူ့ထံတွင်ရှိသည်။

စာပေလိုက်စားသောသူသည် တုံးအသည် ဆိုသည်မှာ ဖြစ်နိုင်မည်မဟုတ်။ ပတ်ဝန်းကျင်၏ အနေအထားမမှန်ကန်မှုကို သူမသိခြင်းသည် ဖြစ်နိုင်မည်မဟုတ်။

မသိသည်မဟုတ်ပါ။ ကျွန်တော်သိပါသည်..။

စကားပုံကြားဖူးတယ်မဟုတ်လား..။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့သူက ပိုနှိုးရခက်တယ်ဆိုတာ...။ သိရဲ့နဲ့မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့တာပါ..။ သူ.. ဘယ်သူလဲဆိုတာ ရေရေရာရာမသိဘူး။ သူပြောသလောက်သာသိထားပေမဲ့ သူ.. ဘာလဲဆိုတာတော့ ကျွန်တော်သိတယ်လေ။

စင်စစ်..သူသည်..ကျွန်တော်တို့နှင့်ဘဝချင်းခြားနေသူဖြစ်သည်..။

‘ သိရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့မကြောက်တာလဲ’ ဟုမေးဖွယ်ရာရှိမည်။

ရှင်းရှင်းလေးပါ..။ သူကျွန်တော့်ကို အန္တရာယ်မပြုလို့လေ။

သူသည် မိမိအားထိခိုက်ပျက်စီးစေလို၍လာသောဧည့်သည်မဟုတ်..။ သူ့ထံတွင်သာ မိမိအား ထိခိုက်စေလိုခြင်းရှိခဲ့လျှင် သူသည်မိမိနှင့်ဦးစွာ တွေ့ဆုံကတည်းကပင် အန္တရာယ်ပြုနိုင်ခွင့် အပြည့်အဝရှိနေသည်။ သူ၏သ‌ဘောအတိုင်းသာ မိမိအသက်ကိုခြယ်လှယ်လိုက်နိုင်သည်..။

မိမိအသက်ကိုလည်း အန္တရာယ်မပြုလိုဘဲ အဘယ်ကြောင့်ချဉ်းကပ်ခဲ့ပါသနည်း..။ ထိုမေးခွန်းအား မိမိကိုယ်တိုင်လည်း အဖြေရှာ၍မရသေး‌ပေ။ သေချာစွာသိနေသည်က သူသည် မိမိတို့ဤအိမ်သို့ မရောက်ခင်ကတည်းကပင် ကြိုတင်ရောက်နှင့်နေသော ဧည့်သည်ဖြစ်သည်။

ဧည့်သည်..။ သူ့အား... သရဲ၊ တစ္ဆေ၊ ဘီလူး စသည့် ဂယက်အနက်ပြင်းထန်လွန်းသော စကားများနှင့် အမည်မပေးချင်သောကြောင့် ဧည့်သည်ဟုသာ အမည်တွင်စေသည်။

အဘယ်ကြောင့် နူးညံ့စွာသုံးနှုန်းရပါသနည်း။

ရှင်းပါတယ်..။ ကျွန်တော်သူ့ကိုချစ်မိလို့..။

ထပ်၍မေးဖွယ်ရာရှိနိုင်ဦးမည်..။

လူမဟုတ်ကြောင်း သိပါလျက် အဘယ်ကြောင့်ချစ်ရပါသနည်း..။

ထိုမေးခွန်ကို ဖြေဖို့ရာ ကျွန်တော့်တွင် အခက်အခဲနည်းနည်းရှိပါသည်။ အစတွင်မူ မိမိကိုယ်ကိုမိမိ ထိုမေးခွန်းမျိုးမေးဖူးပါသည်။ သိပ်၍စဉ်းစားရခက်သည်နှင့် ရှေးရေစက်ကိုသာ အပြစ်လွှဲချမိပါသည်။ မည်သည့် ရေစက်ကြောင့်မှန်းမသိသောလည်း သူ့ကို မိမိရင်ခုန်သည်..။ သူဝမ်းနည်းလျှင် မိမိဝမ်းနည်းသည်။

ထပ်၍ မေးဖွယ်ရာရှိဦးမည်..။

‘ ဘဝချင်းမတူတာကိုတောင် ချစ်ရဲတဲ့အထိ မိုက်ရူးရဲဆန်သလား။ စာပေကပေးတဲ့အသိတွေ ဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ’ ဟုအပြစ်တင်နိုင်သည်..။

