Amiss Prayer (Zawgyi&Unicode) [Completed]

Part-43(အိပ်မက်သခင်..)

For Unicode
အိပ်မက်သခင်

ဆုံစည်းခွင့်မပေးသည့် ကံကြမ္မာရယ်က ကလေးငယ်နှစ်ဦးအား ရက်စက်လေသလား...။ မဆုံစည်းခဲ့ရသည်မှာ နှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်ကျော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဘဝအဆက်ဆက်ရယ်က သံယောဇဉ်တွေကို ကံတရားက ဤမျှဖြတ်တောက်သည်လော..။ မတရားလိုက်သည့် ကံကြမ္မာ..။

ကံကြမ္မာ၏ ရက်စက်မှုကြောင့် ကလေးငယ်ကိုယ်စီလည်း ဆုံစည်းခဲ့ပုံတို့ကို မေ့လေချေပြီ..။ နာမည်တို့အား ခပ်ရေးရေးကိုမျှ မမှတ်မိခဲ့ပေ..။ ရက်စက်မှုတို့ ခြုံလွှမ်းထားသည့် ကံကြမ္မာကိုသာ အပြစ်တင်မိသည်..။

သံယောဇဉ်ခိုင်ခံ့မှုကို တကယ်ပဲ ကံတရားက တားဆီးနိုင်မည်လော..။ ချစ်ခြင်းတရားတို့ကို ပိတ်ပင်နိုင်မည်လော..။ အကြင်သူနှစ်ဦးအား ဆုံစည်းခွင့်မရစေရန် တားဆီးသည်ဖြစ်လင့်ကစား မသိစိတ်၏လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် နှလုံးချင်းသည်က ဆက်သွယ်နေသေးသည်။ ယခုဘဝ၏ ပုံရိပ်များနှင့်တော့မဟုတ်..။ အတိတ်ဘဝတို့ကို အိပ်မက်ဖြင့် ပုံဖော်ကာ ဆက်သွယ်နေဆဲ...။

ဆက်သွယ်မှုသည် ကောင်းသောဆက်သွယ်ခြင်းလည်းရှိသကဲ့သို့ မကောင်းသောဆက်သွယ်မှုမျိုးလည်းရှိနေခဲ့သည်။

မရမ်းကုန်းမြို့နယ် ငါးရပ်ကွက် မြဝတ်ရည်လမ်းရှိ ‌တိုက်အိမ်လေးတစ်ခုမှ ကောင်လေးတစ်ယောက်သည် မနက်တိုင်းကို ပျော်ရွှင်ကြည်လင်စွာ နိုးထလေ့ရှိသည်။ ထိုသူမှာတခြားသူမဟုတ်...။ နေသူရိန်ပင်ဖြစ်သည်။

ဟုတ်တယ်.. ကျွန်တော်က မနက်ခင်းတိုင်းကို ပျော်ရွှင်စွာနိုးထလေ့ရှိတယ်..။ အကြောင်းကတော့ ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲ..။ အိပ်မက်ထဲမှာတွေ့ရတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကြောင့်ပေါ့..။ သူပါဝင်တဲ့အိပ်မက်တိုင်းကို ကျွန်တော်နေ့တိုင်းမက်လေ့ရှိတယ်..။ မက်မြင်တိုင်းလည်း သူပြောနေကျ စကားလေးတစ်ခွန်းရှိတယ်..။ “ကျွန်တော်တို့ ပြန်ဆုံမယ်နော်... ကျွန်တော်ကိုယုံကြည်ပေးပါနော်.. ကျွန်တော့်ရဲ့ဆုတောင်းတွေ ပြည့်မှာပါ “ တဲ့လေ..။ သူပြောတဲ့ အဲဒီစကားလေးက ကျွန်တော့်နှလုံးသားကို ချုပ်နှောင်ထားသလိုပဲ။ ချုပ်နှောင်မှုကြောင့် စိတ်မညစ်ရဘူးလားမေးရင်.. ကျွန်တော်ပြုံးပြီးပြန်ဖြေမယ်...။ လုံးဝစိတ်ညစ်ခြင်း မရှိဘူး။ သူရဲ့ချုပ်နှောင်မှုကို ကျွန်တော်သဘောကျတယ်..။ နိုးထလာတဲ့မနက်ခင်းတိုင်းကလည်း သူ့စကားလေးကြောင့် နွေးထွေးသာယာမှုတွေအပြည့်နဲ့..။ တစ်ခါတလေတော့ ဝမ်းနည်းမိတယ်..။ အိမ်မက်ထဲမှာ သူ့မျက်နှာကို မမြင်ရဘူးရယ်...။ ချုပ်နှောင်သူလေးရယ်... ဘယ်တော့များမှ မင်းလေးကို တွေ့ခွင့်ရမှာတဲ့လဲ..။ စောင့်ရတာ မောလှပြီကွာ...။

အိပ်မက်၏ချို‌မြိန်သောအရသာကြောင့် ပြုံးရွှင်စွာ အိမ်အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ မိမိ၏ မနက်ခင်းအပြုံးကို မြင်တိုင်း.. ဘွားဘွားကလည်း သဘောကျမြဲ..။

“ အိပ်မက်က နိုးလာပြီလားမြေး.. “

“ ဟုတ် “

“ ပျော်ရဲ့လား.. “

“ ပျော်တာပေါ့ ဘွားဘွားရဲ့..။ ဒါပေမဲ့.. တစ်ခုတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်..။ သား သူ့မျက်နှာကို မမြင်ရဘူး “

“ တွေ့ဖို့ကံက မဆက်သေးလို့နေမှာပါကွယ်..။ ထားတော့.. စိတ်မကောင်းဖြစ်မနေနဲ့.. မင်းအမေသိရင် ဆူဦးမယ်။ ဒီကိစ္စကို သူလက်ခံထားတာ သိပ်တောင်မကြာသေးတာကို “

“ ဘွားဘွား.. မေမေက ရှေးရေစက်တွေ ဘာတွေယုံတယ်ဆိုပြီး.. သားကိုအိပ်မက်ကိုကျတော့ ဘာလို့သဘောမကျတာလဲဟင်.. “

“ ဘာလို့ သဘောမကျတာလဲဆိုတော့.. အိပ်မက်ထဲကလူက ကောင်လေးဖြစ်နေလို့ပဲ..။ မြေးကို အခြောက်ဖြစ်မှာ ကြောက်နေတာလေ။ ဘွားဘွားကတော့ အဲဒီလိုတွေမထင်ပါဘူး။ ဖူးစာပါလာရင် ဘာကြီးပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါင်းရမှာပဲ။ ဘွားဘွားရဲ့အမြင်အရ မြေးနဲ့အိပ်မက်ထဲက ကောင်လေးဆိုတာ ရှေးရေစက်ရှိတယ်။ အရင်ဘဝကတည်းက အကြောင်းကံပါပြီး ဆုံစည်းခဲ့တာမျိုးပေါ့ “

“ အခုဘဝရော ဆုံစည်းရဦးမှာလားဟင် “

ထိုမေးခွန်းကို ဘွားဘွားပြန်မ‌ဖြေ..။ ထိုမေးခွန်းမေးလိုက်တိုင်း ဘွားဘွား၏တိတ်ဆိတ်မှုကို ကျွန်တော်သဘောမကျ..။ ကျွန်တော့်၏မေးခွန်းအား ဘွားဘွားသည် အလွယ်တကူဖြေနိုင်ပါသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော ဘွားဘွားသည် ကျွန်တော်အိပ်မက်မက်မြင်ကြောင်း ပြောပြခဲ့သည့် ကလေးဘဝကတည်းကပင် ကျွန်တော်၏ရှေ့ဖြစ်တို့ကို ကြို၍ကြည့်‌နေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဘွားဘွား၏ အကြားအမြင်အာရုံကို ကျွန်တော်ယုံကြည်သည်။ သို့သော် အခုထိတိုင် ကျွန်တော့်၏ထိုမေးခွန်းကို ဘွားဘွားသည် ပြန်မဖြေခဲ့..။ တိတ်ဆိတ်နေဆဲပင်..။ ထိုတိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွဲလိုက်သူက မေမေပင်...။

“ သား... သားအဘွားကိုပါခေါ်ခဲ့။ မနက်စာအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ..”

“ ဟုတ်ကဲ့မေမေ..”

ဘွားဘွား၏အဖြေကို ကျွန်တော်မကြားရသော်လည်း အိပ်မက်၏နွေးထွေးမှုကြောင့် ကျွန်တော်ပျော်ရွှင်နေမြဲ..။ မေမေပြင်ဆင်ပေးထားသည့် မနက်စာကို အရသာရှိစွာ စားသုံးနေဆဲ..။ စားသုံးပြီးနောက် ယနေ့တွင်စတက်ရမည့် ကွန်ပျူတာသင်တန်းရှိရာ လှည်းတန်းသို့ သွားရဦးမည်။