စာပေကပေးတဲ့အသိ....။

သူနဲ့မတွေ့ခင်အထိ ကျွန်တော့်မှာအဲဒီအသိရှိနေသေးတယ်။ သူနဲ့တွေ့ပြီးနောက်ပိုင်း အဲဒီအသိ‌တွေ ဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ..။ ကျွန်တော်လည်း ရှာမရခဲ့ဘူး။ နှလုံးသားက ဦးနှောက်ကိုစိုးမိုးသွားလို့ပျောက်ကုန်တာလား။ သူနဲ့ပတ်သက်ပြီးမှ စာပေကပေးတဲ့အသိတွေ ပျောက်ကုန်လို့ စာပေပညာရှင်များ ကိုတကယ်အားနာမိပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ပျောက်သွားအသိကတစ်ခုတည်းပါ။ အဲဒါက.. ဘဝချင်းမတူတဲ့သူ၊ ကမ္ဘာချင်းခြားနေတဲ့သူကို မေတ္တာမမျှသင့်ကြောင်းပါ။

ဘာလို့ အဲဒီအသိကြီး ပျောက်သွားတာလဲ။

ဒါလဲရှင်းပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်က သူ့ကိုမေတ္တာရှိနေလို့လေ။ ကျန်တဲ့စာပေကပေးတဲ့အသိလေးတော့ရှိနေပါသေးတယ်။

သူကကျွန်တော်တို့နဲ့ မတူမှန်းစသိခဲ့တာကြာပါပြီ..။

ညရောက်မှပေါ်လာတဲ့သူ.. ပုံမှန်းမဟုတ်ဘူးလေ။

တွယ်တတ်ဖို့မလွယ်ကူတဲ့ အိမ်အနောက်ဘက်ချမ်းက နံရံပြောင်ချောကို လှေကားမပါ၊ ကြိုးမပါ၊ တခြားသူရဲ့ အကူအညီမပါဘဲ အလွယ်တကူ ကျွန်တော့်အခန်းထဲကို ဝင်ရောက်လာတဲ့သူက ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလေ...။

အချိန်တိုင်းအေးစက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့အသားအရေက ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလေ...။

မှန်ပေါ်မှာ ပုံရိပ်မပေါတဲ့သူက ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလေ..။

မီးရောင်အောက်မှာ အရိပ်မထင်တဲ့သူက ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလေ...။

သူ့ရဲ့ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အနေအထားအားလုံးကိုကျွန်တော်လျစ်လျူရှုခဲ့တယ်..။ သူ့ကိုအပြစ်မမြင်ခဲ့ဖူးပါ..။

မှန်တွင်ပုံရိပ်မပေါ်သောသူက အဘယ့်ကြောင့် မိမိအား ချဉ်းကပ်ခဲ့သနည်း ဟုအပြစ်တင်ရမည့်အစား သူ၏ပုံရိပ်မပေါ်သောမှန်ကိုသာအပြစ်တင်လျက် ထိုမှန်အား လိုက်ကာအမည်းလေးနှင့် ဖုံးထားမိသည်..။

မီးရောင်အောက်တွင် အရိပ်မပေါ်‌သောသူက အဘယ့်ကြောင့် မိမိအားချဉ်းကပ်ခဲ့သနည်း ဟုအပြစ်တင်မည့်အစား သူ၏အရိပ်မပေါ်‌သော ညမီးရောင်ကိုသာအပြစ်တင်လျက် သူရောက်လာသောအခါတွင် မီးမှိတ်ထားလေ့ရှိသည်..။

သူ၏ အသားအရေအေးစက်စက်နှင့် အဘယ်ကြောင့် မိမိအားထွေးပွေ့ချင်ပါသနည်းဟု အပြစ်တင်မည့်အစား သီပေါရာသီဥတုကိုသာအပြစ်လိုက်သည်..။

လူသားမဟုတ်ကြောင်းသိလျက်ပင် စိုင်းထွဋ်ခေါင်အား ဤမျှချစ်ခဲ့သည်ကို ကြည့်ခြင်းဖြင့် မြတ်သူ၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် မည်မျှကြီးမားနေကြောင်းခန့်မှန်းနိုင်ပါသည်။