တစ်ဖက်တွင် ပျော်ရွှင်မှုတို့ဖြင့်ပြည့်နက်နေသည့် ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှ်ိနေသကဲ့သို့ တစ်ဖက်တွင်တော့ ဝမ်းနည်းမှုတို့ဖြင့်နိုးထလာသည့်ကောင်လေးတစ်ဦး ရှိနေခဲ့သည်။

ထိုသူမှာတခြားသူမဟုတ်..။ မရမ်းကုန်းမြို့နယ်၊ လေးရပ်ကွက်ရှိ အောင်မင်္ဂလာလမ်းတွင်နေထိုင်သော လမင်းကိုကိုပင်...။

နိုးထလာရမယ့် မနက်ခင်းတိုင်းကို ကျွန်တော်ကြောက်တယ်။ အိပ်မက်ထဲက ခံစားမှုတွေက အိပ်နေရင်းပဲရတာမျိုးမဟုတ်ဘူး။ နိုးထရုံနဲ့မပြီးဘူး။ အိပ်မက်ထဲက နာကျင်မှုတွေက ပြင်ပမနက်ခင်းတွေဖျက်ဆီးပစ်တယ်။ မုန်းမိတယ်။ အိပ်မက်ထဲကလူပြော‌နေကျ စကားတစ်ခွန်းက ကျွန်တော့်နှလုံးသားကို တင်းကျပ်စေတယ်။ “ကိုယ်စောင့်နေတယ်။ ကောင်လေးရဲ့ဆုတောင်းတွေပြည့်အောင် ကိုယ်ဖန်တီးပေးမယ်။ ကိုယ်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှမချစ်ရဘူး” တဲ့လေ။ အမိန့်ဆန်လွန်းတဲ့ သူ့အသံကို သဘောမကျ။ လွန်ဆန်ရဲတဲ့ သတ္တိကလည်းမရှိပြန်ဘူး..။ ကျွန်တော့်နှလုံးသားကို လွတ်လပ်ခွင့်မပေးတဲ့ အဲဒီလူကြီးကို တကယ်မုန်းချင်တယ်။ မုန်းလို့လည်းမရပြန်ဘူး..။ တစ်ခါတလေဆိုရင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ သွေးတွေနဲ့ ဒဏ်ရာတွေနဲ့..။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့နာကျင်မှုတွေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ.. ကျွန်တော့်ကို တောင်းပန်နေသေးတာ။ အဲဒီလိုမက်မြင်ရတော့လည်း သနားသလိုလိုနဲ့...။ ဟူး... စိတ်ရှုပ်လိုက်တာ...။

စိတ်ရှုပ်မှုတို့သည် မျက်နှာပေါ်တွင် ထင်ဟပ်လျက် အိမ်အောက်ထပ်သို့ဆင်းသွားမိသည်။ မိမိကိုမြင်သောအခါ ထုံးစံအတိုင်းပင် မေမေမေးနေကျစကားဖြင့် နှုတ်ဆက်လာသည်။

“ အိပ်မက်တွေကြောင့် စိတ်မကြည်ပြန်ဘူးလားသား..”

“ ဟုတ်တယ်မေမေ.. “

“ အဲဒါကြောင့် သားကိုမေမေပြောသားပဲ။ တတ်ကျွမ်းတဲ့ဆရာတွေနဲ့ ပြပါမယ်ဆိုတာကို သားကမှလက်မခံပဲ “

“ သားကိုက ရှေ့ဖြစ်နောက်ဖြစ်တွေကို မယုံတာမေမေရယ် “

“ ယုံခိုင်းနေတာမှမဟုတ်တာပဲ။ ဒီလိုကြီးခဏခဏဖြစ်နေတော့ ရေရှည်ဘယ်ကောင်းမလဲ “

“ မသိတော့ဘူးမေမေရယ် “

“ အင်း အင်း.. ထားတော့။ အခုသားသင်တန်းသွားရဦးမှာမဟုတ်လား။ မနက်စာစားတော့ “

မနက်စာစားပြီးနောက် မိမိတက်လက်စ ကွန်ပျူတာသင်တန်းကိုသွားရဦးမည်။

အချိန်အားဖြင့် ဆယ့်နှစ်နာရီထိုးသောအခါ ပြင်ဆင်၍ သင်တန်းသို့လာခဲ့သည်။ လှေကားပေါ်တက်နေချိန်တွင် ကောင်လေးတစ်စုမှ စရင်း‌နောက်ရင်း ပြေး၍ဆင်းလာသည်။ ပြေးဆင်းလာသည့်အရှိန်ကို မထိန်းနိုင်ဘဲ မိမိကိုပါဝင်တိုက်မိသည်။ တိုက်လိုက်သည့်လူသည် မိမိထက်အကောင်ကြီးသည်မို့ ပို၍နာသည်။ ထို့အပြင် မိမိသည် ထိုသူတိုက်လိုက်သည့် အရှိန်ကြောင့် အနောက်သို့လဲကျတော့မည့်ဟန် ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် လဲတော့မကျ။ ခါးကိုဖက်တွယ်ထားတဲ့ လက်တစ်စုံကြောင့်ဖြစ်သည်။

“ အ.. မင်းတို့တွေ ဘယ်လိုဆင်းလာတာလဲကွ။ လူတွေတက်လာတာ မမြင်ဘူးလား “

“ တောင်းပန်ပါတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်တို့က စရင်းနောက်ရင်း ပြေးဆင်းလာတော့ ရုတ်တရက်တိုက်မိသွားတာပါ။ အားနာလိုက်တာ..။ အစ်ကို.. ဘယ်နားနာသွားသေးလဲ “

အားနာရသည်။ အစ်ကိုဟု‌သာခေါ်နေသော်လည်း သူသည်မိမိထက် လူကောင်သေးနေသည်။ မိမိခန္ဓာကိုယ်ကြီးနှင့် တိုက်မိသည်ကြောင့် သူပို၍နာသွားနိုင်သည်။

“ ရတယ် ထားလိုက်တော့။ အခုလောလောဆယ် မင်းငါ့ခါးကို ဖက်ထားတာလွှတ်တော့ “

“ ဗျာ.. ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့..”

“ ဘယ်လိုကောင်တွေလဲမသိဘူး “

ပွစိပွစိရေရွတ်ကာ အခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည့် ထိုလူသား..။ ယောက်ျားလေးတစ်‌ယောက်ဖြစ်ပါလျက် ဤမျှလောက်ချစ်စရာကောင်းသည်လော။ လက်မောင်းလေးကိုဖိလျက် အခန်းထဲသို့ဝင်သွားသော သူသည်အတော်နာသွားပုံရသည်။ သူ၏‌လက်မောင်နာသွားမည်ကို စိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူကြည့်နေစဉ် ခေါင်းထဲသို့ထပ်၍‌ဝင်လာသည့် အတွေးတစ်ခုက ရှိနေပြန်သည်။ ဤသည်မှာ သူ၏အသံကို ရင်းနှီးနေသယောင်ဖြစ်နေသည်။ အတွေးနယ်တို့လွန်နေစဉ် သူငယ်ချင်းတစ်စု၏ခေါ်သံကြောင့် အတွေးနယ်မှ ရုန်းထွက်လိုက်သည်။

“ ဟေ့ကောင် နေသူရိန်.. ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ သွားမယ်လေ “

“ ဪ အေး အေး.. ဒါနဲ့ မင်းတို့က ဘယ်သွားမှာလဲ “

“ မုန့်သွားမယ်‌လေ လှည်တန်းစင်တာမှာ ဝယ်စရာရှိတာ ဝယ်မယ်လေကွာ “

“ အေးပါ.. သွားမယ် “

သူငယ်ချင်းတစ်စု၏ အခေါ်ကောင်းမှုကြောင့် လှည်းတန်းစင်တာတစ်ခွင်တွင် ခြေရာနှံ့ခဲ့သည်။ အဝတ်အစားရွေးသည့်နေရာတွင် မိန်းကလေးများထက် ပို၍‌ကဂျီကဂျောင်ကျလွန်းသည့် ထိုတစ်သိုက်ကြောင့် အချိန်သည်လည်း အတော်ကြာခဲ့သည်။ ထိုတစ်သိုက်စိတ်ကြိုက် အဝတ်အစားနှင့် ဖိနှပ်တို့ဝယ်ပြီးသောအခါ မုန့်စားခဲ့၍ အိမ်ပြန်ရသည်။

ကားစီးရန် ကားဂိတ်တွင်စောင့်နေစဉ် လှေကားတွင် မိမိနှင့်တိုက်မိခဲ့သည် ဖြူဖြူသေးသေးအစ်ကိုလေး ရှိနေသည်။ မိမိကိုတွေ့သည်နှင့် သူ၏မျက်မှောင်တို့ကိုကြုတ်လိုက်သည်။ မိမိအား အမြင်မကြည်ပုံရသည်။ ထို့နောက် YBS77လာသောအခါ သူရောမိမိပါ ကားပေါ်တက်ခဲ့သည်။ အပြန်လမ်းကြောင်း တူပြန်သည်။ မိမိအားအမြင်မကြည်သည့်သူသည် မိမိအနားတွင်မရပ်ပေ..။ ထို့ကြောင့် အနောက်ထဲသို့ တိုးဝင်သွားသည်။ mini bus ဖြစ်၍ လူကျပ်သည်။ လူကျပ်သည့်အပြင် ဖြူဖြူသေးသေးအစ်ကိုလေး၏ အနောက်တွင် ခါးပိုက်နှိုက်သမားက သူ၏ကျောပိုးအိတ်ကိုဇစ်ဖွင့်နေသည်အား မိမိကလှမ်းမြင်လိုက်သည်။

ထို့ကြောင့် ဖြူဖြူသေးသေးအစ်ကိုလေး၏အနားသို့ရောက်ရန် မိမိသည်လည်း လူကြားထဲသို့အတင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။ သူ၏အနားသို့ရောက်သောအခါ ခါးပိုက်နှင့် သူ၏အကြားထဲသို့ ဝင်ရပ်ကာ သူ့အားကာထားပေးလိုက်သည်။ လူကောင်သေးသည်မို့ သူသည် မိမိရင်ခွင်ထဲတွင်။ သူအားအတင်းတိုးသကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်မို့ မိမိအားမျက်စောင်းထိုးပြန်သည်။

လှလိုက်တဲ့ မျက်စောင်းလေး...

အမြင်မကြည်သည်က ပို၍ဆိုးနိုင်သည်မို့ ဖြေရှင်းပြရဦးမည်။ သို့သော် အကျယ်ကြီးပြော၍မရ။ အနောက်မှခါးပိုက်နှိုက်သည် ဓားဖြင့်ထိုးသွားမည်ကိုလည်း စိုးရိမ်ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏ပါးအနားသို့ မိမိက ဇက်လေးပုကာ အသံတိုးတိုးဖြင့် ဖြေရှင်းရသည်။

“ ခါးပိုက်နှိုက်ပါလာတယ်။ အစ်ကို့အိတ်ကို နှိုက်နေတယ်။ အဲဒါကြောင့်လာကာပေးတာ။ မျက်စောင်းမထိုးပါနဲ့ ..”

အရမ်းလှလို့ပါ ဟူသောစကားကိုတော့ မပြောမိ။ ပြောမိပါလျှင် ပို၍စိတ်ဆိုးသွားနိုင်သည်။

“ မင်းအိတ်ကရော.. ဖြစ်ပါ့မလား “

“ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဖုန်းနဲ့ ပိုက်ဆံကအင်္ကျီအိတ်ကပ်ထဲမှာ “

မှတ်တိုင်သုံးခုမျှကျော်လာသော်အခါ မိမိတို့အရှေ့ရှိခုံတွင်ထိုင်နေသော အဒေါ်ကြီးက မှတ်တိုင်ပါ၍ထခဲ့သည်။ ဖြူဖြူသေးသေးအစ်ကိုလေးအား ဦးစားပေးကာ ထိုင်ခိုင်းခဲ့သည်။ ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်သော သူက မိမိအားမော့ကြည့်ကာ သူ့၏အနားသို့တိုးလာရန် လက်ဟန်ပြသည်။ မိမိ၏လောရှည်အရပ်ကြောင့် သူ့အနားသို့ရောက်ရန် ခါးကုန်းရပြန်သည်။

“ အခုလိုကူညီလို့ ကျေးဇူးပဲ။ မင်းရဲ့ကျောပိုးအိတ်.. ငါ့ကိုပေးထားမလား။ မင်းကျောပိုးအိတ်ကို ခွဲသွားဦးမယ် “

“ ရပါတယ်။ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှာ ပါစရာဆိုလို့ စာအုပ်ပဲရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့.. အစ်ကို ယူထားပေးရင်တော့ ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့ “

“ အင်း ပေးထား “

ဤသို့ဖြင့် ကားစီးခဲ့ရာ ရဲဘော်ဟောင်းမှတ်တိုင်သို့ရောက်သောအခါ သူဆင်းသွားသည်။ မိမိဆင်းရမည့် မှတ်တိုင်နှင့် သိပ်၍မဝေးပေ။ မှတ်တိုင်မဆင်းခင် ပြုံးပြခဲ့သည့် အပြုံးလေးသည် လှပနေပြန်သည်။

ထိုအပြုံးလေးကြာင့် မြန်ဆန်လာသော ရင်ခုန်သံတို့ကိုလည်း နားမလည်ဖြစ်ရသည်။ ဤရင်ခုန်သံတို့အား အိပ်မက်သခင်လေးများ စိတ်ဆိုးနေမည်လော..။